دزدیده‌شده

در فیلم دزدیده‌شده، امیلی (با بازی ایمی شومر) هم از دوست‌پسر موزیسین‌اش جدا می‌شود و هم از شغلش در یک خرده‌فروشی لباس اخراج می‌شود. او تصمیم می‌گیرد بلیط سفر اکوادور را که مدت‌ها با دوست‌پسرش برای آن برنامه‌ریزی کرده بودند به مادرش، لیندا (با بازی گلدی هاون)، بازنشسته‌ای که روزگارش را با نگرانی‌های بی‌مورد و مراقبت از پسر بزرگسال مبتلا به آگورافوبیا می‌گذراند، بدهد. لیندا متقاعد نمی‌شود که این سفر عاقلانه است و مطمئن است که آن‌ها فریب می‌خورند، ربوده می‌شوند یا هر دو. و درست هم می‌گوید. این‌جاست که سفر دو نفره آن‌ها برای فرار از اکوادور از طریق بوگوتا، کلمبیا، قبل از اینکه آدم‌ربایان آن‌ها را دستگیر کنند، آغاز می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم صحبت کنند. چگونه این خشونت را در مقایسه با آنچه در یک فیلم اکشن می‌بینید، ارزیابی می‌کنید؟ آیا همه انواع خشونت در رسانه‌ها تاثیر یکسانی دارند؟
• در رسانه‌ها، چه میزان محتوای جنسی برای کودکان و نوجوانان مناسب است؟ والدین، با نوجوانان خود در مورد ارزش‌هایتان در این موضوعات صحبت کنید.
• چه نقشی در داستان دارد؟ آیا آن را جذاب جلوه می‌دهد؟ آیا پیامدهایی دارد؟ چرا این مهم است؟
• چگونه این فیلم موضوع بازدید آمریکایی‌ها از یک کشور آمریکای جنوبی را مدیریت می‌کند؟ آیا لحن آن تحقیرآمیز است؟ آیا خودآگاهی دارد؟
• امیلی و لیندا رابطه‌ای سالم دارند؟ هر کدام چگونه سعی می‌کنند خود را تعریف کنند؟ چگونه هویت‌هایشان بر یکدیگر تأثیر می‌گذارد؟ امیلی به عنوان فردی سرگردان و ناآماده برای زندگی بزرگسالی به تصویر کشیده شده است. نظر فیلم در مورد او را چگونه توصیف می‌کنید؟

والدین باید بدانند که فیلم ربوده‌شده یک کمدی بی‌ادبانه در مورد مادری (گولدی هاون) و دختری (امی شومر) است که به همراه هم سفری به اکوادور می‌روند و در نهایت ربوده می‌شوند. این موضوع منجر به چند صحنه خشونت‌آمیز می‌شود؛ بسیاری از این صحنه‌ها برای خنده هستند، اما همچنان افرادی با شلیک گلوله (با اسلحه و تیر و کمان)، کتک‌خوردن، کشته‌شدن و موارد دیگر به تصویر کشیده می‌شوند. همچنین گفتگوهای بی‌ادبانه و کنایه‌های جنسی و برهنگی جزئی (نگاه کوتاهی به سینه زن) وجود دارد. انتظار می‌رود که در این فیلم از الفاظ رکیک زیادی، به‌ویژه کلمه فحش و مشتقات آن، استفاده شود و نوشیدن الکل به‌طور گسترده‌ای از نوشیدن آبجو تا شات‌های الکلی، گاهی تا حد مستی، به تصویر کشیده شود. در حالی که در زیرمتن فیلم بی‌حساسی فرهنگی وجود دارد (هر چیزی که در ایالات متحده نیست، به نظر غریب می‌رسد)، در زیر شوخی‌های اغراق‌آمیز، ایده‌ای وجود دارد که عشق بین مادر و فرزند می‌تواند بر هر چیزی غلبه کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با وجود نقاط ضعفش، این کمدی مادر و دختری شما را خواهد خنداند. اما باید برخی نقاط مشکل‌ساز را نادیده بگیرید، از جمله بی‌حسّاسی فرهنگی که در گرایش به «غریب» جلوه دادن هر چیزی که در ایالات متحده نیست، و سناریویی که به قدری پرپیچ‌وخم است که با وجود خنده‌دار بودن برخی قسمت‌ها، جریان انتقال از یک صحنه به صحنهٔ بعدی همیشه منطقی نیست.همه اینها باعث می‌شود که از دو بازیگر اصلی فیلم Snatched و کل گروه بازیگران آن، حتی بیشتر قدردانی کنید. شامر و هاون به‌خوبی با هم هماهنگ هستند و در نقش مادر و دختر، چنان رابطه‌ای صمیمی و خوبی با هم دارند که فیلم نمی‌تواند در سرگرم‌کردن تماشاگر شکست بخورد. هاون هنوز هم همان استعداد و توانایی را دارد: زمان‌بندی کمدیِ بی‌نقص و ظرافت و لطافتِ همیشگی. و فیلم موفق می‌شود که میزان قابل توجهی از همدردی را برای والدینی مثل لیندا برانگیزد، والدینی که فرزندان خود را دوست دارند و هنوز هم می‌توانند به یاد بیاورند که وقتی بچه بودند چطور بودند، حتی حالا که بزرگ شده‌اند و دیگر زحمت زنگ زدن به خانه را به خودشان نمی‌دهند. بدون شک، Snatched فیلم خنده‌داری است، حتی اگر شیوه‌ی روایتش کمی گیج‌کننده باشد.