ذهن بی قرار

ملودی بروکس (با بازی فیبی-رائه تیلور)، ستاره فیلم «خارج از ذهن من»، یک دانش‌آموز کلاس ششم معمولی است که به پسران، کفش‌های براق و برق لب علاقه دارد. اما او نمی‌تواند صحبت کند و به دلیل فلج مغزی به صندلی چرخدار محکوم شده است. والدینش، دایان (با بازی روزماری دویت) و چاک (با بازی لوک کربی)، متوجه می‌شوند که او باهوش‌تر از آن چیزی است که توانایی‌هایش نشان می‌دهند. این موضوع زمانی تغییر می‌کند که یک محقق (با بازی کورتنی تیلور) که در حال مطالعه نحوه رفتار با دانش‌آموزان معلول در مدارس است، با او وقت می‌گذراند و او را به یک کلاس معمولی ششم می‌برد. علی‌رغم معلم بی‌صبر (با بازی مایکل چرنوس) و همکلاسی‌های بددهن، ملودی پیشرفت می‌کند و به صدر کلاس خود می‌رسد. با این حال، والدینش باید در هر مرحله از دخترشان حمایت کنند تا فرصتی برای شرکت در زندگی مانند هر کودک هم‌سن و سالش به او داده شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد واکنش و رفتار بچه‌ها با ملودی در فیلم «خارج از ذهن من» صحبت کنند. در طول فیلم چه چیزهایی در مورد او و خودشان یاد می‌گیرند؟
• اگر کتابی را که این فیلم بر اساس آن ساخته شده است، خوانده باشید، نظرتان در مورد مقایسه فیلم و کتاب چیست؟ چه تفاوت‌هایی وجود دارد؟ آیا چیزی از نظر شما در فیلم کم دارد؟
• ملودی چگونه در این فیلم، هم از نظر جسمی و هم ذهنی، استقامت و پشتکار خود را نشان می‌دهد؟ آیا با نظر دکتر پست موافقید که او گفت اگر در جای ملودی بود، از عصبانیت فریاد می‌زد؟
• ملودی چه چیزی در مورد همدلی از تعامل با معلم و همکلاسی هایش یاد می‌گیرد؟ در چه مواردی آنها همدلی را در اوایل فیلم نشان نمی‌دهند؟

والدین باید بدانند که فیلم "خارج از ذهن من" که بر اساس کتاب پرفروش شارون دراپر ساخته شده، یک درام احساسی است که بر ملودی، دختری جوان با فلج مغزی (با بازی فیبی-رِی تیلور، که خود نیز به این اختلال عصبی مبتلا است) تمرکز دارد. ملودی قادر به صحبت کردن نیست و محدودیت حرکتی دارد. مونولوگ درونی ملودی توسط جنیفر آنیستون بیان می‌شود، انتخابی که به طنز توسط خود ملودی توضیح داده می‌شود. ملودی در تلاش برای حضور در کلاس‌های معمولی به جای کلاس‌های ویژه، دوستان جدید، یادگیری و شنیدن صدای خود، استقامت و پشتکار خود را نشان می‌دهد. مردم او را دست کم می‌گیرند، نادیده می‌گیرند، مسخره می‌کنند و رد می‌کنند، اما او نگرش مثبت خود را حفظ می‌کند. معلمان و همکلاسی‌های او از تعامل با او همدلی و درک را می‌آموزند. این فیلم نشان می‌دهد که همه افراد شایسته رفتار برابر، احترام و صبر هستند. صحنه‌های احساسی فیلم شامل پریدن ماهی از ظرفش، نگرانی والدین ملودی در مورد او، تصادف خواهر کوچک‌تر ملودی با ماشین (که او خوب است) و صحبت کردن ملودی برای اولین بار از طریق یک دستگاه است. مقداری الفاظ نامناسب (مثل "ass" و "holy crap" و "butt") و اشاره به بوسیدن در فیلم وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.

به ندرت فیلمی کودکانه با موضوع بازنده به این خوبی ساخته می‌شود، اما ترکیب منبع عالی، فیلمنامه‌ی فوق‌العالی و بازی‌های تاثیرگذار این فیلم را به اثری عمیقاً تاثیرگذار تبدیل کرده است. فیلم از روی رمان پرفروش نوجوانان با همین نام ساخته شده است، و به صورت هوشمندانه‌ای شخصیت اصلی فیلم، ملودی، را معرفی می‌کند و به ما اجازه می‌دهد دنیا را از دیدگاه او ببینیم. این یک ترفند جالب است، چون او نمی‌تواند صحبت کند. در عوض، ما به افکار درونی، علایق و علایق او دسترسی داریم، و این به لطف ترکیب روایت از طریق صدای راوی (صدای آشنای جنیفر آنیستون) و تصاویری است که روی تخته‌ی کلمات ملودی قرار می‌گیرند.ما نیز با ناامیدی او همدردی می‌کنیم وقتی دیگران به او گوش نمی‌دهند (یا نمی‌شنوند). توهین‌های مداوم، انتظارات پایین و بی‌مهری‌هایی که ملودی تجربه می‌کند او را تعریف نمی‌کنند یا پتانسیل او را تعیین نمی‌کنند، اما تماشای آن‌ها واقعاً دردناک است. وقتی او از خودش دفاع می‌کند، نمی‌تواند زودتر از این باشد، اگرچه به‌طور قطع فیلم باید وقایع و دگرگونی او را پس از ورود ماشینی که به او اجازه «صحبت کردن» می‌دهد، تسریع کند. تازه‌وارد تیلور ملودی را با هوش و شخصیت زیادی بازی می‌کند، عمدتاً از طریق حرکات صورت. دوایت و کربی به عنوان والدین او سرشار از احساسات خام هستند. تم‌ها و پیام‌ها در داستانی جذاب با شخصیت‌های واقعی گره خورده‌اند، که این فیلم را به اثری احساسی و به یادماندنی تبدیل می‌کند.