عشق و عدالت: در پی اپرای شورشی بتهوون

در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، کودتای نظامی در شیلی رئیس‌جمهور منتخب دموکراتیک سالوادور آلنده را برکنار کرد، ژنرال آگوستو پینوشه را به قدرت رساند و سال‌ها سرکوب وحشیانه را به راه انداخت. از جمله دستگیرشدگان، زندانیان و اعدام‌شدگان، خورخه پنیا هن، آهنگساز و رهبر ارکستر کودکان مشهور بود. چهل و پنج سال بعد، فیلمساز مستند، کری کندل، به والپارایسو، شیلی سفر کرد تا فیلمی دربارهٔ تنها اپرای بتهوون، فیدلیو، بسازد. این اپرا دربارهٔ زندانی سیاسی، فلورستان، است که به ناحق در سیاه‌چال زندانی شده اما در نهایت توسط همسرش، لئونوره، که با لباس مردانه به زندان نفوذ کرده، نجات می‌یابد. در والپارایسو، کندل ارکستری را گرد هم می‌آورد و بازیگرانی را برای اجرای بخش‌هایی از اپرا سازمان‌دهی می‌کند، اما او همچنین با رقصنده‌ای عجیب به نام ماریا بلن اسپینوزا پنیا ملاقات می‌کند. در اجرای نمایش، او به‌عنوان یک مرد لباس می‌پوشد - یک موسیقی‌دان زندانی - و روزهای پایانی او را به تصویر می‌کشد تا "او را از زندان فراموشی نجات دهد". آن مرد، پدربزرگش، خورخه پنیا هن است. فیلمساز کندل، تحت تأثیر شباهت‌های بین داستان بلن و داستان فیدلیو، روایت شاعرانه و به‌شدت موسیقیایی خلق کرده که این دو را به هم پیوند می‌دهد، به همراه جستجوی خود بتهوون برای عشق و عدالت.

این فیلم مستند، با تمرکز بر داستان‌های انسانی و موسیقی، برای خانواده‌ها مناسب است. اگرچه به دوران دیکتاتوری پینوشه در شیلی می‌پردازد و اشاره‌هایی به خشونت و ستم دارد، اما صحنه‌های گرافیکی یا ترسناک در آن وجود ندارد. فیلم فاقد هرگونه محتوای نامناسب جنسی، الفاظ رکیک یا صحنه‌های مصرف الکل و مواد مخدر است و بر ارزش‌های خانوادگی و اخلاقی تأکید دارد. برای نوجوانان بالای ۱۳ سال توصیه می‌شود.