قایقرانی به سمت کلِمتو

اِلا دختر ۱۴ ساله‌ای است که در فیلم کایاک تو کِلمتو دو ماموریت چالش‌برانگیز را بر عهده می‌گیرد، هر دو به درخواست عموی تازه درگذشته‌اش، دِیو. قبل از فوت، دیو از اِلا می‌خواهد که خاکسترش را در آب‌های سرزمین اجدادی‌شان بپاشد و در جلسه‌ای در روستای زادگاهشان کلمتو، در مخالفت با احداث خط لوله نفت در همین آب‌ها، به جای او صحبت کند. حالا اِلا قصد دارد با کمک سه عضو خانواده‌اش این سفر طولانی را با کایاک طی کند: عموی بداخلاق اما عملگرایش، دون، خاله‌اش کوری، معلم مدرسه‌ای عصبی که با دیو ازدواج کرده بود و پسرخاله‌اش ژان، نوجوانی تنبل. سفر برای اِلا سخت‌تر از آن چیزی است که انتظار داشت، اما در طول راه با خانواده‌اش پیوندی عمیق‌تر از قبل برقرار می‌کند و زیبایی و عظمت سرزمین مردمش را از نزدیک تجربه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های «سفر جاده‌ای» صحبت کنند. این فیلم در مقایسه با سایر فیلم‌هایی که شخصیت‌ها سفری از نقطه A به B را انجام می‌دهند، چگونه است؟
• فیلم چگونه پیام‌های خود را در مورد محیط زیست، جامعه و خانواده منتقل می‌کند؟
• این فیلم چگونه تلاش می‌کند تا نشان دهد که بومیان مناطق روستایی در بریتیش کلمبیا چگونه به فعالان محیط زیست نگاه می‌کنند؟

والدین باید بدانند که کایاک تو کلمتو فیلمی درام در سال ۲۰۱۸ است در مورد دختری نوجوان که به همراه خانواده‌اش سفری طولانی با کایاک را آغاز می‌کند تا در مقابل خط لوله نفت اعتراض کند. برخی از صحنه‌ها ممکن است از نظر احساسی برای بعضی از بینندگان بسیار شدید باشد، به خصوص کسانی که اخیراً عزیزی را از دست داده‌اند؛ این سفر با کایاک همچنین به منظور پراکندن خاکستر عموِ تازه درگذشته‌اش در آب توسط الا انجام می‌شود. الفاظ رکیک به صورت گاه‌به‌گاه شامل کلماتی مانند س--ت، خرت و پرت، لعنتی، حرومزاده، جهنم، عیسی و خدا لعنتش کند می‌شود. یک اشاره به مصرف ماری‌جوآنا وجود دارد. دو شکارچی می‌رسند و به پسر نوجوان شخصیت اصلی فیلم، خرسی را نشان می‌دهند که اخیراً پوستش را کنده‌اند، دیدن این صحنه و این عمل به وضوح نوجوان را ناراحت و آزرده می‌کند. به طور کلی، این فیلم پیام‌های مثبت زیادی در مورد محافظت از محیط زیست، اهمیت و ضرورت جامعه و کمک به دیگران دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم در بهترین حالت خود است زمانی که داستان از طریق اکشن و مناظر ارائه شود. زیبایی و عظمت گذرگاه داخلی در نزدیکی ساحل بریتیش کلمبیا بهتر از هر مونولوگ یا دیالوگی در کایاک به کلمتو بیان می‌شود. گفتار تقریباً اضافی به نظر می‌رسد. پیام طرفدار محیط زیست واضح و روشن و درست است، با وجود داستانی که تقریباً یک درام معمولی سفر جاده‌ای است که در آن شخصیت‌ها در خود و روابطشان با یکدیگر در طول سفر از نقطه A به B تغییر عمیق می‌کنند. این پیام صادقانه‌ای است که بهترین حالت آن از طریق چشم‌انداز نفس‌گیر زمین و دریا آشکار می‌شود.لورن کاردینال در نقش عموی بدخلق و کلافه دان، در هر صحنه ای که حضور دارد، صحنه را می دزدد. شخصیت دان به نظر می رسد به عنوان یک تعادل برای پیام قوی طرفدار محیط زیست فیلم ارائه شده است. سخنرانی طولانی او، که در آن در مورد طرفداران محیط زیست (آنها پچولی می پوشند، قهوه فانتزی می نوشند، اهل کالیفرنیا هستند و غیره) صحبت می کند، نشان می دهد که فیلم در مورد جامعه و سنت به همان اندازه محافظت از آب ها در برابر نفتکش ها است و همچنین - چه عمدی یا غیرعمدی - تناقضات فیلم را برجسته می کند. به عنوان مثال، بلافاصله پس از صحنه ای که شخصیت اصلی نوجوان پسر با دیدن خرس پوست کنده در کابین کامیون شکارچی، دچار تروما می شود، چهار شخصیت اصلی در یک رستوران فست فود توقف کرده و همبرگر می گیرند. در فیلمی درباره شر نفتکش ها و تاثیر منفی آنها بر محیط زیست، شخصیت های اصلی به استفاده از قایق موتوری برای رسیدن به موقع به مقصد خود متوسل می شوند. شاید این یک ایراد باشد، اما فیلمی که بر نیروهای خارجی متمرکز است که یک اکوسیستم و شیوه زندگی کسانی را که هزاران سال در آن اکوسیستم زندگی کرده اند تهدید می کند، می توانست مقداری وقت صرف کند تا ببیند چگونه انتخاب های فردی، هرچند کوچک، در تصویر بزرگتر نقش دارند.