یادآوری کامل

در آینده، داگلاس کواید (آرنولد شوارتزنگر) دائماً در مورد مریخ رؤیا می‌بیند، حتی اگر هرگز به آنجا نرفته باشد. او همچنین در مورد زنی مرموز (راشل تیکوتین) که هرگز ملاقات نکرده رؤیا می‌بیند، که این موضوع همسرش (شارون استون) را نگران می‌کند. او به طور ناگهانی از شرکتی بازدید می‌کند که می‌تواند خاطرات تعطیلات را در ذهن فرد کاشت کند، و سفری به مریخ را انتخاب می‌کند. این فرایند به درستی انجام نمی‌شود، و شاید چیزی در ذهن کواید را فعال می‌کند. افراد شروع به تعقیب او می‌کنند، و او تصمیم می‌گیرد به مریخ سفر کند تا بفهمد چه اتفاقی در حال رخ دادن است. او شواهدی از هویت قبلی خود، "هاوزر"، و سرنخ‌هایی در مورد اتفاقی که در حال رخ دادن است، پیدا می‌کند: همه این‌ها به توطئه‌ای برای کنترل منبع هوا در مریخ مربوط می‌شود. اما این راز چند لایه دارد، و چگونه کواید می‌تواند بفهمند چه چیزی واقعی است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت فیلم صحبت کنند. آیا آن را اغراق‌آمیز می‌دانید؟ چه واکنشی به این نوع خشونت دارید و آیا تفاوتی با دیدن خشونت‌های واقعی دارد؟
• قائد یک قهرمان دوست‌داشتنی است؟ چه چیزی او را قهرمان می‌کند؟ چه کاری انجام می‌دهد که چندان قهرمانانه نیست؟
• این فیلم چه چیزی در مورد آینده (یا حال) ما می‌گوید؟ کدام مفاهیم آن واقع‌گرایانه هستند؟ کدام‌ها تخیلی هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم «توتال ریکال» مملو از خشونت علمی تخیلی است که با طنز سیاه همراه است. این فیلم شامل صحنه‌های مبارزه و شلیک به زنان، استفاده از افراد بی‌گناه به عنوان سپر، اجساد، قطع شدن اندام‌ها، خون، مبارزه و موارد دیگر است. همچنین صحنه‌های جنسی وجود دارد، از جمله زنی بیگانه با سه سینه برهنه. زبان فیلم نیز بسیار تند است و کلمات نامناسبی مانند «فاک» و «شیت» به کرات استفاده شده است. در فیلم تبلیغات پپسی و همچنین تبلیغات آبجو وجود دارد. اکثر طرفداران نوجوان فیلم‌های علمی تخیلی در نهایت تمایل به تماشای این فیلم خواهند داشت. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

فیلم خاطرات کامل به کارگردانی پل ورهون، ترکیبی از ژانرهای سطح پایین و سطح بالا است که گاهی موفق و گاهی ناموفق است. پل ورهون با اقتباس از داستانی از فیلیپ کی دیک، نویسنده افسانه‌ای داستان‌های علمی-تخیلی (نویسنده فیلم‌های بلید رانر و گزارش اقلیت)، با ایده‌های فوق‌العاده‌ای شروع می‌کند. این فیلم با چند لایه و تم هوشمندانه از واقعیت در مقابل توهم بازی می‌کند، از جمله صحنه‌ای که قهرمانان هولوگرام‌هایی از خودشان می‌سازند تا آدم‌های بد را فریب دهند.اما حساسیت ورهوون معمولاً با خشونت هیستریک و نظرات باهوشش ترکیب می‌شود. در حالی که گاهی اوقات این موضوع به تنهایی جواب می‌دهد، اما در اینجا او مجبور است آن را با اکشن آرنولد شوارتزنگر که از زندگی واقعی هم بزرگتر است و پر از تستوسترون است تطبیق دهد. نتیجه عجیب و غریبی است، که از تماشاگران می‌خواهد در بدترین و وحشتناک‌ترین موقعیت‌ها بخندند و هورا بکشند (با این حال، این موضوع هم می‌تواند بخشی از مفهوم فیلم باشد). به همین ترتیب، داستان اغلب متوقف می‌شود در حالی که منتظر است آرنولد آخرین گروه از آدم‌های بد را شکست دهد. اما به طور کلی، افکت‌ها و ایده‌های خلاقانه فیلم روز را می‌برند.