بند باز

در اوایل دهه 1970، فیلیپ پتی (جوزف گوردون-لویت) یک هنرمند خیابانی در پاریس است که در حالی که روی طناب باریک راه می‌رود، ژست‌های مختلف انجام می‌دهد. او در حالی که در مطب دندانپزشکی نشسته است، در یک مجله ساخت مرکز تجارت جهانی در شهر نیویورک را می‌بیند و ناگهان تصور می‌کند که روی طنابی بین برج‌های دوقلو، در ارتفاع 1350 فوتی از زمین راه می‌رود. او تحت نظر استاد خود، پاپا رودی (بن کینگزلی) آموزش می‌بیند و از کمک آنی (شارلوت لبون) موسیقی‌دان و سایر دوستانش بهره می‌گیرد. این گروه پس از ماه‌ها برنامه‌ریزی و آماده‌سازی با موانع و مشکلات بسیاری روبرو می‌شوند که تهدیدی برای کل این پروژه است، اما فیلیپ مصمم است تا رؤیای خود را به هر قیمتی که شده به واقعیت تبدیل کند.

• می‌توانیم در مورد این که فیلیپ پتی می‌تواند الگوی مناسبی باشد یا نه، صحبت کنیم. او هنرش را آموخت و رویایش را دنبال کرد، اگرچه بسیار خطرناک و غیرقانونی بود. آیا باید مردم بخواهند از او تقلید کنند؟ از این کار او چه درس‌هایی می‌توانیم بگیریم؟ آیا می‌توان شور و اشتیاق او را در دیگر اشکال هنری یا رشته‌ها دید؟
• ترسناک بود؟ اگر نبود، احساسات خود را در حالی که فیلیپ نمایش خود را اجرا می کرد چگونه توصیف می کنید؟ اگر قبلا می دانستید که چه اتفاقی خواهد افتاد، آیا این موضوع تجربه شما را تحت تأثیر قرار داد یا هنوز هم تماشای آن برایتان هیجان انگیز بود؟
• چطور فکر می‌کنید فیلمسازان این حس را ایجاد کردند که همه‌چیز در ارتفاع بالایی در حال رخ دادن است؟
• آیا در این فیلم به مصرف مواد مخدر، نوشیدن الکل و کشیدن سیگار پرداخته شده است؟ آیا این مسائل در فیلم جذاب و فریبنده نشان داده شده‌اند؟ چگونه این موضوعات با دوره زمانی که داستان در آن اتفاق می‌افتد، مرتبط هستند؟
• چگونه رابطه فیلیپ با معلمش، پاپا رودی را توصیف می‌کنید؟ آیا تا به حال رابطه‌ای مشابه با یکی از معلمان خود داشته‌اید؟

در فیلم "راه رفتن" که بر اساس داستان واقعی فیلیپ پتی ساخته شده و در مستند برنده اسکار ۲۰۰۸ با نام "مردی روی سیم" نیز روایت شده است، انتظار می‌رود که در نیمه دوم فیلم، هیجان و دلهره‌ی زیادی وجود داشته باشد که ممکن است برای کودکان کوچک‌تر مناسب نباشد. همچنین به مصرف ماری‌جوآنا و سیگار و الکل نیز به صورت مختصر اشاره شده است. در فیلم از کلماتی مانند "لعنتی"، "احمق" و "خر" استفاده شده است. شخصیت اصلی به صورت برهنه و از دور نشان داده می‌شود که فقط باسن او مشخص است. در فیلم کمی فحاشی، عشق‌بازی و بوسیدن، و همچنین بحث و فریاد وجود دارد. پتی روی میخ قدم می‌گذارد که زخمی خونین ایجاد می‌کند. به‌طور کلی، تعهد پتی به رویای خود الهام‌بخش است، اگرچه خطر (و غیرقانونی بودن) آن ممکن است او را به الگوی کاملی تبدیل نکند.

فیلم کارگردان رابرت زمکیس نسبتا ساده اما بسیار هیجان‌انگیز است؛ طوری که باعث می‌شود کف دستانتان عرق کند و قلبتان در گلویتان گیر کند. زمکیس در ساخت فیلم‌هایی با تکنولوژی پیشرفته که داستان‌هایی اندکی تاریک را روایت می‌کنند، استاد است، اما با سبک روشن و گرمی این کار را انجام می‌دهد. دوربین او در بازآفرینی این رویداد شگفت‌انگیز راه رفتن روی طناب، به راحتی دنبالش می‌کند و دید صاف و 360 درجه‌ای از پرتگاه اطراف سیم پتی به ما می‌دهد. ما در هر قدم از سفرش با او هستیم.برخی از کند بودن ریتم ابتدایی این فیلم 123 دقیقه‌ای شکایت کرده‌اند، اما بازی پرشور و متعهدانه لوویت، نیمه اول فیلم را پرانرژی می‌کند. او روایتگری را از فراز سرگیجه‌آور مجسمه آزادی انجام می‌دهد و لهجه فرانسوی قانع‌کننده‌ای (به همراه تکه‌کلام‌های واقعی فرانسوی) به نمایش می‌گذارد. همچنین مهارت‌های بندبازی و ژوگلینگ تازه‌آموخته خودش را نیز به نمایش می‌گذارد. برای کسانی که می‌توانند علاوه بر نتیجه، از انتظار نیز لذت ببرند، این فیلم کاملاً رضایت‌بخش است.