هیاهوی بسیار برای هیچ

در یک روز تابستانی آرام در روستایی در توسکانی، پیجی به گروهی پیک‌نیک‌کننده می‌شتابد تا اعلام کند که شاهزاده دن پِدرو (دنزل واشنگتن) در راه مِسینا است. او گروهی از سربازان مجرد خسته را برای استراحت و شادی به ویلای لئوناتو می‌آورد. دختر لئوناتو، هِرو (کیت بکینسیل) مشتاق دیدار کلودیو (رابرت شان لئونارد) است، اما به شاهزاده وعده داده شده است. و بیاتریکس (اما تامپسون) دختر عموی هِرو نیز چندان علاقه‌ای به دیدن بندیکت (کِنِث برانا) ندارد و به محض رسیدن او، جنگی از کلمات آغاز می‌کند. برنامه‌هایی برای ازدواج هِرو و کلودیو ریخته می‌شود و همچنین به عنوان یک سرگرمی، همه تلاش می‌کنند بیاتریکس و بندیکت را به یکدیگر علاقه‌مند کنند. همه چیز شادی و خوشی است تا اینکه برادر نامشروع و همیشه بدخلق شاهزاده، دن جان (کیانو ریوز) تلاش می‌کند تا این سرگرمی‌ها را خراب کند.

• گفتگوی خانواده‌ها می‌تواند دربارهٔ اقتباس‌های شکسپیری باشد. کدام نمایش‌ها را دیده‌اید؟ آیا کمدی‌ها یا تراژدی‌ها را بیشتر می‌پسندید؟ آیا این یکی راحت‌تر از بقیه دنبال می‌شود؟ چرا اینطور است یا نیست؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد داستان‌های عاشقانه صحبت کنند. داستان عاشقانه مورد علاقه شما کدام است؟ آیا داستان‌های زوج‌های شیرین و آرام مثل هیرو و کلودیو را ترجیح می‌دهید یا آنهایی که پرشور و هیجان‌انگیز هستند مثل بیاتریکس و بندیکت؟
• آیا فکر می‌کنید که اقتباس‌های مدرن از شکسپیر باید از زبان مدرن استفاده کنند؟ مزیت شنیدن زبان اصلی چیست؟

والدین باید بدانند که این اقتباس بسیار قابل دسترس شکسپیر به دلیل نمایش چند پشت‌صحنه در صحنه حمام کردن و یک صحنه جنسی کوتاه از راه دور، رتبه PG-13 را دریافت کرده است (چند حرکت را خواهید دید اما شخصیت‌ها لباس به تن دارند). بقیه محتوا نسبتا ملایم است: چند خلافکار مست می‌شوند، یک مرگ ساختگی اتفاق می‌افتد و یک نگهبان احمق فریاد می‌زند "من یک الاغ هستم!" و فکر می‌کند که این یک تعریف است.

بهترین روش برای برخورد با یکی از کمدی‌های سبک شکسپیر، حفظ فضای سرگرم‌کننده و خیال‌انگیز آن است، همان‌طور که در این فیلم اتفاق می‌افتد. شخصیت شرور داستان هرگز جدی نیست، پس چرا کیانو ریوز را انتخاب نکنیم؟ او در هر صورت آدم کم‌حرفی است. و یا حتی بهتر از آن، مایکل کیتون در نقش احمق موچرب که بسیار خنده‌دار است. صحنه‌های شاد حمام کردن، اعترافات عاشقانه در فواره‌ها، مهمانی‌های ماسک‌دار پر از میهمانان سرخوش، همه و همه باعث می‌شود که فراموش کنید در حال تلاش برای درک نثری قرن‌ها قدیمی بوده‌اید.اما بخش "هیاهوی بسیار برای هیچ" کمی خسته‌کننده می‌شود. هیستری‌ها درباره مراسم عروسی خراب‌شده هیرو و مرگ ساختگی او اغراق‌آمیز و طولانی هستند. به جای اینکه در انتظار پایان خوش چشم به راه بمانیم و چشم غره برویم، چرا بر روی منظره روستایی توسکانی تمرکز نکنیم؟ نفس‌گیر است.