سرزمین هو!

پس از سال‌ها دوری، کالین (پل اینهورن)، یک بازرگان استرالیایی، و میچ (ارل لین نلسون)، یک جراح اهل تگزاس، بار دیگر در فیلم "لند هو!"، یک کمدی دوستانه غیرمعمول، با هم همراه می‌شوند. آن‌ها قبلاً باجناق بودند، تا اینکه میچ از همسرش طلاق گرفت و کالین بیوه شد. میچ که مشتاق هیجان است، کالین را با بلیط‌هایی برای ایسلند غافلگیر می‌کند، سفری فراموش‌نشدنی که ممکن است مسیر دوستی آن‌ها و نگرش‌شان به زندگی را تغییر دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نوع فیلم "لند هلو!" صحبت کنند. اگرچه حس یک فیلم سفر جاده‌ای را القا می‌کند، اما غیرمعمول است. چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با دیگر فیلم‌های جاده‌ای دارد؟
• این فیلم چگونه نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر را به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای واقعی دارد؟
• دیدگاه این فیلم در مورد پیری چیست؟ آیا این فیلم کلیشه‌های مربوط به این موضوع را تأیید می‌کند یا آنها را رد می‌کند؟
• چه چیزی کالین و میچ را با توجه به وضعیت فعلی خانواده‌شان به هم پیوند می‌دهد؟

والدین باید بدانند که فیلم "سرزمین هو!" گفتگوهای صریحی بین دو مرد شصت‌ساله را به تصویر می‌کشد که در آستانه پیری قرار دارند. آنها درباره موضوعات مختلفی از جمله بازنشستگی، روابط جنسی، طلاق تلخ و مرگ همسرشان صحبت می‌کنند. این موضوعات نسبتا سنگین ممکن است برای نوجوانان جوان جالب نباشد و با آنها همذات‌پنداری نکنند. در فیلم مقداری فحاشی وجود دارد، از جمله کلمات "کـسـیف"، "احمـق" و غیره. یکی از شخصیت‌ها sexist است و در مورد لباس زنان، اندام آنها و غیره اظهار نظر می‌کند. همچنین مقدار قابل توجهی نوشیدن الکل (تا حد بیهوشی) و مصرف مواد مخدر (ماری‌جوآنا) در فیلم وجود دارد.

Land Ho!" یک کمدی معمولی درباره‌ی سفر جاده‌ای با دوستان نیست. برای شروع، این فیلم آرام‌تر از بیشتر فیلم‌هاست و ظرافت آن، زیبایی خاصی به آن بخشیده است. این فیلم دوستی میان دو مرد را با همدلی و صمیمیتی دلنشین به تصویر می‌کشد. اگرچه میچ و کالین از نظر خلق و خویی کاملاً متفاوت به نظر می‌رسند، اما تاریخچه و گرمای مشترکی دارند - بعلاوه شک‌گرایی سالمی نسبت به آینده - که فیلم را بسیار قابل‌لمس و نزدیک می‌کند.و سپس خود ایسلند وجود دارد که به اندازه دو شخصیت اصلی در فیلم، شخصیت دارد. وحشی است، مثل میچ؛ کم‌هزینه، مثل کالین؛ و صریح، مثل پیری. یک داستان فرعی که درباره دختردایی میچ و دوستش است، احساس یک میان‌پرده جالب اما غیرضروری را القا می‌کند، اما کافی نیست تا بینندگان را از تماشای فیلمی که روح‌نواز، صادق و آرام‌بخش است، منصرف کند.