سرزمین بی‌صاحب

در سرزمین هیچکس، جکسون گریر (جیک آلن) بازیکن بیسبال مستعدی است که به خانه بازمی‌گردد و به والدینش، بیل (فرانک گریلو) و مونیکا (اندی مک‌داول) اعتراف می‌کند که می‌خواهد پیش آنها بماند و در مزرعه‌شان کار کند. آنها با هم بحث می‌کنند؛ در همین حال، گروهی از مهاجران مکزیکی از منطقه‌ای که به آن سرزمین هیچکس می‌گویند و بین ریو گرانده و ملک گریرها قرار دارد، عبور می‌کنند و در آنجا به بن‌بست می‌رسند. وقتی یک پسر مکزیکی جوان (السئو والنتینی) چاقوی قاچاقش را بیرون می‌کشد، جکسون وحشت‌زده می‌شود و به او شلیک می‌کند. با بستری شدن برادر جکسون، لوک (الکس مک‌نیکول) بعد از درگیری، جکسون به مکزیک فرار می‌کند. جکسون با اسب قابل اعتمادش، سان‌دنس و با مردانی که به دنبالش هستند، امیدوار است خانواده پسر را پیدا کند و به امید رستگاری خودش.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «سرزمین بی‌صاحب» صحبت کنند. این خشونت تا چه حد شدید است؟ چه احساسی به شما منتقل کرد؟ آیا هدف آن شوک وارد کردن یا هیجان‌انگیز بودن است؟
• فیلم چگونه شخصیت‌های مکزیکی را به تصویر می‌کشد؟ آیا آن‌ها قدرت یا دیدگاه خاص خود را دارند؟ آیا کلیشه‌ای هستند؟ تاثیر این موضوع که مردان سفیدپوست راوی این داستان هستند چیست؟
• جکسون چرا تصمیم گرفت تا عواقب اعمالش را بپذیرد؟ آیا این او را به الگوی مناسبی تبدیل می‌کند؟ چرا فکر می‌کنید اجازه نداد پدرش مسئولیت تصادفش را بپذیرد؟

والدین باید بدانند که «سرزمین هیچکس» یک درام وسترن مدرن در مورد پسر یک دامدار سفیدپوست در تگزاس است که به طور تصادفی یک مهاجر جوان مکزیکی را با شلیک گلوله می‌کشد. این فیلم در مورد مواجهه با پیامدهای اعمال خود است و به وضوح سعی در ارائه تصویری مثبت از مهاجران دارد، اما نیت‌های خوب آن تا حد زیادی بر مهارت‌های داستان‌گویی آن چربش دارد. خشونت بزرگترین نگرانی است، با اسلحه و شلیک، مرگ (از جمله مرگ یک کودک) و اجساد، زخم‌های خونین، چاقو و چاقو زدن، پرتاب سنگ، سیلی زدن، گیر کردن یک گاو در سیم خاردار و پرش از ارتفاع بالا که منجر به جراحت می‌شود. زبان شامل استفاده (به طور جزئی محو شده) از «لعنتی»، به علاوه «خراب شده»، «احمق»، «بی‌عرضه»، «خدایا» و موارد دیگر است. یک پسر نوجوان سیگار می‌کشد و شخصیت‌ها در یک بار آبجو و تکیلا می‌نوشند. سکس مسئله‌ای نیست، اما غلت زدن ملایم به آن اشاره دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام جدی غربی نمی‌تواند از پس شخصیت‌هایی که به‌خوبی پرداخته نشده‌اند (و خیلی باهوش نیستند) و فیلم‌برداری مدام تکان‌خور و سردردآور بربیاید. استار آلین فیلمنامه را هم‌نوشته است، درحالی‌که برادرش کانر آلین کارگردانی کرده و به نظر می‌رسد که هدف خیلی خیرخواهانه‌ای در ذهن داشته‌اند: تصویری از تجربه مهاجران از دید سفیدپوستان همدل. اما این‌ها واقعاً کسانی نیستند که باید داستان مهاجران را بگویند و درنهایت، از رویکرد کلی تا لحظات فردی، به‌شدت نامناسب از آب درمی‌آید.در این فیلم صحنه تعقیب و گریز عجیبی وجود دارد که در آن یک کامیون به دنبال یک اسب می‌دود و همچنین صحنه‌ای که جکسون از آب چاهی می‌نوشد که اسب او از نوشیدن آن امتناع می‌کند (جکسون باید می‌دانست که نباید این کار را می‌کرد). سکانسی که قرار بود پرتنش باشد و شامل تیراندازی از داخل خودرو می‌شد، به دلیل تدوین ضعیف و تعداد زیاد نمای نزدیک گیج‌کننده شده است. حتی سکانس مونتاژی وجود دارد که با یک آهنگ غم‌انگیز همراه است. شخصیت شرور فیلم با موهای تراشیده و رنگ‌شده به سبک پانک راک و تتوهای روی بدنش که مدام برای ایجاد دردسر ظاهر می‌شود، یک شخصیت یک‌بعدی و آزاردهنده است که فقط ادای آدم‌های شرور را درمی‌آورد. بعد از حدود ۱۱۵ دقیقه فیلم، مشخص می‌شود که حتی جکسون هم شخصیت چندان محکمی ندارد. او آنقدر یک‌سویه است که هیچ جنبه خاکستری در شخصیتش وجود ندارد تا او را انسانی‌تر نشان دهد، حتی لحظه‌ای که تقریباً با ویکتوریا (اسمرالدا پیمینتل) که بسیار زیبا است، شوخی می‌کند و بعد دیگر هرگز او را نمی‌بینیم. واقعاً حیف است که این فیلم به خوبی کار نمی‌کند، در حالی که برادران فیلمساز به نظر می‌رسد که خیلی تلاش کرده‌اند.