پسر همسایه

کلر پترسون (جنیفر لوپز) معلم ادبیات دبیرستان است که از زمان ترک شدن توسط همسرش (جان کوربت) برای یک زن جوانتر، به تنهایی از پسر نوجوانش کوین (ایان نلسون) مراقبت کرده است. سپس همسایه جوان و خوش‌قیافه‌ای به نام نوح (رایان گوزمن) که می‌گوید "تقریبا ۲۰ ساله" است، برای مراقبت از عمويش، در خانه کناری نقل مکان می‌کند. یک شب، نوح، کلر تنها و جذاب را وسوسه می‌کند، اگرچه او می‌داند که این کار اشتباه است. بعد از آن، نوح به کلر علاقه‌مند می‌شود. اول تهدید به خراب کردن شهرت و شغلش می‌کند و بعد از مدتی شروع به دستکاری خانواده‌اش می‌کند. اما وقتی شوهر کلر سعی می‌کند با او آشتی کند، نوح شروع به نشان دادن تمایلات قاتلانه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت فیلم «پسری در خانه کناری» صحبت کنند. چه میزان از این خشونت متوجه زنان است؟ نگرش فیلم نسبت به زنان چگونه است؟ آیا هدف از نمایش خشونت، ایجاد هیجان است؟
• چه مقدار از رابطه جنسی نشان داده شده است؟ چگونه نمایش داده می‌شود؟ آیا هدف تحریک کردن است، یا تاثیر عاطفی دارد؟
• در این فیلم با قلدرها چگونه برخورد می‌شود و چگونه به تصویر کشیده می‌شوند؟ روش‌های دیگر برای مقابله با قلدرها چیست؟
• این فیلم چه تصویری از بدن مردان و زنان ارائه می‌دهد؟

والدین باید بدانند که پسر همسایه یک فیلم دلهره‌آور در مورد یک غریبه فریبنده و ظاهرا جذاب است که به یک آدم‌کش و تعقیب‌کننده دست‌کاری‌کننده تبدیل می‌شود. این فیلم دو صحنه جنسی نسبتا گرافیکی دارد که شامل برهنه‌گی جزئی (سینه‌ها، باسن)، فشار دادن، اشاره به رابطه جنسی دهانی و موارد دیگر است. همچنین برخی کنایه‌ها، لباس‌های شبانه تنگ و نگاه‌های شهوانی وجود دارد. خشونت در صحنه‌های پایانی فیلم افزایش می‌یابد و شامل کتک‌کاری خشن و خونین، کشتن (یک جسد خونین دیده می‌شود)، بستن و آزار دادن شخصیت‌ها و رفتار خشن با زنان، از جمله تلاش برای تجاوز است. همچنین برخی قلدری‌ها در فیلم وجود دارد. زبان فیلم مدام تند نیست اما با کلماتی مانند فحش، کثافت و واژن تزیین شده است. این فیلم واقعا بد است اما طرفداران جنیفر لوپز ممکن است بخواهند آن را ببینند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان راب کوهن فیلم‌های بدی ساخته است و این فیلم هم استثنا نیست. هیچ‌چیز در مورد پسر همسایه حتی به‌طور دور از انتظار قابل باور نیست، چه برسد به اینکه هیجان‌انگیز باشد. شخصیت‌ها حتی یک بار هم مانند انسان‌هایی که در موقعیت مشابهی هستند رفتار نمی‌کنند؛ هر کدام برای پیشبرد داستان نوشته و کارگردانی شده‌اند. یک شخصیت می‌تواند از محترمانه و مهربان به نفرت‌انگیز و متهم‌کننده تبدیل شود فقط به این دلیل که داستان این را می‌طلبد، نه اینکه احساس تغییر عاطفی و ارگانیک شود.در نتیجه، فیلم پر است از اجراهای وحشتناک، که بدترین آن مربوط به گوزمان (از فیلم‌های استپ آپ) است. لوپز بهترین است، که البته زیاد هم نمی‌شود به آن افتخار کرد. بیشتر او را در لباس‌های جذاب و با موهای نرمش نشان می‌دهند. طرح «همسایه فریبنده» اغلب در فیلم‌های دلهره‌آور استفاده می‌شود؛ فیلمی مثل مهمان نشان می‌دهد که چطور می‌تواند کار کند، اما پسر همسایه یکی از بدترین نمونه‌ها است (فقط کمی بهتر از هیچ کار خوبی).