غرق شدن

درام غم‌انگیز غرق شدن، داستان رز (ملورا والترز) را دنبال می‌کند که با غم، اضطراب و افسردگی ناشی از اعزام پسرش به عراق دست و پنجه نرم می‌کند. دختر رز نیز در دانشگاه است و این موضوع نگرانی او را بیشتر می‌کند. در واقع، زندگی رز تا حدی تحت کنترل اضطراب و ترس او برای ایمنی فرزندانش است که وقتی دوست پسرش، فرانک (گیل بلوز)، می‌خواهد به کشور دیگری سفر کند، رز به این دلیل که ممکن است یکی از فرزندانش به او نیاز داشته باشد، امتناع می‌کند. شغل او در یک کتابفروشی محلی تا حدی تسکین دهنده است، زیرا او می‌تواند از حمایت دوستانش مانند مری (ميرا سوروينو) و همکاران دیگرش بهره‌مند شود و با آنها گفتگو کند بدون اینکه ترس‌هایش را بیش از حد آشکار کند. رز همچنین از آب و غرق شدن می‌ترسد، اما تصمیم می‌گیرد با یادگیری شنا با این ترس‌ها روبرو شود. مربی او، هنری (جی مور)، مصمم است به او شنا یاد بدهد، اما در عین حال حمایتگر و صبور است و اطمینان حاصل می‌کند که او احساس راحتی می‌کند و فقط با سرعت آمادگی او پیش می‌رود. رز که درک می‌کند در عمق آب در حال دست و پنجه نرم کردن است، گروه‌های حمایتی مختلفی را امتحان می‌کند، اما با موفقیت کمی مواجه می‌شود. در نهایت، او تصمیم می‌گیرد که مشاوره فردی ممکن است بهترین راه برای مقابله با افسردگی و اضطراب او باشد. در طول یک جلسه، روانشناس رز از او می‌پرسد که بعد از بازگشت پسرش از عراق و فارغ‌التحصیلی دخترش از دانشگاه و تشکیل خانواده توسط آنها چه اتفاقی خواهد افتاد، موضوعی که رز به آن فکر نکرده بود. در نهایت، رز باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد یاد بگیرد چگونه به سمت آب‌های ناشناخته پیش برود و زندگی خود را خارج از محدوده فرزندان خود بسازد، یا در غم، افسردگی، اضطراب و اندوه غرق شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه غرق‌شدن، ارتباطی موازی بین غرق‌شدن رز در غم و اندوه و ترس‌های او از غرق‌شدن واقعی در آب برقرار می‌کند. هر مرحله از کلاس‌های شنای او چگونه با نحوه مواجهه‌اش با اضطراب و غم ارتباط دارد؟
• این فیلم به نظرتان برای چه مخاطبانی ساخته شده است؟ چطور به این نتیجه رسیدید؟
• رز به دنبال گروه‌های حمایتی مختلفی است تا به او در سازگاری با اعزام پسرش کمک کنند. هر بار ناامید می‌شود و بازنمی‌گردد. آیا او در درمان فردی موفق‌تر به نظر می‌رسد؟ چرا درمانگر پیشنهاد بازگشت و امتحان یک گروه حمایتی را می‌دهد؟

والدین باید بدانند که فیلم غرق شدن درباره زنی به نام رز (ملورا والترز، که نویسندگی و کارگردانی آن را نیز بر عهده داشته) است که از نظر عاطفی به رفاه فرزندان خود چنان وابسته است که قادر به زندگی مستقل خود نیست. این موضوع ممکن است برای بینندگان جوان دشوار باشد تا با آن ارتباط برقرار کنند یا درک کنند. پسر رز در ارتش است و او درباره نگرانی خود از مرگ او صحبت می‌کند. و هر زمان که در ماشینش است، به گزارش‌های خبری درباره جنگ عراق گوش می‌دهد. بحث‌هایی در مورد مرگ، جنگ و کشتار ممکن است کمی برای کودکان جوان ترسناک باشد. همچنین صحنه‌هایی وجود دارد که رز در آب دست و پا می‌زند و تقریبا غرق می‌شود. شخصیت‌ها گاهی از کلماتی مانند فحش، آشغال، خرابکاری و غیره استفاده می‌کنند. شخصیت‌ها در مورد مصرف مواد مخدر صحبت می‌کنند و یکی از آنها در حال نوشیدن الکل و سیگار کشیدن نشان داده می‌شود. برخی پیام‌های مثبت وجود دارد، از جمله اینکه اشکالی ندارد که برای فرزندان خود ناراحت و غمگین باشید و اینکه اشکالی ندارد که پاسخ‌ها را نداشته باشید و فقط بخواهید کسی به شما گوش دهد. این فیلم همچنین پیشنهاد می‌کند که پیدا کردن افرادی که در شرایط مشابهی هستند، مهم است تا چالش‌ها را به تنهایی پشت سر نگذارید. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

نگاهی گذرا به زندگی مادری که به‌طور استعاری در غم و اندوه غرق شده، اندکی آهسته و تا حدودی نامنسجم است. در حالی که این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که چگونه والدین می‌توانند به حدی در مورد سلامتی فرزندان خود نگران شوند که خودشان را فراموش کنند، ریتم فیلم به همراه تعامل اندک یا عدم تعامل بین رز و شخصیت‌های دیگر، باعث می‌شود که این فیلم کوتاه به نظر کشدار بیاید. داستان پشت پرده روابط رز با پسر و دخترش و اینکه چگونه پسرش از مصرف مواد مخدر به عضویت در ارتش رسیده، مشخص نیست. رز همچنین مرتباً از پسرش عذرخواهی می‌کند، بنابراین بینندگان درک نمی‌کنند که چه چیزی، به جز عضویت او در ارتش، باعث شده است که او تمام توجه خود را به اطمینان از امنیت او و دخترش معطوف کند.والدین، به‌خصوص آن‌هایی که اعضای خانواده‌شان در مأموریت‌های نظامی حضور داشته‌اند، شاید بتوانند با برخی احساسات رز هم‌ذات‌پنداری کنند. و با وجود تمام ایرادات، غرق شدن حرف‌های ارزشمندی در مورد پذیرش غم، کنار آمدن با آنچه می‌توان کنترل کرد، و درک این موضوع که افراد می‌توانند در افسردگی و اضطراب خود غرق شوند، اگر برای حمایت دست نیاز دراز نکنند، دارد.