سازش‌گر

در فیلم جوخه انتحار جیمز گان در سال ۲۰۲۱، شخصیت صلح‌جو (جان سینا، بلاکرز) یک ابرشرور است که به‌شدت به صلح پایبند است و برای رسیدن به آن هر کاری می‌کند، ازجمله کشتن افراد. بعد از اتفاقات فیلم، صلح‌جو که ماه‌ها در بیمارستان بستری بوده، فرصتی برای ماندن در خارج از زندان از آقای مورن (چوکودی ایووجی) می‌گیرد و به‌عنوان مزدور پروژه پروانه استخدام می‌شود، یک تیم عملیات سیاه که عضو تازه‌وارد دیگری به نام لئوتا آدبایو (دنیال بروکس، نارنجی رنگ جدید مشکی است) دارد. دیگر اعضای تیمی که وظیفه کنترل صلح‌جو را بر عهده دارند شامل هارکورت (جنیفر هلند) و جان اکونوموس (استیو ایگی) می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ابرقهرمانان و ابرشروران صحبت کنند. نظر شما در مورد ابرشرورانی که با دلسوزی و همدلی با آنها برخورد می‌شود، چیست؟
• آیا فکر می‌کنید این نمایش با کمتر کردن صحنه‌های جنسی یا خشونت‌آمیز موفق‌تر خواهد بود؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه این نمایش ایده اهمیت کار تیمی را منتقل می‌کند؟ آیا بر دیگر ویژگی‌های مثبت شخصیتی تأکید دارد؟ آیا شخصیت‌ها باید کاملاً قهرمانانه باشند تا ویژگی‌های مثبت را الگو قرار دهند؟

والدین باید بدانند که صلح‌جو یک مجموعه کمدی اکشن است که بر شخصیت کمیک دی‌سی/جوخه انتحار، صلح‌جو (جان سینا) تمرکز دارد. بعد از اینکه صلح‌جو از زندان و بیمارستان فرار می‌کند، به خیابان‌ها بازمی‌گردد و به عنوان یک انتقام‌جو کار می‌کند که دستور دارد «پروانه‌ها» را بکشد، یعنی موجودات خطرناکی با قدرت‌های ویژه. کمدی این مجموعه بسیار زننده است: پر از شوخی‌های جنسی، اعمال جنسی و برهنگی است. فحاشی هم در آن زیاد است و در هر قسمت بارها و بارها از کلمات «فاک»، «شیت»، «کانت»، «دیک»، «فاگ» و غیره استفاده می‌شود. خشونت هم در آن زیاد و شدید است. از اسلحه استفاده می‌شود و شخصیت‌ها تا سر حد مرگ می‌جنگند؛ اجساد خونین در پارکینگ‌ها منفجر می‌شوند، صورت جدا شده قربانی توسط یک افسر پلیس برداشته می‌شود و موارد دیگر.

این کمدی اکشن ابرقهرمانی سرکش، یک افزودنی پرشور، بی‌ادبانه و شاد به دنیای رو به رشد دی‌سی است. مثل نسخه درجه R فیلم محافظان کهکشان، این مجموعه تمام ویژگی‌های یک اثر جیمز گان را دارد، از جمله موسیقی متن راک بسیار خاص (این بار متال‌های مو بلند دهه ۸۰). مهارت‌های کمدی سینا در اینجا به‌طور کامل به نمایش گذاشته شده‌اند و او به‌عنوان بازیگر نقش اول، که به‌وضوح از بازی این شخصیت کاملاً بی‌بندوبار لذت می‌برد، درخشیده است. او همچنین موفق می‌شود کمی احساس به این نقش‌آفرینی اضافه کند، به‌ویژه در رابطه پیچیده‌اش با پدرش، که تجهیزات ابرقهرمانی او را می‌سازد اما پسرش را «ساده‌لوح» می‌خواند و در هر فرصتی مسخره‌اش می‌کند.بروکس درخشش خود را به عنوان مکمل سینا و صدای عقلانیت در نمایش به نمایش می‌گذارد، و گروه عملیات سیاه یک تیم حرفه‌ای هستند که به زیبایی با یکدیگر هماهنگ می‌شوند. یک نگرانی جزئی: ویژگی «پیسمیکر» این است که به هر نحوی نامناسب باشد، که ممکن است بعد از مدتی خسته‌کننده شود. همانطور که هارکورت می‌گوید، فقط به این دلیل که خوش‌تیپ هستی، به این معنی نیست که قاتل نیستی. در حال حاضر، هنوز سرگرم‌کننده است. آیا پیسمیکر احمقانه است؟ بله. اغراق‌آمیز؟ مطمئنا. اما این یک دوز خوش‌آمد از سرگرمی شلوغ و کثیف برای دنیای دی‌سی است که گاهی غمگین است.