مثل یک دختر سواری کن

میشل مانند دیگر خواهران و بردارهایش به سوارکاری علاقه‌مند است اما شدت این علاقه بسیار بیشتر از دیگران است. او نیز مانند دیگر اعضای خانواده از کودکی به دنبال سوارکاری است و پدرش او را در این مسیر پرورش می‌دهد. در ابتدا او شکست‌های متعددی را تجربه می‌کند تا جایی که کمی پدر را دلسرد می‌کند. در یکی از مسابقات، او از اسب پرت شده و جمجه‌اش می‌شکند. زمان زیادی طول می‌کشد تا میشل دوباره سلامتی‌اش را به دست آورد. پس از بهبودی باز هم دست از سوارکاری برنمی‌دارد و چندین بار دیگر هم آسیب جسمی می‌بیند اما باز هم دست بردار نیست تا اینکه بالاخره موفق می‌شود در مسابقات جام ملبورن شرکت کند. او در میان نگاه ناباورانه همه مردم و دوستان و خانواده‌اش، برنده جام ملبورن شده و نام خود را به عنوان اولین زنی که توانسته این جام را به دست آورد، ثبت می‌کند.

• موضوعات متعددی را برای گفتگو می‌توانیم انتخاب کنیم و این گفتگو را تنها به زمانِ پس از تماشا محدود نکرده و در موقعیت‌های مختلف از آن بهره ببریم. گفتگو را می‌توانیم با این سوالات آغاز کنیم: به نظر تو چه محدودیت‌هایی برای دختران در جامعه وجود دارد؟  آیا تو برای موفقیت خود، مانعی می‌بینی؟ (موانع جبری یا محیطی یا ناشی از فرهنگ جامعه) آیا می‌توان این فیلم را فیلمی فمنیستی دانست؟ درباره جنبش فمنیست چقدر اطلاعات داری؟ پس از تماشای فیلم چه حسی داشتی؟ چه احساسی در تو زنده شد؟ نقش خودباوری و اعتماد به نفس را در موفقیت تا چه حد موثر می‌دانی؟  مولفه‌های رسیده به موفقیت از نظر چه چیزهایی هستند؟ نقش خداباوری و توکل به او در میان این مولفه‌ها چقدر است؟  آیا با حرف‌های پدرِ میشل درباره نقش صبوری در موفقیت موافقی؟  خلاصه: درباره نگاه جنسیتی به زنان، مولفه‌های موفقیت، خداباوری و خودباروی و دیگر پیام‌های مثبت فیلم با فرزندان خود گفتگو کنید.

«مثل یک دختر سواری کن» که داستان زندگی میشل پِین را برای ما روایت می‌کند، به دنبال بیان ارزش و جایگاه مهم تلاش و استقامت و پرهیز از ناامیدی برای رسیدن به هدف، فارغ از جنسیت است. نگاه مردان به زنان و به ویژه حضور میشل در بین آنان در این فیلم، نگاهی از بالا به پایین، جنسیت‌زده و همراه با تحقیر است. آنان باور نمی‌کنند که یک زن بتواند جام ملبورن را کسب کند. اتفاقی که درتاریخ 150 ساله این مسابقات رخ نداده است؛ اما میشل ثابت می‌کند که قهرمانی ربطی به جنسیت ندارد و هرکسی با تلاش و استقامت می‌تواند به این مهم دست یابد. درباره این موضوع می‌توانید با فرزندان خود گفتگو کنید. به ویژه با فرزندان دختر که ممکن است در جامعه گاهی با چنین نگاهی مواجه شوند.  یکی دیگر از نکات جالب توجه فیلم، خانواده پرجمعیتِ میشل است. خانواده‌ای با ده فرزند که شاد و خرسند در کنار هم زندگی می‌کنند و اتفاقا همه موفق و پرتلاش هستند. آن‌ها در سختی‌ها و در شادی‌ها مسئولانه و همدلانه از یکدیگر حمایت می‌کنند و این را از پدر خود آموخته‌اند که با رفتار صحیح و مسئولانه خود، چنین خانواده موفقی را پرورش داده است. پَدی پِین در صحبت‌های خود با میشل او را به گفتگو به خدا و در واقع توکل به او فرامی‌خواند. او نقش صبوری را در قهرمانی این ورزش، موثرتر از سرعت و قدرت می‌داند. همه این‌ها نکاتی است که می‌توانیم برای گفتگو از آن بهره ببریم.  برای تماشای این اثر انگیزشی، از نسخه‌های پالایش‌شده استفاده کنید.  خلاصه: این فیلم را می‌توانیم اثری انگیزشی به ویژه برای دختران در نظر بگیریم. درباره پیام‌های مثبت آن با فرزندان خود گفتگو کنیم.

حتی کسانی که به مسابقات اسب‌دوانی اهمیتی نمی‌دهند احتمالاً از این زندگی‌نامه‌ی زیبا و شگفت‌انگیز درباره‌ی یک ورزشکار زن که موانع را در هم می‌شکند، لذت خواهند برد. پالمر با اندامی عضلانی و با اراده‌ای که از هر منفذش می‌درخشد، جایگزین فوق‌العاده‌ای برای میشل پین است و ما را در تلاش‌هایش شریک می‌کند (در یکی از سکانس‌ها، او را می‌بینیم که صبح‌های زود از خواب بیدار می‌شود تا در پیست منتظر کار بماند، در حالی که ورزشکاران مرد به راحتی شانس‌هایی را به دست می‌آورند که از او دریغ شده‌اند) و همچنین ما را در هیجان عمیق موفقیت‌هایش شریک می‌کند، و بارها و بارها به مسابقات بازمی‌گردد، علی‌رغم تبعیض جنسیتی و مصدومیت‌های شدید. در تمام طول فیلم، فیلم‌برداری به‌سادگی زیبا است: دوربین به‌آرامی عقب می‌کشد تا اسب‌های در حال دویدن آزادانه بر روی تپه‌های سبز و در میان امواج را ببینیم و سپس به‌آرامی به سمت اسب‌ها می‌آید تا تکه‌های چمن را که از سم‌های اسب‌ها به هوا پرتاب می‌شود و عرق پیشانی سوارکاران سخت‌کوش را که با سرعت در پیست می‌دوند، بگیرد.ضرب‌آهنگ‌های احساسی نیز واقعی به نظر می‌رسند، به‌ویژه صحنه‌هایی که در آن خانواده بزرگ و آزاد پین دور هم جمع می‌شوند تا غذا بخورند و با دقت تماشا کنند که یکی از اعضای خانواده در مسابقه‌ای شرکت می‌کند. میشل کوچک‌ترین فرزند از ۱۰ خواهر و برادر است، که شاید خیلی جالب به نظر نرسد، اما فیلم «سوارکاری مثل یک دختر» آن را به یک انفجار شادی تبدیل می‌کند با دیالوگ‌های همزمان و شوخی‌های خانوادگی. بهترین بخش، رابطه بین میشل و پدرش، پدی است که به‌طور متناوب دخترش را تشویق و حمایت می‌کند. او از بی‌باکی دخترش وحشت دارد، اما افتخاری که به خاطر دستاوردهای فوق‌العاده‌اش احساس می‌کند، ملموس است. میشل در برابر محدودیت‌هایی که جامعه، دنیای مسابقات و پدرش بر او تحمیل می‌کنند، شورش می‌کند، اما در حین مسابقه، راهنمایی‌های پدی است که او را به پیروزی نهایی می‌رساند. بر گردن این فیلم زیبا گل‌هایی آویزان کنید و یک جام به آن تقدیم کنید: این فیلم برنده است.