پسرکی که یک کلاهبردار را گرفت

جیمی (روجر موبلی) با کمک دوست بی خانمان دوست داشتنی اش، سرهنگ (دون بدو)، روزنامه های صبح را توزیع می کند. در همان زمان، یک دزد فراری با صورت زخمی، کیفی پر از پول دزدی را در یک زمین خالی پرت می کند. وقتی جیمی و سرهنگ کیف را پیدا می کنند، رازها شروع می شود. پول ناپدید می شود؛ دزد به دنبال جیمی می رود؛ و سرهنگ هم ممکن است خودش دروغگو و دزد باشد. با ناامید شدن دزد، تنش ها بیشتر می شود و جیمی، مادر بیوه اش، یک خبرنگار روزنامه، سرهنگ و یک توله سگ دوست داشتنی همگی در خطر جدی قرار می گیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در این فیلم صحبت کنند. آیا به نظرتان واقعی بود؟ چطور از آنچه که معمولاً «خشونت کارتونی» نامیده می‌شود، متفاوت بود؟
• در مورد دروغ‌های «خوب» و «بد» صحبت کنید. کدام دروغ‌ها در این داستان برای کمک کردن و نه آسیب زدن گفته شدند؟ آیا واقعاً این‌طور بود؟ آیا زمانی وجود دارد که دلیلی برای نگفتن حقیقت وجود داشته باشد؟
• جیمی چرا مادرش به او گفت که مرد زخمی‌چهره را به پلیس نگوید؟ آیا با او موافق بودید یا مخالف؟ چرا؟

والدین باید بدانند که پسرکی که یک خلافکار را گرفت، یک درام جنایی سیاه و سفید قدیمی است با صحنه‌هایی خشونت‌آمیز و پرتنش که ممکن است برای کودکان ترسناک باشد. این فیلم که در سال ۱۹۶۱ منتشر شد، یک قهرمان نوجوان دارد و احتمالاً برای جلب مخاطب خانوادگی ساخته شده است. با این حال، بینندگان امروزی ممکن است با این نظر موافق نباشند که صحنه‌هایی که در آن یک مرد بی‌خانمان سالخورده کتک می‌خورد و یک کودک خردسال مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد، تهدید می‌شود و به او گفته می‌شود دروغ بگوید، «خانواده‌دوست» است. همانند بسیاری از فیلم‌های آن دوران، جیمی بیشتر اوقات به تنهایی است و اجازه دارد به تنهایی در محله شهر حرکت کند. دروغ گفتن (گاهی با نیت خوب) نقش بزرگی در داستان دارد: جیمی دروغ می‌گوید؛ مادرش از او می‌خواهد دروغ بگوید؛ یک شخصیت همدل دیگر داستانی طولانی و دروغ می‌گوید. به همین دلیل، صداقت و بی‌صداقتی در سراسر فیلم در یک منطقه خاکستری قرار دارند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مشابه این فیلم، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم سیاه و سفید و به شدت قدیمی، با حفره‌های عظیمی در منطق و پیوستگی، بعید است که پسرکی که یک کلاهبردار را گرفت به جز به عنوان مثالی از فیلم‌های درجه ب از دهه ۱۹۶۰، برای بیشتر مردم جالب باشد.ادوارد ال. کان، کارگردان، به خاطر ساختن تعداد زیادی فیلم جنایی، وسترن و زندان ارزان قیمت و سطح پایین معروف است، که برخی از آن‌ها طرفداران خاص خود را دارند. اما این فیلم، با وجود یک قهرمان نوجوان دوست‌داشتنی و یک پیرمرد مهربان، از نظر شایستگی بسیار دور است. لحظات خشونت‌آمیز و یک پایان‌بندی نامحتمل برای معمای اصلی، از دلایل کلیدی دیگری هستند که این فیلم برای تماشاگران خانوادگی جذابیتی ندارد.