آبی بی‌نقص

در یک انیمیشن ژاپنی که به‌عنوان یک تریلر روان‌شناختی با پیچش داستانی ساخته شده است، خواننده و رقصنده جوان و دوست‌داشتنی، مِیما، گروه موسیقی پرانرژی خود، چَم، را ترک می‌کند تا به‌عنوان یک بازیگر مستقل فعالیت کند. این تغییر حرفه‌ای باعث نارضایتی برخی از طرفداران متعصب میما در توکیو می‌شود. مدیر برنامه میما، وب‌سایتی به نام وب جهانی (World Wide Web) را به او نشان می‌دهد (ناآگاهی میما در مورد اینترنت بسیار خنده‌دار است؛ به یاد داشته باشید که این فیلم در اواسط دهه 1990 ساخته شده است). در حالی که میما در اولین نقش سینمایی خود در یک فیلم هیجان‌انگیز پلیسی با چالش‌هایی روبرو است، شروع به دریافت تهدیدهای خطرناکی می‌کند، و نوشته‌های وبلاگ او به‌شدت شخصی و ناراحت‌کننده می‌شوند، و میما نمی‌تواند به یاد بیاورد که آنها را نوشته باشد. افرادی در اطراف او به قتل می‌رسند، و میما سردرگم می‌شود و در مورد هویت خود دچار تردید می‌شود، و این سوال را مطرح می‌کند که آیا او واقعاً خودش است، یا شخصیت او در فیلم، یا یک مسیر شغلی رها شده که در معرض پایان قرار دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیچش‌های داستان صحبت کنند. آیا غافلگیری‌ها را پیش‌بینی می‌کردید؟
• آیا میما شما را به یاد ستاره‌های پاپ یا بازیگرانی می‌اندازد که در زندگی واقعی با مشکلاتی مواجه شده‌اند و در تیتر اخبار قرار گرفته‌اند؟
• آیا فکر می‌کنید این اثر به صورت کارتونی موثرتر از حالت فیلمبرداری زنده است؟

والدین باید بدانند که «پرفکت بلو» انیمیشنی مهیج با خشونت و مرگ جدی است، شامل تصاویری مکرر از قربانیان خنجرکشیده با چشمانی دررفته. قهرمان داستان که دختری جوان است، برای یک عکس‌برداری جذاب تا زیرلباس‌هایش را درمی‌آورد و در حمله‌ای دیوانه‌وار نیز نیمه‌بالاتنه برهنه است. فحاشی (در نسخه دوبله انگلیسی) شامل «فاک» است اما مدام تکرار نمی‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این یکی از انیمیشن‌های معروف ژاپنی برای بزرگسالان در غرب است؛ اما فریب شباهت‌های سبکی آن به لاپوتا یا استیم‌بوی را نخورید، چون این انیمیشن خیلی خشن‌تر است. نه حیوان سخنگویی به عنوان همدم شخصیت‌ها وجود دارد و نه ربات‌های بامزه‌ای. با این حال، فیلم‌سازان به‌طور زیرکانه‌ای از تصاویر کارتونی رنگارنگ سبک شوجو و موسیقی جی-پاپ در چند صحنه عجیب و فوق‌العاده پرتنش استفاده کرده‌اند، مثل صحنه‌ای که مائما توسط یک نسخه جایگزین از خودش که شبیه یک پری کوچک می‌رقصد تهدید می‌شود.طرح پیچیده‌ای که بیننده را به تفکر در مورد واقعیت و خیال یا فریب وامی‌دارد، شبیه به فیلم «کابوس در خیابان الم» است، اگرچه در پایان، کل داستان به‌طور کامل قابل توجیه به نظر نمی‌رسد. این فیلم شباهت زیادی به فیلم‌های «اسلشر» ایتالیایی دهه ۶۰ و ۷۰ دارد که طرفداران خاص خود را دارند و در آن‌ها، فیلم‌برداری روان‌پریشانه، خون‌ریزی، دختران و فضای سورئال (و دیالوگ‌های بد دوبله شده) بر منطق ارجحیت داشتند. آن فیلم‌ها مناسب کودکان نبودند و این فیلم نیز، با وجود اینکه در مورد مسائل جنسی و مواد مخدر ملایم‌تر است، مناسب کودکان نیست.