ارباب هارولد... و پسران

مستر هارولد... و پسران فیلمی محصول ۲۰۱۰ است که بر اساس نمایشنامه‌ای از اتول فوگارد در سال ۱۹۸۲ در مورد مبارزه سیاه‌پوستان در آفریقای جنوبی ساخته شده است. این نمایشنامه به دلیل نمایش صریح زشتی و بی‌رحمی آپارتاید، در ابتدا ممنوع شد و برای بینندگان امروزی مفید است که بدانند سیستم سرکوب نژادی آفریقای جنوبی تا سال ۱۹۹۱ ادامه داشت. هالی (فردی هایمور از سریال دکتر خوب) دانش‌آموز سفیدپوست ۱۷ ساله دبیرستانی است که رابطه نزدیکی با "پسران"، سم (وینگ ریمز) و ویلی (پاتریک مفوکنگ)، کارمندان سیاه‌پوستی که در سالن چای مادرش کار می‌کنند، داشته است. قبل از ممنوعیت اقامت سیاه‌پوستان در منطقه آنها، سم در اتاق خدمتکاران نزدیک خانواده هالی زندگی می‌کرد. سم با پسر ارتباط نزدیکی داشت و مانند یک پرستار محبوب بود. مشخص می‌شود که پدر بی‌نوای هالی که در راه خدمت در جنگ جهانی اول از راه‌پله افتاد و پایش را از دست داد، اکنون یک الکلی بی‌امید است و در بیمارستان بستری شده است، احتمالا برای ترک اعتیاد. هالی بعد از مدرسه در سالن چای می‌ماند، اما در این روز بارانی، سالن خالی است و سم و ویلی در حال تحقق رؤیای شرکت در مسابقه رقص سالن‌های بزرگ هستند. هالی به دلیل وضعیت پدرش حواس‌پرت است و با دیدن احتمال بازگشت پدرش از بیمارستان قبل از بهبودی کامل (هوشیاری)، احساس تنفر و نژادپرستی‌اش برانگیخته می‌شود. هالی در مورد پدرش بد صحبت می‌کند و از بازگشت او می‌ترسد. در اینجا سم انسانیت و مهربانی خود را نشان می‌دهد. با وجود اینکه پدر هالی نژادپرست است، سم به هالی هشدار می‌دهد که خشم خود را کنترل کند، اما این باعث خشم بیشتر هالی می‌شود زیرا می‌فهمد که توسط یک مرد سیاه‌پوست "حقیر" نصیحت می‌شود. با وجود اینکه آن مرد سیاه‌پوست همیشه مراقب او بوده و نقش پدرخوانده را بازی کرده است، ناگهان هالی دست به عصبانیت می‌زند و قدرت داده‌شده توسط رژیم آپارتاید را آزمایش می‌کند. او با خط‌کش به ویلی ضربه می‌زند و شغل سم را تهدید می‌کند و از او می‌خواهد که او را "مستر هارولد" صدا بزند، که نشان‌دهنده تفاوت قدرت بین یک "مرد" سفیدپوست و یک سیاه‌پوست در آن کشور و آن زمان است. سم به زیبایی پاسخ می‌دهد و پیشنهاد می‌کند که هالی خشم خود را به جای پدرش به سمت سم که حامی و مهربان است، هدایت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چقدر آسان است که به کودکان مهربانی و بخشندگی آموزش دهیم، همان‌قدر که می‌توانیم به آن‌ها نفرت و خودخواهی بیاموزیم. هالی در نمایشنامه «مستر هارولد... و پسران» از کجا این پیش‌داوری را آموخت؟
• چرا فکر می‌کنید بعضی از افراد دوست دارند دیگران را که با آنها متفاوت هستند، تحقیر کنند؟ آیا فکر می‌کنید تعصب و تبعیض مزایای اقتصادی دارد؟ لطفا چند مثال بزنید.
• چگونه فکر می‌کنید می‌توان مردم را متقاعد کرد تا از تعصبات خود دست بردارند؟ چگونه آپارتاید در آفریقای جنوبی سرنگون شد؟

والدین باید بدانند که فیلم Master Harold...and the Boys بر اساس نمایشنامه تحسین‌شده آتول فوگارد در سال ۱۹۸۲ و در دوران آپارتاید آفریقای جنوبی در سال ۱۹۵۰ ساخته شده است. فوگارد در این فیلم به بررسی نحوه یادگیری تعصبات در کودکان و همچنین نحوه القای تعصبات از سوی جامعه و والدین به هر نسل جدید می‌پردازد. مردی معلول و الکلی است و باعث سرافکندگی خانواده‌اش می‌شود. پسری سفیدپوست با شرمندگی خود دست و پنجه نرم می‌کند و ناامیدی خود را بر سر مردمان سیاه‌پوست مهربان و همدل خالی می‌کند. پسر از کلماتی مانند "فحش" و "کثافت" استفاده می‌کند. مردی به پسری بی‌ادب پشت می‌کند. مردی درباره کتک زدن همسرش صحبت می‌کند. پسری با خط‌کش به مردی ضربه می‌زند و در صورتش تف می‌اندازد. پسری احساسات نژادپرستانه خود را آشکار می‌کند و با تعریف یک لطیفه نژادپرستانه آن را تایید می‌کند. پسری به طور اتفاقی شاهد رابطه جنسی زوجی می‌شود؛ برهنگی در این صحنه وجود ندارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این نمایش در سال ۱۹۸۲ انقلابی بود در مورد نحوه خم شدن مردم به سمت بی‌عدالتی نهادینه‌شده وقتی که نمی‌توانند رفتار بد خود را به هر نحوی دیگر توجیه کنند. اما مستر هارولد... و پسران از گذار نمایش به فیلم رنج می‌برد، به جز پایان آن که احساس می‌شود مصنوعی است. این نمایش به‌طور کامل در اتاق چای پورت الیزابت تنظیم شده بود، به طوری که از تعلیق داوطلبانه عدم باور تماشاگران تئاتر به‌طور مشتاقانه استفاده می‌کرد. همان‌طور که نیکی ربِلو برای پرده سینما نوشته و لانی پرایس کارگردان آن را روی صحنه برده است، این فیلم به‌سختی محدودیت‌های تئاتری را پشت سر می‌گذارد تا به بازآفرینی کامل‌تر و سینمایی‌تر از یک جهان تقریباً واقعی گسترش یابد.با این حال، وینگ ریمز به زیبایی سم مهربان و متفکر را به تصویر می‌کشد و پاتریک مفوکنگ پتانسیل محدود شده بسیاری از مردان سیاه‌پوست خوب را که در فقر، جهل و نابرابری تحمیلی سرکوب شده‌اند، به نمایش می‌گذارد. لحظات نهایی اعتراض فصیح فوگارد، که توسط سم بیان می‌شود، نشان می‌دهد که در عمل تحقیر دیگران، ما خود را بیشتر تحقیر می‌کنیم.