پرواز کن، پسر!

FLY GUYS مجموعه‌ای در فیس‌بوک است که گروهی از مردان را دنبال می‌کند که از ساختن نمایش‌های هیجان‌انگیز و سپس امتحان کردن آن‌ها لذت می‌برند. این گروه شامل مهندسان، دانشجویان و سازندگانی است که از آدرنالین لذت می‌برند اما از ریاضیات و علم برای توسعه نمایش‌های خود استفاده می‌کنند. وقتی آن‌ها رویای نمایش خاصی را در سر می‌پرورانند که قرار است در جایی از دنیا اجرا شود، تیم به دفتر مرکزی خود در لیوبلیانا، اسلوونی، می‌روند تا روی محاسبات لازم برای طراحی و ساخت قطعات ضروری برای اجرای صحیح و ایمن نمایش کار کنند. بعد از یک سری تست با استفاده از مانکن، مردان به تست و تکمیل نمایش ادامه می‌دهند با امید به اینکه نمایش‌های بزرگتر از زندگی را به شکلی حماسی اجرا کنند.

• نقش علم و مهندسی در خلق و موفقیت بدلکاری چیست؟ برای پرتاب افراد به هوا به صورت ایمن چه مواردی باید در نظر گرفته شود؟
• فلای گای اهمیت علم و ایمنی را برجسته می‌کند، اما بدل‌کاری‌ها هنوز هم نیاز به ریسک‌پذیری دارند. آیا این چیز خوبی است؟

والدین باید بدانند که فلای گایز مجموعه‌ای از فیسبوک واچ است که متخصصان آموزش‌دیده‌ای را به نمایش می‌گذارد که از علم و مهندسی برای خلق نمایش‌های حماسی (و به‌طور بالقوه خطرناک) استفاده می‌کنند. تفکر هوشمندانه و ایمنی اولویت‌های اصلی هستند، اما به دلیل برخی حوادث اجتناب‌ناپذیر، سقوط‌ها، کبودی‌ها و بریدگی‌هایی وجود دارد. علاوه بر این، برخی اشاره‌ها به جذابیت و لحظاتی از حرکت آهسته وجود دارد که در آن مردان پیراهن خود را از تن درمی‌آورند. هرگونه برهنگی (بدون لباس) یا حرکات زشت سانسور شده است. به بینندگان در هر سنی هشدار داده می‌شود که از انجام هر آنچه در این مجموعه می‌بینند، خودداری کنند.

این مجموعه شاداب، ایده‌ی نیاز به هوش، ریسک‌پذیری و شجاعت در کارهای بدل‌کاری را تقویت می‌کند. صحنه‌های سرگرم‌کننده‌ای در آن وجود دارد که در آن افراد صدها فوت بر فراز دریاچه پرواز می‌کنند یا از روی قطار در حال حرکت می‌پرند، اما بیشتر مجموعه به نشان دادن نحوه‌ی طراحی، ساخت و آزمایش بدل‌کاری‌ها توسط این افراد قبل از اجرای واقعی آن‌ها اختصاص دارد.تیم حس شوخ‌طبعی دارد و واضح است که از کارشان لذت می‌برند. اما آنها کار و تلاشی که در خلق این نمایش‌ها می‌کنند را بسیار جدی می‌گیرند و در مواجهه با آن مسئولیت‌پذیر هستند. با این هدف، فلای گایز به طور مداوم به بینندگان یادآوری می‌کند که کار نمایشی در مورد ریسک‌های احمقانه نیست، بلکه در مورد هوشمند بودن در نحوه تفکر، ساخت و اجرا است.