پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
معتبر: این تحلیلها بهترین و دقیقترین نتایج رو دارن! ما دادههای کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلمها بهمون داده.
خشونت: کم
ترس: خیلی کم
ناهنجاری اجتماعی: خیلی زیاد
الگوی مثبت: خیلی کم
پیام مثبت: کم
خلاصه فیلم
ویرایشمارک ووتون کمدین بریتانیایی، علاقه خود به شخصیتهای دوگانه را به لسآنجلس میآورد، در مجموعهای شبهواقعی به نام LA LA LAND، که در آن ووتون در نقش سه شخصیت متفاوت ظاهر میشود: گری گارنر بازیگر در حال تلاش، برندن الن فیلمساز مستند، و شِرلی گاستمن ستارهشناس مشهور. او با اهالی واقعی لسآنجلس که از شوخیهای او بیخبرند، تعامل میکند. این مجموعه تا حدودی از مجموعه موفق بریتانیایی ووتون به نام High Spirits with Shirley Ghostman اقتباس شده است.
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد تفاوتهای بین طنز بریتانیایی و آمریکایی صحبت کنند. آیا این مجموعه تفاوت قابل توجهی داشت اگر برای مخاطبان بریتانیایی ساخته میشد؟ اگر بله، چگونه؟ آیا فکر میکنید آمریکاییهای معمولی آن را خندهدار خواهند یافت؟
- چگونه این سریال از کلیشههای رایج برای ایجاد طنز استفاده میکند؟ آیا مواردی وجود دارد که شما آن را توهینآمیز تلقی کنید؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشوالدین باید بدانند که این مجموعه کمدی تلویزیونی که بر محور شخصیتها میچرخد، برای مخاطبان بالغ است و شامل مقدار زیادی فحاشی بدون سانسور (از جمله کلمات ف و س) و زبان جنسی (از جمله عباراتی مانند hard-on، boner، t-ts، p---y و giving head) است. همچنین حاوی برخی صحنههای خشونت برای ایجاد اثر کمدی است که برخی از آنها شامل خونریزی میشود. نوشیدن الکل محدود به موقعیتهای اجتماعی است، اگرچه یکی از شخصیتها در حال تلاش برای روشن کردن یک سیگار حشیش و بعداً استنشاق کوکائین نشان داده میشود.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
شخصیتهای سرزمین رؤیایی ووتون در نگاه اول با خندهدار بودن به صورتتان نمیزنند. اما اگر به آنها فرصت بدهید، کمکم به دلتان مینشینند، بهخصوص شِرلی گاستمن که ناخنهایش به سبک فرانسوی لاک زده است و بدون شک از بین سه نفر، خندهدارترین آنهاست. در واقع، شِرلی شایسته داشتن برنامه خودش است (بله، او مرد است)، که توضیح میدهد چرا برنامه بیبیسی ووتون که بهطور کامل به کانالهای روحی سلبریتی شِرلی اختصاص داشت، در آن سوی آبها چنین موفق بود.اگر از طنز بریتانیایی لذت میبرید و تماشای لحظات خجالتآور آمریکاییهای ناآگاه برایتان جذاب است، تماشای این فیلم میتواند ارزش امتحان کردن داشته باشد. اما کمدی ووتون احتمالاً بیشتر مورد پسند بزرگسالانی است که میتوانند شوخیهایی مانند «من یک رؤیا داشتم... یک رؤیای خیس» را از زبان روح مارتین لوتر کینگ جونیور بشنوند و بدانند که این شوخیها در مرز باریکی قرار دارند.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.







































