فضانوردان فضا

فضاپیمای او.اس.اس. اکلاهما ممکن است برخی اکتشافات علمی مهم را انجام دهد... اگر خدمه حاضر به کم کردن صدای استریو و برگرداندن نوشیدنی‌ها به یخچال شوند. این مجموعه ماجراهای گروهی از فضانوردان متعهد را دنبال می‌کند که به کاوش در دورترین نقاط کهکشان می‌پردازند، و در این راه، کلیشه‌های علمی-تخیلی را به سخره می‌گیرد. اتفاقی که می‌افتد این است که این گروه تنبل بیشتر به مهمانی و تفریح علاقه دارند تا علم، و وقتی با بیگانگان میزبان مواجه می‌شوند، غریزه فوری آنها برگزاری یک مهمانی پیتزا است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دیدگاه این نمایش در مورد نوشیدن الکل و مهمانی‌های شبانه صحبت کنند. آیا این دیدگاه واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد؟ عواقب مصرف الکل در زندگی واقعی چیست؟
• این نمایش در مقایسه با نمایش‌هایی که از آن‌ها تمسخر می‌کند (مانند استارترک) چگونه است؟ آیا می‌توانید عناصری از فرمول پایه را در اینجا پیدا کنید؟ آیا می‌توانید به نقاط داستانی دیگری فکر کنید که باید مورد تمسخر قرار بگیرند؟

والدین باید بدانند که این کمدی فضایی (که ترکیبی از انیمیشن کامپیوتری و فیلم‌های لایو اکشن است و سر بازیگران واقعی را بر بدن‌های ساخته‌شده با سی‌جی‌آی قرار داده) با قرار دادن گروهی از افراد ناسازگار و تنبل در سفینه فضایی، به مسخره کردن سریال‌های علمی تخیلی کلیشه‌ای می‌پردازد. تنها علاقه آشکار کاپیتان، مهمانی است و بیشتر خدمه از او پیروی می‌کنند؛ در واقع، این یک خانه برادری در فضا است. هیچ صحنه جنسی وجود ندارد، اما انتظار مراجعات زیادی به مسائل جنسی و سایر عملکردهای بدنی را داشته باشید، و همچنین مقداری فحش و تمرکز تقریباً مداوم بر مهمانی.

این ترکیب از سرهای زنده و بدن‌های انیمیشنی کامپیوتری، شبیه به خانه حیوانات در فضا به نظر می‌رسد؛ کاپیتان بروس ریپلی (راسل بارت، خالق سریال) حتی با ریش دو روزه و شوخی‌های بامزه، شبیه به جان بلوشی است. معاون او، فرمانده دیک آموس (آدام کلینتون)، سعی می‌کند انضباط را برقرار کند و طبق مقررات عمل کند، اما دستورات او معمولا نادیده گرفته می‌شود، زیرا کسی نمی‌خواهد اجازه دهد که او فضای شاد و سرگرم‌کننده آن‌ها را خراب کند.مدل استاندارد استارترک که همیشه بیش از حد جدی بوده، آماده طنز و هجو است. اما این ژانر شایسته بهتر از این مجموعه کلیشه‌ای از نگاه‌های جنسیت‌زده و شوخی‌های ارزان درباره مستی در فضا است.