نمایش لونی تونز

نمایش لونی تونز ماجراهای باگز بانی (با صدای جف برگمن)، دافی داک (باز هم برگمن)، اسپیدی گونزالس (فرد آرمیسن) و بقیه گروه را دنبال می‌کند، زمانی که خانه خود در جنگل را ترک می‌کنند و به حومه شهر نقل مکان می‌کنند. داستان‌ها بر روابط ناقص درون گروه و تلاش شخصیت‌ها برای سازگاری با جامعه جدیدشان، و همچنین دوستی تازه میان هم‌خانه‌ها باگز و دافی تمرکز دارد. ویدئوهای موسیقی با حضور شخصیت‌های کلاسیک، و همچنین انیمیشن‌های کوتاه سی‌جی‌آی که روایتگر دوئل طولانی مدت وایل ئی. کایوت و رود رانر است، در سراسر نمایش پخش می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کلیشه‌سازی صحبت کنند. چه مثال‌هایی از کلیشه‌سازی در این نمایش وجود دارد؟ تا چه حد افراطی هستند؟ آیا فکر می‌کنید به هر نحوی توهین‌آمیز هستند؟ آیا کلیشه‌سازی می‌تواند توجیه‌پذیر باشد؟
• این نمایش چگونه شخصیت‌های زن را به تصویر می‌کشد؟ آیا هر کدام از آنها قوی یا مستقل به نظر می‌رسند؟ روابطشان با شخصیت‌های مرد چه پیامی درباره محبت و عشق منتقل می‌کند؟ اگر این شخصیت‌ها انسان بودند و کارتون نبودند، تاثیر این محتوا چگونه متفاوت می‌بود؟
• این نسخه از لونی تونز تا چه حد به نسخه اصلی وفادار است؟ چه تغییراتی در آن وجود دارد که آن را به روزتر نشان می‌دهد؟ آیا این تغییرات به شخصیت‌ها آسیب می‌رساند؟ به چه صورت گذر زمان باعث بهتر شدن آن شده است؟

والدین باید بدانند که این مجموعه انیمیشنی الهام گرفته از شخصیت‌های کلاسیک لونی تونز دارای رده‌بندی سنی PG است به دلیل تلمیحات جنسی، برخی کلیشه‌های نژادی و جنسیتی و خشونت کارتونی. بیشتر محتوای جنسی آن به اندازه کافی ملایم است (نظراتی که جاذبه جنسی را نشان می‌دهد، زنانی که با لباس‌های کم پوشش نشان داده می‌شوند) که از نظر کودکان نادیده گرفته می‌شود و برای بزرگسالان جالب توجه است که می‌توانند آن را در بافت خود قرار دهند، اما در سراسر نمایش به اندازه کافی حضور دارد که والدین ممکن است بخواهند آمادگی کودکان خود را برای آن بسنجند. خشونتی که وجود دارد، سبک اغراق‌آمیز مجموعه کلاسیک را منعکس می‌کند (مانند آویزان کردن وزنه بر سر)، بنابراین کودکان امروزی احتمالاً واکنش نشان نمی‌دهند. در نهایت، احتمالاً برای کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال قابل قبول است، اما به دلیل برخی اشیاءسازی‌های گاه به گاه شخصیت‌های زن، ممکن است ارزش آن را داشته باشد که والدین قبلاً آن را تماشا کنند.

این مجموعه به روز شده ممکن است برای طرفداران قدیمی لونی تونز آزاردهنده باشد، چرا که آزادی های زیادی در شخصیت ها ایجاد کرده است، که انتقال آنها به حومه شهر فقط آدرس آنها را تغییر نداده است. این گروه بحث برانگیز کلاسیک اکنون خواسته های اجتماعی محیط جدید خود را منعکس می کند، و بخش زیادی از طنز نمایش از تلاش آنها برای ارتباط با یکدیگر و سازگاری با محیط جدیدشان نشأت می گیرد. به عبارت دیگر، هنوز خنده ها فراوان است و شخصیت ها هنوز هم لذت بخش هستند، اما این فقط یک نسخه بازسازی شده از نسخه اصلی نیست.این موضوع برای بچه‌ها مهم نیست، چون احتمالا به نسخه خاصی از شخصیت‌ها وفادار نیستند. اما والدین شاید بخواهند قبل از اجازه دادن به بچه‌ها برای تماشای این نمایش، نگاهی گذرا به آن بیندازند، چون برخی از مضامین جنسی (مثلا زنان با سینه‌های بزرگ و لباس‌های کم، یا شخصیت‌های عاشق‌پیشه) دارد که آن را برای بزرگسالان جذاب می‌کند، و غیرممکن است که شخصیت «اسپیدی گونزالس» با کلاه مکزیکی را به عنوان یک کلیشه نبینید. اما به طور کلی، این نمایش سرگرم‌کننده و شادی است که هم والدین و هم بچه‌ها می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند.