رنگ سریع

در فیلم FAST COLOR، روت (با بازی گوگو امبتا-راو) توانایی ویژه ای برای نابود کردن اشیا با ذهن خود دارد، اما او قادر به کنترل تشنجات خود که باعث ایجاد زلزله می شود، بدون مصرف دارو نیست. در حال فرار از دولت، او در مکانی که مدت ها پیش رها کرده بود، پنهان می شود: خانه. در آنجا با دیگران از جمله لیلا، دخترش (با بازی سانیا سیدنی) که ده سال قبل او را ترک کرده بود، ملاقات می کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام فیلم Fast Color صحبت کنند که ما همگی قدرت‌های ویژه‌ای در DNA خود داریم: مهارت‌ها، ویژگی‌ها و درس‌هایی که از نیاکان خود به ارث می‌بریم. وقتی به بالای درخت خانوادگی خود می‌روید، چه «قدرت‌هایی» می‌توانید پیدا کنید که ممکن است در شما نهفته باشد؟
• آیا روت یک الگوی مناسب است؟ چرا یا چرا نه؟ آیا در زندگی واقعی، کسی می‌تواند داستان خود را تغییر دهد؟
• آیا تا به حال احساس کرده‌اید – مثل روت و زنان دیگر – که باید خود واقعی‌تان را پنهان کنید تا جامعه شما را بپذیرد؟ فکر می‌کنید پنهان کردن هویت واقعی چگونه بر کسی تأثیر می‌گذارد؟
• ما چرا فیلم‌ها، کمیک‌ها و برنامه‌های تلویزیونی در مورد افرادی که توانایی‌های فراتر از انسان دارند را دوست داریم؟

والدین باید بدانند که فیلم Fast Color یک درام علمی-تخیلی در مورد خانواده‌ای از زنان است که توانایی تجزیه اشیا با ذهن خود را دارند. دولت در تلاش است تا شخصیت اصلی، روت (با بازی گوگو امبتا-راو) را برای آزمایش دستگیر کند؛ زمانی که او در تنگنا قرار می‌گیرد، به صورت یک دانشمند غیرقابل اعتماد شلیک می‌کند (صورت او خونین می‌شود، اما صحنه خشن نیست، و او به تعقیب روت ادامه می‌دهد). روت یک معتاد سابق است؛ اعتیاد او به عنوان امری توجیه‌پذیر نشان داده می‌شود، زیرا مصرف مواد باعث آرامش تشنج‌های او می‌شود که زمین‌لرزه ایجاد می‌کنند. او در دوران مصرف مواد، صاحب دختری می‌شود؛ این دختر به عنوان فردی باهوش، مهربان و دارای توانایی‌های ابرانسانی معرفی می‌شود. با وجود اینکه روت دخترش را برای یک دهه رها کرده بود، زمانی که دوباره با هم متحد می‌شوند (نه از روی عشق، بلکه برای بقا)، هیچ کینه‌ای وجود ندارد، که شاید غیرواقعی باشد. زبان فیلم گاهی تند است (بیشتر "s--t")، اما محتوای جنسی مبهمی وجود ندارد. این فیلم به عنوان ارائه‌دهنده یک ابرقهرمان جایگزین تبلیغ می‌شود: زنی که می‌تواند به پتانسیل کامل خود برسد، زمانی که دست از پنهان کردن هویت واقعی خود بردارد و با زنان دیگر همکاری کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلمی در ژانر ابرقهرمانی است، اما فاقد قدرت لازم است. روت به لیلا می‌گوید که ممکن است قدرت‌های تله‌کینتیک غیرمعمولی داشته باشند، اما ابرقهرمان نیستند. با این حال، بیننده همچنان باید درک کند که توانایی‌های ویژه‌ای که روت و همه زنان در خانواده او دارند، واقعاً فراتر از توانایی‌های انسان‌های معمولی است. توانایی جدا کردن اشیا محدود به سیگار و سرامیک نیست، بلکه آن‌ها قدرت ذهنی جابجایی کوه‌ها را دارند.انسان عاشق داستان‌های خوب درباره مهارت‌های جادویی است که فراتر از هنجار هستند، با هر دهه برند خاص خود -- از رؤیای جینی تا کری تا سوپرمن تا هری پاتر ... و بازگشت به سوپرمن. با این حال، با وجود پرستش سینمایی ما از همه چیزهای ابرقهرمانی، جهان‌های دی‌سی و مارول به وضوح فاقد صدای زنان رنگین‌پوست هستند. فیلم Fast Color به نظر می‌رسد که این بحران را حل کند. اما بیشتر داستان‌های ابرقهرمانی برای کودکان است -- و Fast Color نیست. ممکن است آینه‌ای را به بینندگانی که احساس می‌کنند توسط جامعه (و سینما) نادیده گرفته شده‌اند، ارائه دهد: روت معتاد به مواد مخدر در حالی که مست بود باردار شد، سپس لیلا را برای تلاش در جهت دادن زندگی بهتر و امن‌تر به او رها کرد. اما کودکان با زندگی‌های متفاوت ممکن است پیام متفاوتی دریافت کنند. آیا آن‌ها درک می‌کنند که می‌توانند با تکیه بر ویژگی‌هایی که از اجدادشان به ارث برده‌اند، جهان را تغییر دهند؟ آیا آن‌ها افرادی را که "به طور خاص" توانمند هستند، به عنوان برابر، اگر نه برتر، می‌بینند؟ این استعاره برای کودکان به اندازه کافی دور نمی‌رود تا درونی/ارزشمند شود. برای مخاطبان نوجوان، به خوبی نیت نویسنده و کارگردان جولیا هارت، Fast Color فوق‌العاده نیست، بلکه کمی کسل‌کننده و خسته‌کننده است.