پناهگاه

REFUGE مخاطبان را به لافایت، جورجیا می‌برد، جایی که با کریس باکلی، کهنه‌سرباز ارتش آمریکا، ملاقات می‌کنند. او سابقه سوءمصرف مواد مخدر داشته و عضو کوکلوس‌کلان‌ها بوده است. اما بعد از مدتی، با واقعیت مواجه شد و با آرنو مایکلز ملاقات کرد، کسی که وقتش را صرف کمک به بازپروری برتری‌طلبان سفیدپوست می‌کند. کریس به یک برنامه ۱۲ مرحله‌ای پیوست و شروع به خارج شدن از چرخه نفرت خود کرد، اما تجربیاتش در عراق و افغانستان باعث شد تا با نفرتی عمیق نسبت به اسلام و مسلمانان مواجه شود. بنابراین آرنو تصمیم می‌گیرد کریس را به هِوال کلی، یک مسلمان کرد معرفی کند، که به کلارکستون، جورجیا مهاجرت کرده و به عنوان پزشک قلب و عروق کار می‌کند. در ابتدا، گفتگوی این دو مرد سخت و دشوار است، اما به زودی زمینه مشترکی پیدا می‌کنند و تصمیم می‌گیرند حضوری ملاقات کنند. هِوال ۱۰۰ مایل را از کلارکستون تا لافایت رانندگی می‌کند و ملاقات به خوبی پیش می‌رود. در نهایت، کریس و خانواده‌اش در جشن رمضان شرکت می‌کنند و با یکدیگر همکاری می‌کنند تا درباره نفرت و راه‌های مقابله با آن صحبت کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد توصیف‌های پناهگاه از خشونت صحبت کنند. این توصیف‌ها چه احساسی در شما ایجاد کردند؟ آیا تفاوتی بین بحث‌های مربوط به جنگ، سوءاستفاده و نژادپرستی وجود دارد؟
• آیا کریس و هه‌وال را الگوهایی مناسب می‌دانید؟ چرا، یا چرا نه؟
• چه چیزی کریس را از دیگرانی که عضو گروه‌های برتری‌طلب سفیدپوست باقی مانده‌اند متمایز می‌کند؟ چرا او تغییر کرد؟
• چگونه مصرف مواد به تصویر کشیده می‌شود؟ چرا فکر می‌کنید سوء مصرف مواد در شهر کریس تا این حد گسترده است؟
• چگونه سیگار کشیدن نشان داده می‌شود؟ آیا آن را جذاب جلوه می‌دهند؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که Refuge مستندی است در مورد یک برتری طلب سفیدپوست سابق که با یک مهاجر مسلمان کرد که در جورجیا زندگی می‌کند، دوستی برقرار می‌کند. این یک داستان جذاب با پیام‌ها و الگو‌های مثبت است. برخی از الفاظ تند در آن وجود دارد، از جمله کلمات f--k، f---ing، s--t، ass و scumhole. مردم همچنین خشونت جنگ را توصیف می‌کنند، از جمله بمباران، کشتار و جراحت. همچنین صحبت از سوءاستفاده خانوادگی، بحث در مورد تصاویر نازی و عقاید نفرت‌انگیز، یک گوزن مرده، پاشش خون انیمیشنی و گفتگوی مختصری در مورد اسلحه وجود دارد. انتظار ذکر مواردی از سوء مصرف مواد مخدر و اوردوز، کریستال مت، مواد مخدر، مسکن‌ها و فنتانیل، و همچنین سوء مصرف الکل را داشته باشید. یکی از شخصیت‌های اصلی گاهی اوقات سیگار می‌کشد. موضوعات شامل کنجکاوی و دلسوزی است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این مستند نه می‌تواند و نه می‌خواهد وعده پایان نژادپرستی بدهد، اما تصویری تکان‌دهنده از زمانی که نفرت جای خود را به درک و همدلی می‌دهد، ترسیم می‌کند. در این مستند، فیلم‌سازان ارین لوین برناردت و دین بلانکنشیپ، با سوژه‌ای مواجه‌اند که می‌خواهد تغییر کند و فیلم نیز به این نکته اذعان دارد که بدون تمایل به بهتر شدن، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. سفر کریس به آن‌ها اجازه می‌دهد تا فرآیند کاهش موانع و یافتن اعتماد و امید را بررسی کنند. در یک مقطع، او پاسخ ماشه‌ای خودکار خود را به هر چیزی که مسلمانی را تداعی کند، توصیف می‌کند، اما همچنین اعتراف می‌کند که دانش او از این چیزها فقط تا حد خدمت نظامی‌اش می‌رسد. هِوال در همین حال، در مورد این‌که به عنوان یک کرد، مورد حمله و قلدری قرار گرفته است، صحبت می‌کند، اما حس همدردی و کنجکاوی خود را حفظ کرده است.با باز بودن و دوری از قضاوت، دو مرد موفق می‌شوند. (حتی وقتی کریس پیام می‌دهد که می‌خواهد پسر جوانش را برای شکار ببرد، هِوال قضاوت نمی‌کند؛ او پاسخ می‌دهد: «لذت ببرید!») اما آنچه در مورد رِفیوژ واقعاً جالب توجه است، تصویر دو شهر این دو مرد است. خانهٔ کریس، لافایِت، که عمدتاً سفیدپوست است، به عنوان یک منطقهٔ فرسوده نشان داده می‌شود، با بسیاری از افرادی که بیکار هستند و مواد مخدر مصرف می‌کنند. از سوی دیگر، خانهٔ هِوال، کلارکستون، پناهگاهی برای پناهندگان است و به نظر می‌رسد که شکوفا است. این فیلم ممکن است رویکردی نسبتاً ساده‌انگارانه به مسائل بزرگ داشته باشد، اما همچنان بسیار مؤثر است.