خطایی در ماتریس

در مستند ایراد در ماتریکس، فیلمساز رادنی اشر نظریه شبیه‌سازی را بررسی می‌کند، نظریه‌ای که استدلال می‌کند واقعیت ما در واقع واقعی نیست و احتمالاً شبیه یک بازی ویدئویی است. این فیلم با سخنرانی سال ۱۹۷۷ نویسنده علمی-تخیلی فیلیپ کی. دیک آغاز می‌شود، کسی که پس از تجربه‌ای با داروی بیهوشی به این ایده فکر کرد و آن را در رمان‌هایش گنجاند. مصاحبه‌هایی با چند باورمند (که به صورت آواتارهای دیجیتال ظاهر می‌شوند) انجام شده و سپس فیلم داستان هولناک هوادار متعصب ماتریکس، جاشوا کوک را روایت می‌کند، کسی که اعتقادش به زندگی در یک شبیه‌سازی به یک عمل وحشتناک منجر شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «خطای نرم‌افزاری در ماتریس» صحبت کنند. قتل‌ها چگونه نمایش داده می‌شوند؟ آیا به دلیل اینکه از دور نمایش داده می‌شوند، کمتر تکان‌دهنده هستند؟
• چگونه نوشیدن در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا نوشیدن در فیلم جذاب جلوه داده شده است؟ آیا عواقبی وجود داشت؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا با نظریه‌های این فیلم موافقید یا نه، به نظرتان چه مزایایی می‌تواند در زندگی در یک دنیای شبیه‌سازی‌شده وجود داشته باشد؟ معایب آن چیست؟
• آیا وظیفه یک مستند متقاعد کردن بیننده با استدلالش است؟ اگر اینطور است، این مستند تا چه حد در انجام این کار موفق است؟

والدین باید بدانند که مستند «خطا در ماتریس» درباره نظریه‌ای است که واقعیت ما در واقع واقعی نیست، بلکه نوعی شبیه‌سازی مصنوعی است. انتظار محتوای بالغانه را داشته باشید. در یک مصاحبه تلفنی، مردی توضیح می‌دهد که چگونه با اسلحه والدین خود را به قتل رسانده است، و تصاویر بالقوه ناراحت‌کننده‌ای وجود دارد: مغزهایی که به کامپیوتر متصل شده‌اند، جراحی‌ها، انسان‌های بدون پوست و غیره. فردی در مورد شبی صحبت می‌کند که دوستانش مشغول نوشیدن و مست شدن بودند، و زبان شامل چند مورد استفاده از کلمات فحش و ناسزا، به علاوه کلمات بی‌ادبانه و بی‌ادبانه است. کلیپ‌های زیادی از فیلم‌ها و بازی‌های ویدئویی دیگر در آن گنجانده شده است، و بازی ماینکرفت به طور مفصل مورد بحث قرار می‌گیرد. فیلم در همه جا پخش می‌شود، لحن خود را تغییر می‌دهد و واقعاً به طور عمیق چیز زیادی را توضیح نمی‌دهد، و داستان شوک‌آور پرده سوم کل موضوع را زیر سؤال می‌برد. اما هنوز می‌تواند الهام‌بخش گفتگوهای جالبی برای نوجوانان بالغ و بزرگسالان باشد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

این مستند پراکنده حول محور سخنرانی جذاب فیلیپ کی. دیک می‌چرخد و به پایانی ترسناک ختم می‌شود، اما بیشتر آن را ارجاعات به فرهنگ عامه و استدلال‌های نامعتبر تشکیل می‌دهد. سخنرانی دیک شنیدنی است، چون او به وضوح در حال کاوش ایده‌ها/نظریه‌های جدید است، اما مصاحبه‌شوندگان امروزی در مستند «خطای در ماتریس» بسیار مطمئن‌تر به نظر می‌رسند. به عنوان مثال، پروفسور نیک بوستروم، که در سال ۲۰۰۳ مقاله مشهوری با عنوان «آیا ما در یک شبیه‌سازی کامپیوتری زندگی می‌کنیم؟» منتشر کرد، فرضیه‌ای عمیق و پیچیده دارد. اما فیلم زمان بسیار کمی را به آن اختصاص می‌دهد.مصاحبه شوندگان اصلی آدم‌های به نظر خوب و موجهی هستند و همه به نظر طرفدار فیلم و بازی‌های ویدیویی. جالب اینجاست که بیشترشان سابقه مذهبی دارند. داستان‌هایی از چگونگی شروع به کشف الگوها و اتفاق‌های همزمان می‌گویند که آن‌ها را از واقعیت مصنوعی متقاعد کرده است. اما انتخاب اشر برای پنهان کردن آن‌ها به صورت آواتار به نظر بیشتر شبیه شوخی یا دست انداختن است. استفاده مداوم مستند از کلیپ‌های فیلم و بازی‌های ویدیویی نیز نشان می‌دهد که کمی جدی نیست. اما وقتی به قسمت آخر می‌رسد، دیگر خنده‌دار نیست. این زمانی است که داستان جاشوا کوک را روایت می‌کند، کسی که به فیلم ماتریکس وسواس داشت، معتقد بود در واقعیتی مصنوعی زندگی می‌کند و در نهایت والدینش را کشت (او اعتراف می‌کند که وقتی آن‌ها مثل شخصیت‌های بازی‌های ویدیویی نمردند، شگفت‌زده شد). در نهایت، مستند «خطا در ماتریس» نه تنها نتوانست بینندگان را از استدلالش قانع کند، بلکه به نظر نمی‌رسد واقعا بداند که می‌خواهد چه بگوید.