برترین آهنگ‌ها

موسیقی دهه‌های ۱۹۸۰، ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ بار دیگر در مجموعه‌ای شش قسمتی به نام «بزرگ‌ترین‌ها» زنده می‌شود. این مجموعه شامل قسمت‌های یک ساعته‌ای است که به موسیقی‌های برتر جدول‌های موسیقی از دوره‌های گذشته می‌پردازد. هر قسمت به یک دوره پنج ساله اختصاص دارد، مثلاً ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵. موسیقی‌دانانی که در آن دوره‌ها آثار موفقی داشتند، مانند REO Speedwagon و Rick Springfield، در این مجموعه حاضر می‌شوند تا ترانه‌های اصلی خود را اجرا کنند، در حالی که مجریان Arsenio Hall و Kelsea Ballerini برنامه را پیش می‌برند. گاهی اوقات ستارگان موسیقی راک، هیپ‌هاپ، لاتین و کانتری با گروه‌های اصلی خود و گاهی با نوازندگان جلسه‌ای اجرا می‌کنند، و گاهی برنامه به دنبال جلب توجه مخاطبان مختلف است و هنرمندان از دوره‌ها یا ژانرهای مختلف را دعوت می‌کند تا ترانه‌های اصلی را بازخوانی کنند، مانند Jason Derulo که ترانه «طبیعت انسانی» مایکل جکسون را بازخوانی می‌کند. بخش‌های کوتاهی از برنامه نیز به گذشته ویدئوهای محبوب می‌پردازد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا این برنامه شامل آهنگ‌های محبوب گذشته است و نه آهنگ‌های محبوب امروزی. چرا آهنگ‌های قدیمی محبوبیت بیشتری دارند؟ چه افرادی به آهنگ‌های محبوب امروزی گوش می‌دهند؟ چه کسانی ممکن است آهنگ‌های محبوب ۲۰ تا ۳۰ سال پیش را به یاد داشته باشند؟
• این برنامه چگونه تغییر می‌کند اگر هنر دیگری در آن به نمایش گذاشته شود؟ مثل رقص‌های محبوب گذشته؟ یا نقاشی‌های مشهور؟ صحنه‌هایی از نمایش‌ها یا فیلم‌ها؟

والدین باید بدانند که «بزرگترین هیت‌ها» یک برنامه تلویزیونی است که در آن به موسیقی‌های برتر دهه‌های ۱۹۸۰، ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ پرداخته می‌شود. این برنامه کاملا مناسب خانواده است؛ هرچند گاهی اوقات در متن ترانه‌ها، کنایه‌های جنسی وجود دارد. موسیقی‌دان‌های مورد بحث معمولا همان‌ها هستند، هرچند ممکن است به چهره‌های جنجالی هم پرداخته شود—مثلا به‌طور مختصر به مرگ مایکل جکسون بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر اشاره می‌شود، هرچند تمرکز برنامه بر موسیقی اوست، نه اشتباهاتش. این برنامه برای همه سنین مناسب است، به شرطی که بچه‌ها از شنیدن «موسیقی قدیمی» خسته نشوند.

با انرژی فراوان و جفت‌های جالب، این رژه ستارگان موسیقی و آهنگ‌های گذشته، که البته تعجب‌آور نیست، چون تهیه‌کننده کن ایهرلیچ از این نوع تقاطع هنری در مراسم امی استفاده کرده است. قرار دادن پیت‌بول روی آهنگ «Take It on the Run» از گروه REO Speedwagon برای بینندگان میانسال و مسن‌تر و همچنین بینندگان ۲۰ ساله جذاب است، که بسیار باهوشانه است. هنرمندان مثل کیم کارن، ری پارکر جونیور و کنی لاگینز در حالی که به یاد آهنگ‌های گذشته خود هستند، ظاهر و صدایی عالی دارند. خدا می‌داند که کنی لاگینز باید از اجرای «Footloose» خسته شده باشد، اما حتی او هم نمی‌تواند در برابر جمعیت مشتاق رقصنده‌ای که اجرای زنده او را تماشا می‌کنند، مقاومت کند. این نمایش بسیار سرگرم‌کننده است، به خصوص برای پر کردن اوقات فراغت تابستان، دقیقاً همان چیزی که بعد از شام می‌توانید برای تماشا و صحبت کردن با جمعیت چند سنی روشن کنید.