بلید رانر ۲۰۴۹

در فیلم بلید رانر ۲۰۴۹، نژاد جدیدی از رپلیکانت‌ها خلق شده‌اند تا بدون سرکشی خدمت کنند. کی (رایان گاسلینگ) یکی از آنهاست که برای پلیس لس‌آنجلس به عنوان بلید رانر کار می‌کند. در حین یک شکار معمولی از یکی از نژادهای قدیمی و سرکش رپلیکانت‌ها (دیو باوتیستا)، کی سرنخی پیدا می‌کند—یک جعبه دفن شده در زمین و یک تاریخ حک شده بر پایه یک درخت مرده—که او را به ماموریتی جدید می‌فرستد. یکی از سرنخ‌ها اسب چوبی تراشیده شده است که او را به زنی (کارلا یوری) می‌رساند که خاطراتی برای رپلیکانت‌ها می‌سازد. از آن‌جا، کی ریک دکارد (هریسون فورد) بلید رانر سابق را پیدا می‌کند که مخفی شده است. در حالی که کی به حل معماهایش نزدیک‌تر می‌شود، نیندر والاس (جارد لتو) سازنده قدرتمند رپلیکانت‌ها و دستیار زن قدرتمندش (سیلویا هوکس) تلاش می‌کنند او را از پا دربیاورند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم بلید رانر ۲۰۴۹ صحبت کنند. میزان شدت خشونت در این فیلم چقدر است؟ آیا این خشونت بی‌دلیل است یا برای پیشبرد داستان ضروری است؟ چگونه با تم‌های فیلم ارتباط دارد؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• فیلم چگونه رابطه جنسی و برهنگی را به تصویر می‌کشد؟ آیا این موضوع بخشی از روابط محترمانه و عاشقانه است؟ والدین، با فرزندان خود در مورد ارزش‌های خود در مورد رابطه جنسی صحبت کنید.
• این فیلم در مقایسه با نسخه اصلی چطور است؟ چه تفاوت‌هایی دارد؟ چه شباهت‌هایی وجود دارد؟ شخصیت دِکارد چگونه در طول فیلم دوام آورده است؟ چرا فکر می‌کنید فیلم اول به یک اثر نمادین تبدیل شد؟
• شخصیت اصلی آرزوی داشتن روح را دارد، شاید آرزوی حس نکردن طردشدگی. آیا تا به حال این احساس را داشته‌اید؟ چطور آن را تغییر دادید؟
• برخی از مضامین این فیلم چیست؟ ارزش زندگی در این دنیا چقدر است؟

والدین باید بدانند که بلد رانر ۲۰۴۹ دنباله‌ای بسیار مورد انتظار از فیلم علمی تخیلی کلاسیک بلد رانر محصول ۱۹۸۲ است که ۳۰ سال بعد از اتفاقات نسخه اصلی و با بازی هریسون فورد (و رایان گاسلینگ) اتفاق می‌افتد. خشونت در فیلم زیاد و شدید است و شامل مبارزه‌های خشن، اسلحه و شلیک، خنجرزدن، تصادف و انفجار، و زخم‌های خونین و فواره‌های خون می‌شود. زنان (برخی انسان و برخی هولوگرام/مجسمه) برهنه نشان داده می‌شوند -- عمدتا سینه و باسن -- و موهای شرمگاهی یک مرد نیز نشان داده می‌شود. به نظر می‌رسد شخصیت اصلی با یک فاحشه رابطه جنسی دارد، در حالی که تصویر هولوگرام دوست‌دخترش روی او قرار داده شده است. صداها و نویزهای جنسی در یک منطقه بدنام شنیده می‌شود، در حالی که تصاویر جنسی مبهم از پشت شیشه‌های مات دیده می‌شود. انتظار می‌رود چند بار از کلمه "لعنتی" استفاده شود؛ شخصیت‌ها از وقت به وقت مشروب می‌خورند، اما هرگز به صورت افراطی. این فیلم بدون نقص نیست و قطعا می‌توانست عمیق‌تر باشد، اما به اندازه کافی صحنه‌های فکری و بصری جذاب و خیره‌کننده دارد که دیدن آن را به شدت توصیه می‌کنم. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

دنيس ويلنوو با ساخت دنباله‌ای براي فيلم اصلي و نمادين بليد رانر، پس از ۳۵ سال، بيشتر بر جلوه‌های بصري خيره‌کننده تا احساسات يا تم‌های ژرف تاكيد كرده است، اما باز هم خوراك فكري ارزشمندي را فراهم مي‌كند. بهترين فيلم‌های ويلنوو، دشمن، سيكاريو و ورود، در قرار دادن شخصيت‌ها در فضاهاي ناآشنا و غيرانساني و كشيدن ايده‌ها و احساسات به يادماندني از اين برخورد، استادانه عمل مي‌كنند. در حالي كه بليد رانر ۲۰۴۹ به آن سطح نمي‌رسد، اما هنوز هم توالي‌هاي قدرتمندي دارد كه به تم‌هايي در مورد معناي زندگي يا حتي انسان بودن مي‌انديشد.بدون شک فیلم‌هایی مثل هوش مصنوعی و او -- به‌علاوه نسخه اصلی بلید رانر -- کمی عمیق‌تر به موضوع پرداختند، اما این دنباله سهم خود را از لحظات شگفت‌انگیز و تحریک‌کننده دارد. فضا و تصاویر اغلب با هم در تضاد هستند؛ چشم‌انداز شهر و هولوگرام‌ها یا مجسمه‌های غول‌پیکری که توسط انسان‌ها خلق شده‌اند، در عین حال بسیار غیرانسانی به نظر می‌رسند. تصاویر چوب و آب نیز به موضوعات ابتدایی‌تر کمک می‌کنند. همچنین دیدن دوباره هریسون فورد در این فیلم بسیار لذت‌بخش است، و او لایه‌های جدیدی را در شخصیت قدیمی خود کشف می‌کند. طول زیاد فیلم کمی خسته‌کننده است، درست مانند انحرافی مختصر به سمت داستان‌سرایی علمی-تخیلی سطحی‌تر و احمقانه‌تر. و جرد لتو نیز به‌طور نامطلوبی بیش‌ازحد نقش‌آفرینی می‌کند. اما این عیب‌ها اندک هستند، و سفر کلی فیلم ارزش تجربه کردن را دارد.