دوشنبه صبح ها

بر اساس رمان تحسین‌شده‌ای به همین نام از سانجای گوپتا، خبرنگار پزشکی سی‌ان‌ان، سریال دوشنبه‌ها صبح، گروهی از متخصصان پزشکی را در بیمارستان عمومی چلسی در پورتلند، اورگن دنبال می‌کند، در حالی که به‌طور قهرمانانه‌ای بیماران را نجات می‌دهند (یا به‌طور تراژیکی از دست می‌دهند)، از مشکلات شخصی خود عبور می‌کنند و هر دوشنبه صبح برای کنفرانس هفتگی مرگ و میر و مرگ‌ومیر حاضر می‌شوند، که کار آنها را مرور می‌کند. رئیس کارک استاف دکتر هاردینگ هووتن (آلفرد مولینا) است که با رئیس بخش تروما، دکتر خورخه ویلانوا (وینگ ریمز) همکاری می‌کند. از جمله مسئولیت‌های آنها جراحان مغز و اعصاب دکتر تایلر ویلسون (جیمی بامبر) و دکتر تینا ریج‌وی (جنیفر فینیگان)، دکتر باک تییرنی (بیل اروین) و دکتر سانگ پارک (کیونگ سیم) هستند.

• آیا تصاویر جراحی و زخم‌ها در سریال روزهای دوشنبه برای شما آزاردهنده است؟ آیا واقعاً باید این‌طور باشد؟ چه چیزی در نحوه نمایش این تصاویر باعث می‌شود به این نتیجه برسید؟
• شما سریال‌های پزشکی دیگر را هم دیده‌اید، مثل بخش اورژانس یا آناتومی گری؟ تفاوت موندی مورنینگز با این سریال‌ها چیست؟ شباهت‌هایش با آن‌ها چیست؟
• آیا فکر می‌کنید سریال «دوشنبه‌های صبح» نگاهی واقع‌گرایانه به اتفاقات یک بیمارستان دارد؟ یا اینکه سریال بر روی موارد دراماتیک تمرکز می‌کند تا جذابیت آن را برای بینندگان افزایش دهد؟

والدین باید بدانند که سریال روزهای دوشنبه یک نمایش جدی و پرتنش پزشکی است که در آن بیماران، از جمله والدین و کودکان خردسال، بیمار و زخمی شده و گاهی جان خود را از دست می‌دهند. جراحت‌های خونین به تصویر کشیده می‌شوند، و همچنین جراحی‌ها به صورت گرافیکی: چاقوهایی که به بدن فرو می‌روند، انبرک‌هایی که در جستجوی بافت‌های خونین و زخمی هستند. دوربین بر روی جراحی‌ها و اجساد متمرکز می‌شود در حالی که موسیقی احساسی پخش می‌شود. گاهی اوقات پزشکان باید اعضای خانواده را از مرگ عزیزانشان مطلع کنند در حالی که آن‌ها با اندوه فراوان گریه می‌کنند. برخی الفاظ زشت و ناسزا وجود دارد، از جمله عباراتی مانند "bulls--t!" شخصیت‌ها تحت فشار هستند و اغلب به خاطر کارشان مورد انتقاد قرار می‌گیرند. می‌توان انتظار داشت که شخصیت‌های (اغلب) جوان، مجرد و جذاب با یکدیگر معاشقه کنند و شاید رابطه جنسی داشته باشند. با توجه به تمام این موارد، این سریال برای بینندگان جوان مناسب نیست، اما نوجوانان بزرگ‌تر، به ویژه آن‌هایی که به درام‌های پزشکی علاقه‌مند هستند، آن را جذاب، ارزشمند و گاهی غم‌انگیز خواهند یافت.

تقریبا غیرممکن است که سریال صبح‌های دوشنبه را تماشا کنید و در ذهنتان با آناتومی گری مقایسه نکنید. پزشکان جذاب خود را دارید (حتی موهای جیمی بمبر به جذابیت دکتر مارک اسلون است!)، جراحی‌های مرگ و زندگی، و اتفاقات دراماتیک که با موسیقی متن آهنگ‌های محبوب همراه است. اما صبح‌های دوشنبه با آناتومی گری قابل مقایسه است، سریالی که مورد علاقه میلیون‌ها نفر است. درام پزشکی، درام شدیدی است و برای همه کافی است.دلیل قانع‌کننده‌ای برای تماشای سریال دوشنبه صبح‌ها: بازیگران فوق‌العاده. بازیگران اصلی مولینا و ریمز از اعتبار و وقار شگفت‌انگیزی برخوردارند و تماشای آنها در حال سرزنش و ستایش پزشکان بیمارستان چلسی جنرال، لذتی قوی است. کئونگ سیم در نقش دکتر سانگ پارک، یکی دیگر از بازیگران برجسته است و حرف‌های نامتعارف اجتماعی او به سریال طعم طنز می‌دهد. شوهری که در آستانه فرستادن همسرش به اتاق عمل جراحی مغز است، می‌پرسد: «قبلاً این کار را انجام دادی؟» دکتر پارک با بی‌تفاوتی پاسخ می‌دهد: «یک بار.» همسرش می‌پرسد: «حال آن بیمار چطور است؟» دکتر پارک می‌گوید: «مرده.» هاها! البته، این طنز تلخ و سیاه است، درست مثل شوخی‌هایی که در مورد اجساد در طبقه دیگر و نام مستعار ۰۰۷ برای پزشکان به خاطر داشتن مجوز کشتن است. این صحنه‌ها و تصاویر جراحی گرافیکی، تماشای سریال دوشنبه صبح‌ها را برای افراد جوان نامناسب می‌کند. اما برای علاقه‌مندان به سریال‌های پزشکی، دوشنبه صبح‌ها مانند چیزی است که قبلاً تجربه کرده‌اید و از آن لذت برده‌اید.