او فردا می‌میرد.

در فیلم او فردا می‌میرد، ایمی (کیت لین شیل) ناگهان متقاعد می‌شود که فردا خواهد مرد. او با دوستش جین (جین آدامز) تماس می‌گیرد و شروع به نوشیدن و خرید تابوت آنلاین می‌کند؛ او همچنین تصمیم می‌گیرد که می‌خواهد بقایای جسدش به یک ژاکت چرمی تبدیل شود. جین سر می‌رسد، سعی می‌کند ایمی را شاد کند، و به خانه برمی‌گردد. سپس، جین ناگهان باور می‌کند که او فردا خواهد مرد. او به دیدن برادرش جیسون (کریس مسینا) می‌رود، که در حال برگزاری یک مهمانی تولد برای همسرش، سوزان (کیتی آسلتون) است. به زودی، افرادی که در مهمانی هستند نیز شروع به فکر کردن در مورد مرگ خود فردا می‌کنند. هر کدام تصمیم می‌گیرند از زمان باقی‌مانده خود برای رسیدگی به برخی کارهای ناتمام استفاده کنند، از سوار شدن بر یک ماشین شنی خطرناک تا کمک به یک عزیز در بیمارستان تا پایان دادن به یک رابطه لرزان. اما چه اتفاقی واقعاً فردا خواهد افتاد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «فردا می‌میرد» صحبت کنند. چه میزان خون در فیلم نشان داده می‌شود؟ آیا نمایش خون با هدف شوک وارد کردن به مخاطب است یا جنبه هنری دارد؟ تفاوت این دو چیست؟
• آیا استفاده از مواد مخدر، سیگار کشیدن، یا نوشیدن الکل، جذاب جلوه داده می‌شود؟ آیا برای مصرف مواد مخدر عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• در آخرین روزهای زندگی، چه کاری انجام می‌دهید؟ چه چیزهایی را مهم‌تر و چه چیزهایی را کم‌اهمیت‌تر می‌دانید؟
• این فیلم با نشان دادن این وضعیت به عنوان یک اتفاق مسری، چه پیامی را می‌خواهد منتقل کند؟ به این معنی که از یک نفر به نفر دیگر منتقل می‌شود.

والدین باید بدانند که فیلم «او فردا می‌میرد» یک فیلم ترسناک تجربی در مورد زنی است که ناگهان باور می‌کند فردا خواهد مرد و این ایده به دیگران نیز سرایت می‌کند. علی‌رغم موضوع ناراحت‌کننده فیلم، ساخت آن بسیار زیبا است: شعری، رویاگونه و جسورانه. خشونت شامل یک جسد نیمه‌پوشانده و خون فراوان است. شخصیتی با زخم معده لباس‌های آغشته به خون دارد و خون از دهانش می‌چکد. همچنین گفتگویی در مورد فرآیند پوست کندن یک حیوان و دباغی پوست آن وجود دارد و همچنین اشاره‌هایی به تجاوز. زبان فیلم شامل چندین بار استفاده از کلمه «لعنتی»، «خر» و «احمق» و کلمات دیگر است. گفتگویی گرافیکی در مورد رابطه جنسی دلفین‌ها، بوسیدن و دیگر موقعیت‌های جنسی ملایم وجود دارد. شخصیت‌ها قارچ می‌خورند و شخصیتی که گفته می‌شود مشکل الکلی دارد، مست می‌شود و رانندگی می‌کند. همچنین سیگار کشیدن و گفتگوهای مرتبط با مواد مخدر وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان و نویسنده ایمی سیمتز در این فیلم ترسناک و شاعرانه، بحران وجودی را به تصویر می‌کشد بدون اینکه خیلی فلسفی شود. او از صدا و تصاویر رویاگون برای القای احساس، درد و روشنی استفاده می‌کند. این فیلم به تجربه‌ای نزدیک به فیلم‌های تجربی می‌رسد، اما هرگز توضیح نمی‌دهد که آیا کاتالیزور فیلم، یعنی اعتقاد مطلق شخصیت‌ها به مرگشان در فردا، واقعی است یا ماوراءالطبیعه یا ... هر چیز دیگری. این موضوع توضیح داده نمی‌شود و هدف هم نیست. هدف، البته، این است که همه (و همه چیز) می‌میرند، اما با زمانی که داریم چه باید بکنیم؟ بعضی سر و ته قضیه را هم می‌آورند، بعضی سعی می‌کنند با خانواده باشند و بعضی چیزهای جدید امتحان می‌کنند.اما سوالاتی تاثیرگذارتر هم مطرح می‌شوند، مثل اینکه چه چیزی را بپوشند و چه چیزی را رها کنند. ایمی لباس مجلسی و شیک خود را می‌پوشد، در حالی که جین یک جفت لباس خواب به تن دارد. ایمی به سراغ یک دباغ می‌رود تا بفهمد چطور می‌تواند به یک کت تبدیل شود. کارگردان فیلم، استرنز، که خودش هم بازیگر فیلم‌هایی مثل The Sacrament و Pet Sematary است، از این جزئیات و چیزهایی مثل فلاش‌های رنگی (قرمز، آبی و سبز)، آثار عکاسی جین (تصاویری از خون زیر میکروسکوپ و همچنین لکه‌های خون هنری و آزاردهنده) و موسیقی «Реквием» اثر موتسارت که بارها و بارها پخش می‌شود، استفاده می‌کند تا حسی تقریبا روان‌گردان خلق کند. فیلم She Dies Tomorrow این ایده را مطرح می‌کند که در اینجا جواب اشتباهی وجود ندارد، حتی وقتی ایمی می‌گوید: «من خوبم. من خوب نیستم.»