باربارای عزیز

باربارا ماژور (وندی هیلر) عضو یک ماموریت برای نجات روح‌ها است و او ترویج‌دهنده اعتدال، عدم خشونت و سوسیالیسم است. آدولفوس کازینز (رکس هریسون)، استاد کلاسیک، عاشق او می‌شود، اما قبل از اینکه پیشنهاد او را بپذیرد، اصرار دارد که باید خانواده‌اش را ملاقات کند. او متعجب می‌شود وقتی متوجه می‌شود که او دختر یک صنعتگر ثروتمند است. پدرش، اندرو آندرشافت (رابرت مورلی)، یک تولیدکننده مهمات، پس از سال‌ها غیبت به خانواده بازمی‌گردد. او وقتی مافوقش پول را از تجارت پدرش می‌پذیرد، دلسرد اما فهمیده است و استدلال می‌کند که علی‌رغم منبع آن، پول کار خوبی خواهد کرد. باربارا از کارخانه مهمات بازدید می‌کند و می‌بیند که پدرش درباره سرمایه‌داری حق دارد. وقتی کسی برای دریافت غذا و سرپناه دیدگاه‌های او را می‌پذیرد، معنای زیادی ندارد. اما اگر او بتواند مردم را فقط با قدرت ایده‌هایش متقاعد کند، آن‌ها مریدانی ارزشمند خواهند بود. علاوه بر این، او می‌تواند به فقرا کمک کند و برای آن‌ها شغل خوب، دستمزد خوب و مزایای خوب فراهم کند. پدرش می‌گوید که میلیونر بودن دین اوست. دین باربارا مسیحیت است، اما او آن را از طریق سرمایه‌داری دنبال خواهد کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد «مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها» و نقش دولت، کلیسا و شرکت‌ها در برآورده کردن نیازهای جامعه گفتگو کنند. شرکت‌ها تا چه حد باید مسئولیت اجتماعی داشته باشند؟ چگونه می‌توانند بین منافع کارکنان، مشتریان، سهامداران، تأمین‌کنندگان و جامعه تعادل برقرار کنند؟ کدام یک در موقعیت بهتری برای کمک به جامعه هستند، دولت، مذهب یا تجارت؟ هر کدام چه نوع کمک‌های منحصر به فردی می‌توانند ارائه دهند؟

والدین باید بدانند که این درام کلاسیک به جز برخی اشاره‌ها به سوء مصرف الکل، فاقد محتوای نامناسب است. اما کودکان کوچکتر ممکن است درک کاملی از مسائل طبقه‌ای که در فیلم مطرح می‌شود، نداشته باشند، بنابراین برای کودکان بالای ۱۰ سال مناسب‌تر است.

ماجرای باربارا" که سیاسی‌تر از شاهکار جورج برنارد شاو، "پیگمالیون" است، فرصت خوبی برای بحث درباره آنچه اکنون «مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها» نامیده می‌شود، فراهم می‌کند. این نمایشنامه به نقش دولت، کلیسا و شرکت‌ها در برآورده کردن نیازهای جامعه می‌پردازد. شاو که یکی از نویسندگان فیلمنامه این فیلم بود، یکی از برترین نویسندگان قرن بیستم بود که به عنوان نمایشنامه‌نویس، مقاله‌نویس، منتقد و اصلاح‌گر اجتماعی شناخته می‌شد. او در سال ۱۹۲۵ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. یکی از جذابیت‌های آثار او شخصیت‌های زنان فوق‌العاده‌ای هستند که قوی، باهوش و اصولی به تصویر کشیده شده‌اند.