سوئی پرکینز: کاملاً قانونی

سوئی پرکینز: کاملاً قانونی، ماجراجویی‌های کمدین بریتانیایی را دنبال می‌کند که در تلاش برای خارج شدن از روتین روزمره، به مکان‌های مختلف در آمریکای لاتین سفر می‌کند و در هر مکان با یک کمدین محلی ملاقات می‌کند و در حین بازی‌های محلی مانند تِخو، که شامل پرتاب دیسک‌های فلزی به تخته‌ای پر از باروت در حین نوشیدن مشروبات الکلی است، با او همراه می‌شود؛ یا به هتل‌های مخصوص بزرگسالان می‌روند تا شاید بتوانند نمایش‌های زنده‌ای را تماشا کنند. در طول این سفر، پرکینز در مورد موفقیت (یا عدم موفقیت) ماجراجویی‌هایش در غلبه بر افسردگی‌های دوران میانسالی، تأمل می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش کشورهای دیگر و مردمان آن در برنامه‌های سفر صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید نمایش «سوئ پرکینز: کاملاً قانونی» نمایشی اصیل و واقعی از مکان‌های معرفی‌شده است؟ چرا یا چرا نه؟
• در تلویزیون و فیلم، بحران میانسالی موضوعی بسیار محبوب است. آیا می‌توانید به مثال‌هایی که از آن لذت برده‌اید فکر کنید؟

والدین باید بدانند که سریال سه قسمتی «سوئ پرکینز: کاملا قانونی» درباره بحران میانسالی یک زن است که پر از فحش و ناسزاهای سنگین و مکرر، مشروبخواری، مواد توهم‌زا، بازی با اسلحه و مواد منفجره، اشاره‌های جنسی زننده، و گاهی نشان دادن برهنگی است. این سریال فرهنگ آمریکای لاتین را به شکلی نشان می‌دهد که احتمالا باعث نمی‌شود مردم برای بازدید از آن کشورها مشتاق شوند، و در واقع، برخی گروه‌ها را به شکلی قابل بحث، به صورت توهین‌آمیز به تصویر می‌کشد.

دیدن یک خانم سفیدپوست که برای رسیدن به روشنگری از فرهنگ‌های دیگر دیدن می‌کند، چیز جدیدی نیست، اما این فیلم «خور، دعا کن، عشق بورز» نیست—مگر اینکه نسخه‌ای از این فیلم با داستانی درباره‌ی آمیزش جنسی انسان با حیوان وجود داشته باشد. در واقع، در برنامه‌ی «سوئه پرکینز: کاملاً قانونی» صحنه‌ای طولانی و بسیار بدشانس و دردناکاًن خنده‌دار وجود دارد که در آن مجری برنامه به دنبال مردان در امتداد ساحل کلمبیا می‌گردد تا با آن‌ها مصاحبه کند و آن‌ها اقرار کنند که با الاغ‌ها رابطه‌ی جنسی برقرار کرده‌اند. تصمیم برای گنجاندن این بخش واقعاً ناراحت‌کننده، بی‌رحمانه و پر از کلیشه، حیرت‌آور است.پرکینز حضوری دوست‌داشتنی دارد، همان‌طور که طرفداران فصل‌های ابتدایی برنامه بزرگ پخت‌وپز بریتانیایی می‌توانند گواهی دهند. بسیاری از افراد با دیدن صحنه‌ای که در آن یک بریتانیایی خودخوانده و بدشانس در حال مستی و ترس از راه رفتن در جشنواره آتش‌بازی است، به خنده می‌افتند. این جشنواره به دلیل فرستادن جمعیت به بخش اورژانس مشهور است. صحنه‌ای که در آن او اجازه می‌دهد با یک اسلحه کمری به شکمش شلیک شود در حالی که جلیقه ضدگلوله به تن دارد و بعداً آن را به‌عنوان یک هیجان توصیف می‌کند، ممکن است برای بینندگانی که از فرهنگ اسلحه در عصر تیراندازی‌های دسته‌جمعی خسته شده‌اند، چندان جذاب نباشد. این مجموعه ترکیبی از صحنه‌های مختلف است که در بهترین حالت نامتوازن و در بدترین حالت توهین‌آمیز است و در نهایت، بین کاوش و سوءاستفاده از فرهنگ‌های به تصویر کشیده شده، در مرز بسیار شکننده‌ای قرار می‌گیرد.