گاو نر

کریستال ۱۴ ساله (با بازی آمبر هاوارد) در حومه کارگری هیوستون، در خانه پدربزرگ و مادربزرگش با خواهر کوچکترش زندگی می‌کند در حالی که مادرش در زندان است. کریس سعی می‌کند دوستانش را با دعوت به مهمانی در خانه «عمو»اش تحت تأثیر قرار دهد. در واقعیت، خانه متعلق به همسایه او، ایب (با بازی راب مورگان)، یک کابوی رودیو مسن است. وقتی ایب به خانه‌اش برمی‌گردد و آن را بهم ریخته می‌بیند، پلیس را خبر می‌کند اما در نهایت موافقت می‌کند که به کریس اجازه دهد خسارت را جبران کند. کریس شروع به شرکت در مسابقات رودیو با ایب می‌کند، کسی که به خاطر جراحات و سنش به عنوان یک دامدار و حتی دلقک رودیو تنزل مقام داده است. با وجود اخلاق تند و تیز ایب، او مایل است به کریس در مورد کار رودیو آموزش دهد، اما دوستی مربی-شاگردی آن‌ها به چالش کشیده می‌شود وقتی کریس با مجرمان جوان همراه می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مصرف مواد در سنین پایین در فیلم Bull صحبت کنند. آیا مصرف الکل و مواد مخدر عواقبی دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا ابی چگونه الگو و راهنما برای کریس است؟ آیا باید کامل باشید تا الگو باشید؟
• چه نقاط قوت شخصیتی را شخصیت‌های اصلی نشان می‌دهند؟ دوستی آن‌ها چگونه به هر کدام از آن‌ها کمک می‌کند؟
• در این فیلم به نژاد و سن چگونه پرداخته شده است؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که بول یک درام مستقل در مورد دوستی بعید بین یک دختر ۱۴ ساله طبقه کارگر (امبر هاوارد) که مادرش در زندان است و همسایه سوار گاو او (راب مورگان) است. کارگردانی و نویسندگی مشترک توسط آنی سیلوراستاین، این فیلم با مسائل بالغ از جمله طبقه، نژاد، مصرف/سوء مصرف مواد و تنهایی سر و کار دارد. انتظار می رود زبان قوی مکرر، از جمله اف، مادر اف، اس، بیچ و کلمه ن داشته باشید. نوجوانان، برخی از آنها به سن ۱۴ سالگی، نوشیدن آبجو و مشروبات الکلی، کشیدن ماری جوانا، مصرف داروهای تجویزی و حتی فروش مواد مخدر برای پول آسان. دو نوجوان در یک عمل جنسی شرکت می کنند و دو بزرگسال عشق می کنند (نیمه برهنه، ناله و غیره). با تم های جدی و خط داستانی مبتنی بر مطالعه شخصیت، بول نوعی فیلم است که بیشتر به بزرگسالان و نوجوانان بزرگسال نسبت به بینندگان جوان تر جلب می شود. برای در حلقه ماندن در مورد فیلم های بیشتر مانند این، می توانید برای ایمیل های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان آنی سیلوراستاین در این درام صمیمی و به‌خوبی اجرا شده، دوستی میان‌نسلی بین دو فرد تنها در حاشیه جامعه آمریکا را بررسی می‌کند. در فیلم «بول» اتفاق زیادی نمی‌افتد، اما قطعاً چیزهای زیادی برای کشف کردن وجود دارد. فیلم به همه چیز از تأثیر داشتن والدین زندانی تا بحران مواد مخدر و نژادپرستی ناخودآگاه سفیدپوستان فقیر و نگاهی به درون خرده‌فرهنگ مسابقات گاوبازی سیاه‌پوستان می‌پردازد. هر دو شخصیت اصلی دارای نقص هستند و تصمیمات مبهمی می‌گیرند (به‌خصوص کریس)، اما در اقدامات آنها واقع‌گرایی ذاتی وجود دارد که از ناامیدی، از دست دادن و تنهایی نشأت می‌گیرد. سیلوراستاین (که همچنین فیلمنامه را با جانی مک‌آلیستر هم‌نویسندگی کرده است) به‌طور شایسته‌ای غم شخصیت‌ها را هدایت می‌کند بدون اینکه از آن سوءاستفاده کند.هاوارد تازه‌کار به‌وضوح در نقش دختری که به‌شدت از نبود مادر زندانی‌اش رنج می‌برد و به‌وضوح به دنبال بزرگسالی است که از او مراقبت کند، همان‌طور که می‌بیند مادربزرگش از خواهر کوچکش مراقبت می‌کند، بسیار خوب است. و مورگان، که به‌طور مداوم در همه نقش‌هایش تاثیرگذار است، در نقش کابوی مسابقات گاوچرانی که دوران اوجش گذشته و درد مزمن شغلش را تحمل می‌کند، ناامیدکننده نیست. رابطه‌شان در ابتدا آزاردهنده و ناراحت‌کننده است، اما به‌زودی به یک رابطه مربی-شاگردی غیرمعمول تبدیل می‌شود. کریس می‌داند چطور سرم تزریق کند و داروی درمان سردرد بگیرد؛ آبه تحمل کمی برای اشتباهات کریس دارد اما همچنان او را می‌بخشد. با وجود تفاوت‌هایشان، حس خویشاوندی و جامعه‌ای را پیدا می‌کنند که هر دو به آن نیاز دارند.