در ماه مارس

قبل از قانون حقوق مدنی ۱۹۶۴، راهپیمایی در واشینگتن برای کار و آزادی در سال ۱۹۶۳ وجود داشت، رویدادی که در مستند «راهپیمایی» مورد بررسی قرار گرفته است. این مستند با روایت دنزل واشینگتن و مصاحبه با بسیاری از رهبران کلیدی حقوق مدنی و همچنین سوپراستارهایی مانند اوپرا وینفری، تصاویر تلویزیونی قدیمی را با دیدگاه‌های جدید از افرادی که در آن رویداد حضور داشتند، در هم می‌آمیزد. بینندگان در مورد پایه‌های راهپیمایی واشینگتن، از جمله تحریم اتوبوس‌های مونتگمری (به یاد آورید رزا پارکس) و تلاش‌های سازماندهی سیاسی رهبرانی مانند مارتین لوتر کینگ جونیور و ای. فیلیپ رندولف، آگاهی خواهند یافت. سپس مستند، راهپیمایی واشینگتن را از مراحل برنامه‌ریزی تا روز خود راهپیمایی دنبال می‌کند، با تصاویری تأثیرگذار از خوانندگان و کارشناسان سیاسی که در آن روز سخنرانی کردند، از جمله سخنرانی «من رویایی دارم» مارتین لوتر کینگ جونیور که نقطه اوج مستند است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد میزان پیشرفت برابری نژادی از زمان وقایعی که در این مستند به آن پرداخته شده، صحبت کنند. آیا افراد با هر رنگ پوستی می‌توانند از شغل محروم شوند؟ در مورد سرویس‌های بهداشتی چطور؟ آیا افراد رنگین‌پوست واقعاً در موقعیت برابر با افراد سفیدپوست قرار دارند؟ چرا یا چرا نه؟
• شما قبل از تماشای مستند در مورد سخنرانی «رویای من» مارتین لوتر کینگ جونیور چه میزان اطلاع داشتید؟ نظرتان در مورد این سخنرانی الان چیست؟ آیا سخنرانی موثری بود؟ چه تاثیری روی شما گذاشت؟
• چگونه بیننده باید راهپیمایی در واشینگتن را ببیند؟ آیا مستند «راهپیمایی» برای متقاعد کردن ما به یک دیدگاه ساخته شده است؟ یا صرفاً برای مرور دوره‌ای از تاریخ؟

درباره مستند «مارچ» باید بدانید که این فیلم مستندی است در مورد راهپیمایی حقوق مدنی در سال ۱۹۶۳ در واشینگتن. این مستند حاوی تصاویری از آن دوران است که ممکن است برای بینندگان، به‌ویژه بینندگان جوان، ناراحت‌کننده باشد: تصاویری از ماموران پلیس که با شلیک آب از شلنگ‌های آتش‌نشانی به سمت نوجوانان وحشت‌زده، و تصاویری از معترضان که با قفل کردن سرشان به زمین، مهار می‌شوند. بینندگان همچنین شاهد زبان نژادپرستانه قدیمی خواهند بود که در آن مقامات جنوب عمیقاً تایید می‌کنند که اجازه نخواهند داد «سیاه‌پوستان» در جایگاه برابری با سفیدپوستان قرار بگیرند. در غیر این صورت، این مستند می‌تواند در تقریباً هر کلاس درس مدرسه‌ای برای آموزش واحدهای مربوط به حقوق مدنی یا جنبش‌های اعتراضی غیرخشونت‌آمیز، یا در خانه برای والدینی که می‌خواهند فرزندان‌شان در مورد تاریخ نابرابری نژادی در آمریکا بیاموزند، نمایش داده شود. اما با توجه به حجم زیاد تصاویر سخنرانی و صحنه‌های افراد پشت میز یا پشت تریبون، این مستند برای کودکان جوان بسیار خشک و خسته‌کننده است. نوجوانان بهترین گروه سنی برای درک پیام‌های این مستند هستند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

مستند مارس، صریح و صادقانه، همان فیلمی است که می‌توان تصور کرد معلم تاریخ دبیرستان آن را با یک دستگاه پخش سیار به کلاس می‌آورد. کسانی که در مورد راهپیمایی ۱۹۶۳ واشینگتن اطلاعات زیادی ندارند، بیشتر در مورد آن خواهند آموخت: رهبرانی که الهام‌بخش راهپیمایی بودند، سربازانی که آن را به واقعیت تبدیل کردند، و صدها و هزاران بی‌نام و نشان که آن روز آنجا حضور داشتند.احتمالاً جذاب‌ترین بخش‌های این مستند برای نوجوانان، تصاویری از آزار و اذیت معترضان مسالمت‌آمیز توسط افسران پلیس و تابلوهایی با نوشته‌هایی مثل "توالت رنگی" است. جوانانی که هرگز چنین تصاویری را ندیده‌اند یا سیاستمدارانی را که شدیداً علیه آنچه امروزه حقوق اساسی بشر می‌دانیم، سخنرانی می‌کنند، شگفت‌زده خواهند شد. فروش بقیه مستند ممکن است دشوارتر باشد - ویژگی یک اعتراض مسالمت‌آمیز این است که چندان دراماتیک نیست. با این حال، "راهپیمایی" دوره دردناک اما مهمی از تاریخ آمریکا را روشن می‌کند، و والدین (و معلمان تاریخ!) که می‌خواهند فرزندانشان دلیل آن را درک کنند، ممکن است بخواهند "راهپیمایی" را در لیست "دیدن‌های ضروری" قرار دهند.