صدای سکوت

پیتر لوسیان (پیتر سارسگارد) یک تنظیم کننده صدای خانه است که با تنظیم صدا در خانه‌های نیویورکی‌ها برای بهبود خلق و خوی و حالات ذهنی آنها، نامی برای خود دست و پا کرده است. علاوه بر کار برای مشتریان پولی (اکثر آنها از اضطراب، افسردگی، بی‌خوابی، خستگی و غیره رنج می‌برند)، پیتر دهه‌هاست که برای ثبت دقیق نت هر بلوک در شهر تحقیق می‌کند تا در یک مجله علمی منتشر شود. وقتی مشتری جدید، الن (راشیدا جونز)، پیتر را استخدام می‌کند تا آپارتمانش را تنظیم کند اما از نتایج ناراضی است، پیتر با اولین مورد ناموفق خود به هم می‌ریزد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های موجود در «صدای سکوت» صحبت کنند. نظر شما در مورد اعتقادات پیتر در مورد تاثیر صدا بر خلق و خو چیست؟ آلودگی صوتی چگونه می‌تواند یک مشکل باشد؟ آیا راه‌های دیگری وجود دارد که مسائل حسی بتوانند بر وضعیت ذهنی فرد تاثیر بگذارند؟
• آیا در این فیلم الگوهایی وجود دارد؟ پیتر چگونه در مقابل عدم اطمینان و حتی تمسخر استقامت و پایداری خود را نشان می‌دهد؟
• چرا فکر می‌کنید فیلم‌های زیادی در شهر نیویورک اتفاق می‌افتند؟ این فیلم چگونه از شهر به عنوان یک شخصیت دیگر در داستان استفاده می‌کند؟

والدین باید بدانند که صدای سکوت یک درام مستقل در مورد یک متخصص صدای عجیب و غریب اهل نیویورک (پیتر سارسگارد) است که از طریق تنظیم صدا در خانه‌ها امرار معاش می‌کند. این به این معنی است که او آلودگی صوتی در یک فضای خاص را تشخیص می‌دهد و سپس آن را برطرف می‌کند تا زندگی مشتری را بهبود ببخشد. در این فیلم عجیب و غریب هیچ صحنه خشونت‌آمیز یا آزاردهنده‌ای وجود ندارد: استفاده از زبان بسیار اندک است (اگرچه کلمه‌ای نامناسب به کار رفته است)، و اساساً هیچ صحنه‌ای در مورد مصرف مواد، رابطه جنسی، یا خشونت وجود ندارد. اما طرح شخصیت‌محور و مضامین درون‌نگرانه فیلم برای بیشتر نوجوانان جذاب نخواهد بود، مگر اینکه طرفدار ویژه‌ای از سارسگارد یا راشیدا جونز، هم‌بازی او باشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اجرای درخشان سارسگارد و جونز، ناهمگونی لحن این فیلمِ شخصیت محورِ نخستِ کارگردانی را جبران می‌کند که درباره قدرت صدا است. فیلم‌های مستقلِ عجیب و غریبِ واقع در منهتن کم نیستند، پس دشوار است که این فیلم را شگفت‌انگیز بدانیم، اما به اندازه‌ای سرگرم‌کننده است که تماشایش را توجیه می‌کند. پیتر مردی جذاب و سرسخت است که علمش شاید به طور دقیق از آزمون همتا پسندی نگذرد، اما به نظریه‌ها و روش‌هایش سخت پایبند است. هرقدر هم که عجیب به نظر برسد، تماشاگران درگیر صداهای شهری او خواهند شد.و باز هم جونز با یک بازی ظریف و دقیق در نقش زنی غمگین و خسته ظاهر می‌شود که حتی بعد از تنظیم خانه پیتر هم حالش بهتر نمی‌شود. او در این نقش آرام اما قدرتمند، بازی خوبی را به نمایش می‌گذارد. آستین پندلتون و تونی روولوری نیز در نقش‌های مکمل به عنوان دوست دانشگاهی و دستیار تحقیق پیتر، قابل توجه هستند. اما اولین فیلم بلند مایکل تیبورسکی، کارگردان، مدیون ستاره‌اش است؛ سارسگارد فیلم را به دوش می‌کشد. لحظه‌ای وجود دارد که مشخص می‌شود، علی‌رغم تمام تحقیقات پیتر، او ممکن است هرگز تحسین و تمجیدی که فکر می‌کند شایسته‌اش است را دریافت نکند، و سارسگارد این صحنه را به خوبی اجرا می‌کند و ناامیدی و یأس ناشی از شکست رؤیا را به تصویر می‌کشد، ابتدا در سکوت و سپس با صدا.