ابیگیل

در ABIGAIL، گروهی از مجرمان با نام‌های مستعار جویی (با بازی ملیسا باررا)، فرانک (با بازی دن استیونز)، سامی (با بازی کاترین نیوتون)، پیتر (با بازی کوین دوراند)، ریکلس (با بازی ویلیام کاتلت) و دین (با بازی انگوس کلاد) برای آدم‌ربایی استخدام می‌شوند. هدف آن‌ها، ابیگیل (با بازی آلیشا ویر)، دختر جوان و علاقه‌مند به باله یک مرد ثروتمند و قدرتمند است. این گروه به راحتی مأموریت خود را انجام می‌دهند و هدف خود را به یک خانه دورافتاده می‌برند، جایی که با لمبرت (با بازی جیانکارلو اسپوزیتو) مواجه می‌شوند. او به آن‌ها دستور می‌دهد که مراقب ابیگیل باشند، ۲۴ ساعت صبر کنند و اطلاعات شخصی خود را به یکدیگر فاش نکنند. آن‌ها با غذا و یک بار کاملاً مجهز رها می‌شوند و شب را آغاز می‌کنند. اما چیزی است که آن‌ها در مورد ابیگیل نمی‌دانند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت ابیگل صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ شوک‌آور؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم ترسناک است؟ جاذبه فیلم‌های ترسناک چیست؟ چرا گاهی اوقات مردم دوست دارند بترسند؟
• آیا متوجه تنوع تصاویر در فیلم شدید؟ در مورد کلیشه‌ها چه طور؟
• چگونه بخشش در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ چرا بخشیدن دیگران می‌تواند تا این حد دشوار باشد؟
• جاذبه پایدار داستان‌های خون‌آشام چیست؟ چرا به نظر می‌رسد تماشاگران هرگز از این هیولاها خسته نمی‌شوند؟

والدین باید بدانند که ابیگیل فیلمی ترسناک در مورد گروهی از آدم‌ربایان است که هدفشان در نهایت یک کودک خون‌آشام (با بازی الیشا ویر) که باله می‌رقصد، از آب درمی‌آید. این فیلم به‌خوبی ساخته شده و حتی کمی خنده‌دار است، اما در عین حال بسیار خشن است. انتظار خشونت فراوان خون‌آشامی، خون و خون‌ریزی در همه جا، افتادن کسی در استخری پر از اجساد، سر بریده و جسدی بی‌سر، گاز گرفتن، خنجر زدن، استفراغ خون، زخم‌های نیش، سوختگی و موارد دیگر را داشته باشید. زنی به اطراف پرتاب می‌شود، به دیوار و پنجره کوبیده می‌شود و خفه می‌شود، و شخصیت‌ها — از جمله یک کودک — با اسلحه و سلاح‌های دیگر تهدید می‌شوند. زبان فیلم ثابت و بسیار تند است و از کلمات «فاک»، «مادر فاکر»، «شیت»، «بولشیت»، «آس‌هول»، «بیچ» و غیره استفاده می‌کند. شخصیت‌ها مشروب می‌خورند، گاهی اوقات به‌طور افراطی، و یکی از آنها ماری‌جوآنا می‌کشد. یک نفر نیت دیگری را اشتباه متوجه می‌شود و بیش از حد محکم می‌آید، و یک شخصیت آلت تناسلی مرد را روی صورت شخص دیگری در حالی که خواب است به عنوان شوخی می‌کشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با استفاده از یک طرح ساده با پیچش‌های هوشمندانه، این فیلم خونین و جذاب خون‌آشام لایه‌های ترس و طنز را به جذاب‌ترین شکل ممکن به هم می‌بافد و با روانی و اعتماد به نفس تقریباً در تمام طول فیلم پیش می‌رود. با فیلم ابیگیل، کارگردانان مت بتینلی-اولپین و تایلر گیلت از گروه رادیوسایلنس، برنده دیگری را به فیلم‌شناسی متمایز خود اضافه می‌کنند. این فیلم یادآور عناصری از فیلم‌های قبلی آن‌ها، ردی اور نات، که در یک عمارت بزرگ و باشکوه اتفاق می‌افتاد، و اسکریم ۶، که یک رویارویی خونین در یک تئاتر بزرگ و زیبا داشت، است. اما این فیلم عناصر فراطبیعی و افراط شادمانه‌ای از خون و خونریزی را به آن‌ها اضافه می‌کند.فیلمسازان لحنی را ایجاد می‌کنند که طنز را در خود دارد بدون اینکه از وحشت واقعی موقعیت کم کند. این لحن هیچ چیز را تضعیف یا نقض نمی‌کند؛ عناصر به‌خوبی با هم ترکیب شده‌اند. زمان کافی برای ساخت شخصیت‌ها وجود دارد، یا حداقل به اندازه‌ای که ما بدانیم در مورد آنها چه احساسی داریم. و همه‌چیز واضح و روان است؛ هیچ‌وقت دوربین‌کاری آشفته یا میانبرهای ارزان وجود ندارد. در کل سرگرم‌کننده است، به جز چند مورد جزئی. در پرده آخر، عنصری اغراق‌آمیز وجود دارد که بهتر است فاش نشود و از کیفیت داستان می‌کاهد. و سپس خود ابیگیل وجود دارد که حداقل چند قرن سن دارد و همه آن زمان را در بدن یک دختر کوچک سپری کرده است. فیلم‌هایی مانند «نزدیک به تاریکی» و «مصاحبه با خون‌آشام» نیز شخصیت‌هایی را معرفی کرده‌اند که شدیداً از نفرینی مانند این رنج می‌برند - بودن یک فرد باتجربه در بدنی بی‌تجربه - اما ابیگیل هرگز به این مفهوم نمی‌پردازد. با این حال، در اینجا موارد کافی وجود دارد که این فیلم را به اثری ارزشمند و شایسته توصیه تبدیل کند.