تلسکوپ فضایی هابل

تلسکوپ هابل که هزاران مایل بالاتر از سیاره ما در فضا شناور است، تصاویری از کهکشان را به زمین آورد، از جمله گوشه و کنار کهکشان که قدمت آن‌ها به میلیاردها سال پیش بازمی‌گردد. اما اندکی پس از پرتاب آن در سال ۱۹۹۰، دانشمندان متوجه شدند که یکی از آینه‌های آن عیب دارد؛ چند سفر شاتل برای تعمیر آن انجام شد، اما پس از سقوط شاتل کلمبیا در سال ۲۰۰۳، به نظر می‌رسید که دیگر سفری نخواهد بود. اما در ماه مه ۲۰۰۹، خدمه‌ای در آخرین سفر خود، دوربینی از نوع IMAX را با خود بردند. فیلم HUBBLE 3D داستان آن‌ها را روایت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تجربه فضانوردانی که به فضا سفر می‌کنند صحبت کنند. چه چیزی آنها را به سمت چنین ماجراجویی‌هایی سوق می‌دهد و به نظر شما انجام کارهای روزمره‌ای مثل باز کردن پیچ‌ها در میان شکوه و عظمت کیهان تا چه حد دشوار است؟
• چگونه جلوه‌های سه‌بعدی تجربه تماشای فیلم را تغییر داد؟ آیا فکر می‌کنید بهتر شد یا خیلی حواس‌پرت‌کننده بود؟ آیا در حین تماشای سه‌بعدی، احساس عجیبی داشتید؟
• دانشمندان چرا مصمم بودند که یک بار دیگر به هابل برسند؟ آیا این کار به نظر ارزشمند می‌رسد؟

والدین باید بدانند که این مستند در مورد آخرین سفر شاتل ناسا برای تعمیر بخش معیوب تلسکوپ هابل، معدن طلای آموزشی است که حقایق فضا و تصاویر فراوانی از کهکشان‌های دوردست را که توسط این تلسکوپ ثبت شده، ارائه می‌دهد. کودکان و بزرگسالان به یک اندازه از این سفر به فضا از طریق فناوری 3-D IMAX لذت خواهند برد. به دلیل جلوه‌های سه‌بعدی، کودکان کوچکتر ممکن است تجربه تماشای فیلم را اندکی آزاردهنده بیابند و ممکن است به کمک برای عادت کردن به عینک‌های مخصوص تماشا نیاز داشته باشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

آواتار ممکن است ۳بعدی را به سطح دیگری برده باشد، اما این مستند جذاب ثابت می‌کند که این فناوری به‌خوبی در فیلم‌های مستند هم قابل استفاده است. فضا، که از قبل هم موضوع سینمایی شگفت‌انگیزی بود، با این فناوری به نظر شگفت‌انگیزتر می‌رسد و جهانی را که بیشتر ما فقط می‌توانیم تصور کنیم به چیزی تقریبا ملموس تبدیل می‌کند. این فیلم فقط در سینماهای آی‌مکس به نمایش درآمده و تاثیر ۳بعدی آن را بیشتر می‌کند و تجربه‌ای را به وجود می‌آورد که هم هیجان‌انگیز است، هم درس نجوم و هم سرگرم‌کننده. (روایت لئوناردو دی‌کاپریو شگفتی تماشاگران را منعکس می‌کند.) فیلم با ۴۳ دقیقه، بسیار کارآمد است و ما مشتاقانه منتظر اندکی بینش بیشتر در مورد خود فضانوردان هستیم. و اگر فقط تاثیر ۳بعدی در همه زوایا ثابت می‌ماند؛ یک حرکت اشتباه می‌تواند تصاویر را از پشت عینک‌های ویژه‌ای که تماشاگران نیاز دارند، لرزان به نظر برساند، اما این‌ها ایرادات کوچکی برای فیلمی به‌شدت شگفت‌انگیز است.