هیولاهای درون من

هر قسمت از برنامه هیولاهای درون من، فقط برای کسانی که معده قوی دارند، مناسب است. این برنامه به بررسی مطالعات موردی در مورد جنبه‌های مختلف عفونت و بیماری‌های انگلی می‌پردازد. در این برنامه، روایت و انیمیشن‌های چندش‌آوری وجود دارد و حشرات ترسناکی از شپش‌های رختخواب تا کرم‌های گرد و بسیاری دیگر را به تصویر می‌کشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که بسیاری از داستان‌های برجسته سال‌ها پیش اتفاق افتاده‌اند. آیا می‌توانید حدس بزنید کدام صحنه‌ها بازسازی شده و کدام واقعی نیستند؟
• والدین می‌توانند از بچه‌هایشان بپرسند که آیا فکر می‌کنند این برنامه ترس را درباره چیزی که واقعاً بسیار بعید است، ایجاد می‌کند؟ یا در نهایت آرامش‌بخش است؟ آیا هدف این برنامه آموزش دادن است یا هیجان‌انگیز کردن؟

والدین باید بدانند که این نمایش، به دلیل نمایش انگل‌های بالقوه کشنده، حاوی صحنه‌های بسیار زننده و ناخوشایندی است. در واقع، این موضوع اصلی نمایش است. کودکان حساس (یا حتی بزرگسالان) ممکن است به راحتی با انیمیشن‌های مختلف انگل‌ها و فعالیت‌های آن‌ها در بدن انسان، دچار ترس یا پارانویا شوند. با این حال، به جز این مورد، محتوای نگران‌کننده دیگری در این نمایش وجود ندارد.

تولیدکنندگان این نمایش ظاهراً آگاه هستند که نیمی از جذابیت یک نمایشی مثل این، عامل تکان‌دهنده بودن آن است و قطعاً از آن بهره می‌برند. اما در اینجا اطلاعات خوبی هم وجود دارد و در حالی که روایت تا حدودی اغراق‌آمیز است—مثلاً در یک مورد، یک انگل به عنوان چیزی که مغز یک کودک را از داخل می‌خورد، توصیف شده است—این موضوع به طور بی‌پایان تکرار نمی‌شود (و در واقع، آن انگل دقیقاً همین کار را با کودک کرد).همچنین، تهیه‌کنندگان در ارائه دیدگاه‌هایی در مورد موارد واقعی بیماری‌های مورد بحث در برنامه، عملکرد خوبی دارند. به عنوان مثال، یک انگل در جنوب شرقی آسیا نسبتاً رایج است اما در ایالات متحده بسیار نادر است، در حالی که انگل دیگری، اگرچه رایج‌تر است، اما به ندرت انسان‌ها را آلوده می‌کند. در نهایت، جذابیت واقعی این برنامه در ایجاد واکنش‌های حیرت‌زده و شوکه‌شده در بینندگان است و در این کار بسیار موفق است.