وینی پو: خون و عسل ۲

در WINNIE-THE-POOH: BLOOD AND HONEY 2، کریستوفر رابین (اسکات چمبرز) -- که به خاطر آنچه به عنوان "قتل‌عام جنگل 100 هکتاری" شناخته شد، مقصر شناخته شد -- به یک تبعیدی تبدیل شده است، از شغلش به عنوان پزشک اخراج شده و توسط دوستانش طرد شده است. لکسی (تالولا اوانز) تنها کسی است که به جز والدینش (الک نیومن و نیکولا رایت) و خواهر کوچکش، بانی (تئا اوانز) از او حمایت می‌کند. سپس شکارچیان در جنگل به خوکچه برخورد می‌کنند و او را می‌کشند، که باعث می‌شود پو، که اکنون با جغد همراه شده است، به شهر خواب‌آلود اشداون نزدیک‌تر شود تا بتوانند کریستوفر و هر چیزی که برای او مهم است را نابود کنند. اتفاقی که می‌افتد این است که، در شب سرنوشت‌ساز، دوستان کریستوفر یک مهمانی بزرگ برگزار می‌کنند -- و پو و جغد یک دوست دیگر آماده پیوستن به آنها دارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «وینی‌دپو: خون و عسل ۲» صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ فیلم چه چیزهایی را نشان داد یا نشان نداد تا این تاثیر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم ترسناک است؟ جاذبه فیلم‌های ترسناک چیست؟ چرا بعضی اوقات مردم دوست دارند بترسند؟
• این دنباله چگونه با نسخه اصلی مقایسه می‌شود؟ آیا ایده‌ای جدید به آن اضافه می‌کند یا آن را گسترش می‌دهد؟ اگر اینطور است، چگونه؟
• چطور احساس می‌کنید وقتی وین-د-پوه، جغد، و تیگر را به عنوان قاتلان بی‌رحم تصور می‌کنید؟ آیا شخصیت‌های محبوب باید محدود باشند؟ چه چیزی از این نوع رویکرد بازنگر می‌تواند به دست آید؟

والدین باید بدانند که ویننی-د-پو: خون و عسل ۲ دنباله‌ای ترسناک و اسلشر از فیلم موفق کم‌هزینه سال ۲۰۲۳ است؛ هر دو بر اساس شخصیت‌هایی ساخته شده‌اند که در ابتدا توسط ای. ای. میلن خلق شده‌اند. این فیلم نیز مانند قسمت اول بی‌رحم و بی‌توجه است (شاید حتی بیشتر)، با صحنه‌های فراوان خون‌آلود و استفادهٔ بالقوه آزاردهنده از شخصیت‌هایی که مورد علاقه کودکان هستند. خشونت بی‌امان و صریح شامل قطع سر، خفه کردن، چاقو زدن، سوزاندن، کندن اندام‌ها، له کردن سرها، خون فواره‌ای، خونابه، گیر افتادن صورت یک نفر در تله خرس، له کردن سر یک نفر مانند پیناتا، کتک خوردن یک شخصیت (و چاقو خوردن) با بازوی قطع‌شده خودش، زخم صورت زشت، اسلحه و شلیک، خودکشی، اره برقی شعله‌ور، بیس‌بال بات با میخ، تبر و خیلی چیزهای دیگر. زبان فیلم شامل چندین بار استفاده از کلمات «ف-ک»، «ش-ت»، «بیچ»، «بی‌شرف» و غیره است. در یک مهمانی رقص، برخی افراد تقریباً برهنه هستند و سینه‌های زنان به‌طور مختصر دیده می‌شود. مردی بدون پیراهن دوش می‌گیرد و گفتگوهای کوتاهی در مورد رابطه جنسی وجود دارد، به علاوه سیگار کشیدن. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این دنباله ترسناک احتمالا بودجه‌ای بیش از 10 برابر نسخه اصلی دارد -- و قطعا از نظر تولیدی سطح بالاتری دارد -- اما از بسیاری جهات بسیار بدتر است. بسیار بی‌رحم‌تر، بی‌فکرتر و حیله‌گرتر است. وین-د-پو: خون و عسل می‌توانست به عنوان یک اتفاق، فیلمی که مستقیما به ویدئو/استریم می‌رفت و فراموش می‌شد، نوشته شود، اگر کمی جنجال به پا نمی‌کرد. اما وین-د-پو: خون و عسل 2 با هدفی مشخص ساخته شد، بی‌توجهی به شخصیت‌های محبوب دوران کودکی را به رخ کشید در حالی که هیچ استفاده‌ای از آن نکرد. پیامی ندارد -- نه درباره نوستالژی، نه درباره حق تکثیر و نه درباره هیچ چیز دیگر. تلاشی آماتوری است برای بازسازی صحنه‌های خشن از فیلم‌های ترسناک محبوب، با استفاده از ترفندی که فیلمسازان خوش‌شانس (یا دیوانه؟) بودند که به آن برخورده‌اند تا فیلم را قابل فروش کنند. (آنها وعده فیلم‌های بیشتری در این مجموعه می‌دهند که به یک فرنچایز تبدیل شده است.)فیلم‌سازی خشن و ابتدایی است، بدون حس فضا، بدون ترس یا شوخی واقعی، یا هر چیز دیگری که احتمالاً بینندگان به آن اهمیت دهند. هیولاهای فیلم به راحتی طعمه‌های انسانی خود را له می‌کنند -- سلاح‌ها از استخوان و گوشت عبور می‌کنند مثل کاغذ مچاله -- که این هیچ معنایی ندارد. گفتگوها (مثل خوک‌ها به کشتارگاه!) دردناک است. تنها بهبود این است که لباس‌ها بهتر به نظر می‌رسند؛ ما اکنون می‌توانیم چشم‌های موجودات را ببینیم. اما واقعاً همه چیز آشنا و قابل پیش‌بینی است. می‌توانید وینی‌دپو: خون و عسل ۲ را به عنوان فیلمی کاملاً بی‌ارزش بنویسید، اگر نگران خطری نباشید که بچه‌ها ممکن است به طور تصادفی آن را تماشا کنند بدون اینکه بدانند واقعاً چه چیزی پشت آن نهفته است.