بلک کلنزمن

در فیلم "بلک‌کلنزمن"، در دهه 1970، ران استالورث (جان دیوید واشنگتن) اولین افسر پلیس سیاه‌پوست در کلرادو اسپرینگز است. او به عنوان کارآگاه فعالیت می‌کند و با وانمود کردن به عنوان یک عضو جدید سفیدپوست از طریق تلفن، به شاخه محلی کوکلاکس کلان نفوذ می‌کند. استالورث از همکار یهودی سفیدپوست خود، فیلپ زیمِرمن (آدام درایور) درخواست کمک می‌کند تا در مواقعی که شخصیت مخفی او باید در مراسم کوکلاکس کلان حاضر شود، جای او را بگیرد. او حتی با دیوید داک، رهبر کوکلاکس کلان (تاپر گریس) دوستی برقرار می‌کند. در حالی که دروغ او در معرض خطر افشاء شدن است، استالورث متوجه می‌شود که رهبر جوان و زیبای فعال حقوق مدنی که عاشق اوست (لورا هری‌یر) ممکن است در معرض خطر باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره زبان به کار رفته در فیلم BlacKkKlansman صحبت کنند. آیا این زبان برای داستان، شخصیت‌ها و زمان و مکان مناسب بود؟ استفاده مکرر از زبان تند و تیز چه زمانی مانع از تجربه دیدن فیلم می‌شود و چه زمانی کمک‌کننده است؟ جریانی از توهین‌های نژادی، یهودستیزی و همجنس‌گراهراسی چه حسی به شما داد؟
• این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. آیا بخشی از آن غیرقابل باور به نظر می‌رسید؟ فکر می‌کنید تا چه اندازه با واقعیت مطابقت دارد؟ چرا فیلمسازان ممکن است حقایق را در فیلمی که از روی رویدادهای واقعی ساخته شده است، تغییر دهند؟
• آیا تنش‌ها/روابط نژادی از دهه 1970 تاکنون تغییر کرده است؟ اگر چنین است، چگونه تغییر کرده است؟ چه چیزهایی متفاوت شده و چه چیزهایی همچنان یکسان باقی مانده است؟
• آیا فکر می‌کنید فیلمسازان/هنرمندان باید مسئول بررسی مسائل اجتماعی بزرگ در آثار خود باشند یا ترجیح می‌دهید فیلم‌ها و سایر آثار هنری راهی برای فرار از دنیای واقعی باشند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که فیلم بلک‌ک‌کلنزمن به کارگردانی اسپایک لی، روایت گاه ابسورد و طنزآمیزی است از مأموریت واقعی یک افسر پلیس سیاه‌پوست (با بازی جان دیوید واشنگتن) در نفوذ به گروه کوکلاکس کلان در دهه ۱۹۷۰. در سراسر فیلم از زبان محاوره و الفاظ تند استفاده شده و همچنین تم‌های بالغانه‌ای در مورد نژادپرستی و خشونت تروریستی وجود دارد—اما فیلم همچنین شجاعت و همکاری در برابر نفرت نژادی شدید را به تصویر می‌کشد. اگرچه خشونت بسیار کمی نشان داده می‌شود، اما یک صحنه خودکشی به صورت آویزان شدن به شکل واضح و ناراحت‌کننده‌ای توصیف می‌شود. فیلم همچنین حاوی الفاظ رکیک زیادی است از جمله "کلمه ف"، "کلمه س"، و بسیاری از عبارات مشابه؛ همچنین توهین‌های نژادی، یهودستیزانه و همجنس‌گراستیزانه (مانند "کلمه ن"، "کلمه ک"، "کلمه ف" و غیره) و برخی ارجاعات جنسی. بزرگسالان در فیلم به صورت اجتماعی مشروب می‌نوشند و سیگار کشیدن رایج است. بازیگران فیلم آدام درایور، لورا هری‌یر و تافر گریس هستند.

این کمدی سیاه، علی‌رغم اینکه گاهی تحت تأثیر انتخاب‌های سینمایی قرار می‌گیرد، قوی‌ترین اثر کارگردان/هم‌نویسنده، اسپایک لی، در سال‌های اخیر است. اگرچه در این فیلم تنشی وجود دارد که از افشای قریب‌الوقوع راز حکایت دارد، اما این فیلم یک تریلر نیست. بلکه بلک‌ککلنزمن را می‌توان یک کمدی ابسورد با پیش‌فرضی غیرقابل‌باور دانست. اما ظاهراً استالورث واقعی با استفاده از یک شخصیت تلفنی، واقعاً جاسوسی کوکلاکس کلان را کرده و با دیوید داک داشته است. انتخاب هوشمندانه بازیگران و بازی‌های درخشان آن‌ها، این موقعیت عجیب‌وغریب را بسیار واقعی و باورپذیر کرده است. و از آنجایی که این تعاملات بسیار دیوانه‌وار هستند، رویکرد بی‌تفاوت فیلم آن‌ها را خنده‌دارتر می‌کند.لی گاهی اوقات نمی‌تواند خودداری کند و شروع به سخنرانی می‌کند، با سکانس‌های طولانی سخنرانی عمومی و حتی گزیده‌هایی از فیلم مشهور «تولد یک ملت» که به عنوان درس روز برای بینندگان طراحی شده‌اند. علی‌رغم برخی از این لغزش‌های دست‌انداز که ریتم فیلم را می‌شکنند، دیدگاه‌های لی شاید از زمان فیلم «کار درست را انجام بده» موثرترین بوده‌اند. این فیلم شامل ارتباطات آشکاری با محیط اجتماعی-سیاسی امروز است، جایی که دوک و دیگران شعار انزواطلبانه/ضدیهودی «آمریکا اول» از دهه ۱۹۳۰ را احیا می‌کنند (کاری که آنها کردند) و وعده می‌دهند که «آمریکا را دوباره بزرگ کنند» از طریق پاکسازی قومی. همانطور که احتمالاً از یک فیلم لی انتظار می‌رود، فیلمبرداری و تدوین عالی هستند. واشینگتن و درایور یک تیم سخت‌کوش و سرسخت را تشکیل می‌دهند. شخصیت فلیپ درایور نیز لحظه‌ای تاثیرگذار دارد که در آن دوباره با اهمیت میراث یهودی خود ارتباط برقرار می‌کند. گریس در نقش دوک، یک احمق است که از خندیدن به او لذت می‌برید - تا زمانی که نشان دهد زیر ظاهر کت و شلوار سه‌تکه‌اش چه چیزی پنهان کرده است. با توجه به موضوع فیلم بلکککلنزمن و ترسیم وحشت‌های واقعی خشونت نژادی از گذشته آمریکا، قابل توجه است که لحن آن به اندازه کافی سبک است تا اجازه دهد طنز آن بدرخشد... و سپس یک پس‌نویس ویرانگر ما را یادآوری می‌کند که این خطر چقدر واقعی و حاضر است.