هیچ

این کمدی رمانتیک بر روی دکتر هیتچ (با بازی ویل اسمیت) متمرکز است که به مردان در مورد چگونگی جلب توجه زنان رویاهایشان مشاوره می‌دهد. او به آنها توصیه‌هایی در مورد آراستگی و لباس ارائه می‌دهد، به آنها یادآوری می‌کند که گوش دهند و پاسخ دهند و تقریباً در مورد همه چیز به آنها آموزش می‌دهد. هیتچ برای دیگران همه چیز را برنامه‌ریزی می‌کند، اما خودش یک بار دلشکسته شده و دیگر ریسک نکرده است. مأموریت فعلی هیتچ، کمک به یک حسابدار دست و پا چلفتی (با بازی کوین جیمز) است که عاشق یک وارثه زیبا (با بازیامبر والتا) شده است. زندگی عشقی این وارثه زیبا همیشه توسط ستون‌نویس بدبین و تردیدگر، سارا (با بازی اوا مندس) مستندسازی می‌شود. در همین حین، سارا که از ارتباط هیتچ با این زوج بی‌خبر است، دو بار با او قرار ملاقات می‌گذارد که هر دو بار با مشکلاتی همراه است.

• بحث در مورد مفهوم "دکتر قرار ملاقات" می‌تواند برای خانواده‌ها جالب باشد. آیا شما فکر می‌کنید که کمک گرفتن برای یافتن عشق کار درستی است، یا اینکه عشق باید به صورت خودجوش اتفاق بیفتد؟
• در طول فیلم «هیچ» چه تغییراتی می‌کند؟ چه شخصیت‌های دیگری در فیلم تغییر می‌کنند؟ چه کسی به نظر نمی‌رسد تغییر کند؟
• این فیلم چه ویژگی‌هایی دارد که آن را در دسته‌بندی «کمدی رمانتیک» قرار می‌دهد؟

هیتچ یک کمدی رمانتیک محصول سال ۲۰۰۵ است که در آن ویل اسمیت نقش یک "متخصص روابط عاطفی" را بازی می‌کند که عاشق یک ستون‌نویس شایعات می‌شود. هیتچ در ابتدای فیلم به عنوان یک "هنرمند جذب" جذاب و باهوش ظاهر می‌شود که به مردان کم‌رو و کم‌تجربه یاد می‌دهد چگونه با دختر رویاهایشان ملاقات کنند و او را جذب کنند. در ادامه فیلم، این بحث مطرح می‌شود که آیا "متخصصان روابط عاطفی" مانند او مردانی دست‌انداز هستند که روش‌های غیراخلاقی را به مردان تنها آموزش می‌دهند، یا اینکه او فرصتی را برای مردان خوش‌قلب اما کم‌جرئت فراهم می‌کند تا با غلبه بر خجالت و کمبود اعتماد به نفس خود، شانس خود را در روابط عاطفی امتحان کنند. پاسخ این بحث، که بر اساس تجربیات مستقیم شخصیت‌های فیلم ارائه می‌شود، این است که عشق و جذابیت چیزی نیست که بتوان با فرمول و قوانین از پیش تعیین‌شده به دست آورد. یکی از شخصیت‌های مرد فیلم بسیار بی‌شرم و بی‌حیا است و سعی می‌کند از هیتچ بخواهد تا به او کمک کند تا با زنی رابطه‌ی یک‌شب برقرار کند. در فیلم همچنین از برخی الفاظ رکیک مانند "فحش" استفاده می‌شود. زنی در میانه‌ی یک مشاجره با فردی که علاقه‌مند به اوست، یک بطری شراب را سر می‌کشد.

این همه آشنا و لذت‌بخش است و به قلمرو کمدی رمانتیک می‌پردازد -- اجتناب‌ها، پیچیدگی‌ها، خفت‌ها، مسیر عشق راستین که هموار نیست، و سپس کمی هموارتر می‌شود. و سپس دوباره ناهموار می‌شود. کوین جیمز فوق‌العاده شیرین و خنده‌دار است. رقص بی‌پروای او والا است، اما نگاهی که وقتی خودکار را به وارثه می‌دهد، نیز والا است، گویی از دادن چیزی به او سرخوش شده است.بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت این فیلم، حضور ویل اسمیت است که تمام ویژگی‌های یک ستاره‌ی کمدی رمانتیک را دارد. زمان‌بندی او در اجرا بی‌نقص است و در تمام انواع کمدی، اعم از فیزیکی یا کلامی، سطح بالا یا پایین، استاد است. هیچکس بهتر از او نمی‌تواند با دوربین صحبت کند. عملکرد کمرنگ و ضعیف روزا مندس نتیجه‌ی یک فیلمنامه‌ی معیوب است که موقعیت‌های جذاب و قول‌دهنده را نیمه‌کاره رها می‌کند تا ایده‌های کم‌اهمیت‌تر را دنبال کند. این فیلم شاید یک ضربه‌ی تمام‌کننده نباشد، اما حداقل می‌توان آن را یک سه‌تایی به حساب آورد: یک فیلم ملاقات عاشقانه‌ی دلپذیر با یک بازیگر فوق‌العاده، چند صحنه‌ی خنده‌دار و چند لبخند.