موسیقی زنده می‌ماند، مستندی دربارهٔ راک در پاراگوئه

در پاراگوئه، در اواسط دهه ۱۹۶۰، و به عنوان یک حرکت جداشده از ارکسترهای رقص، موسیقی‌دان‌ها شروع به ساخت آهنگ‌های راک کردند. این گروه پیشگام کوچک راه خود را در کشوری تحت دیکتاتوری باز کرد، برای مخاطبانی که به سبک‌های دیگر عادت داشتند، اجرا کرد، با سختی‌هایی در به دست آوردن شناخت مواجه شد و مکان‌های محدودی برای اجرا داشت. با وجود این چالش‌ها، در سال ۱۹۸۳، اولین آلبوم کامل راک (LP) در پاراگوئه منتشر شد. این بیانات اولیه پایه و اساس یک فرم هنری از بیان را بنا نهادند که نسل‌های بعدی آن را با ظرافت‌های متنوعی آمیختند. تورها و جشنواره‌های بزرگ‌مقیاس به طور فزاینده‌ای رایج شدند و به همراه جستجوی مداوم برای هویت، آنچه را که ما اکنون به عنوان راک پاراگوئه‌ای می‌شناسیم شکل دادند.

این مستند به بررسی تاریخ موسیقی راک در پاراگوئه می‌پردازد و برای نوجوانان بالای ۱۳ سال مناسب است. محتوای آن فاقد خشونت، صحنه‌های جنسی، الفاظ رکیک یا مسائل نگران‌کننده برای خانواده‌ها است. با این حال، فیلم به چالش‌های هنرمندان در برابر دیکتاتوری می‌پردازد که می‌تواند فرصتی برای گفتگو درباره مقاومت و هویت فرهنگی باشد. این مستند پیام‌های مثبتی درباره پشتکار و اتحاد دارد و می‌تواند برای نوجوانان الهام‌بخش باشد.