زندگی من به عنوان یک سگ

زندگی من به عنوان یک سگ بر روی اینگمار، پسری 12 ساله تمرکز دارد که در دهه 1950 در سوئد بزرگ می‌شود و به دلیل بیماری سل مادرش، به همراه عمه و عمویش در اسمالند زندگی می‌کند. در شهر کوچک اسمالند، او با شخصیت‌های عجیب و غریب و دلپذیری آشنا می‌شود که به او در سازگاری با زندگی جدیدش بدون مادر، برادر و سگ محبوبش سیکان (او هرگز پدرش را ندیده است) کمک می‌کنند. او با دختری ورزشکار که مشت‌زنی را دوست دارد، آشنا می‌شود، اما این دختر نیز به اینگمار علاقه‌مند می‌شود. بریت، زیباترین زن شهر، با اینگمار دوست می‌شود و از او می‌خواهد که در هنگام مدل‌سازی برای هنرمند شهر، همراه او باشد. عمه و عموی او، اولا و گونار، اینگمار را به فرزندخواندگی می‌پذیرند و به او در یافتن خانواده و زندگی عادی در دوره‌ای پراسترس از زندگی‌اش کمک می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چرا اینگمار همیشه می‌گوید مقایسه کردن مهم است؟ چرا فکر می‌کنید اینگمار خودش را با لایکا، سگ فضانورد، مقایسه می‌کند؟ چرا اینگمار به ما می‌گوید که آرزو می‌کند همه چیز را به مادرش می‌گفت؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌های بلوغ دیگر چگونه است؟ چگونه با موضوع جنسیت در میان کودکان و نوجوانان برخورد می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم «زندگی من به‌عنوان یک سگ» یک فیلم فوق‌العالی با زیرنویس است که شامل برهنگی غیرجنسی و کوتاه در استودیوی یک هنرمند می‌شود. همچنین، بینندگان نگاهی گذرا به سینهٔ یک دختر ۱۲ ساله خواهند داشت و صحنه‌های متعددی از تنش جنسی ملایم بین کودکان در سن بلوغ وجود دارد، و همچنین لحظات دیگری که در کل فیلم به‌طور ضمنی به مسائل جنسی اشاره می‌شود. شخصیت اصلی، پسری ۱۲ ساله، با چند از دست دادن بزرگ در طول فیلم مواجه می‌شود، با این حال حس کلی فیلم به سمت خوش‌بینی است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم از دیدگاه اینگمار جوان، زندگی من به عنوان یک سگ، به عنوان یک داستان تأثیرگذار و واقعی از تلاش یک پسر جوان برای درک دنیای بزرگسالان به تصویر کشیده شده است. کارگردان دنیای اینگمار را از نگاه یک کودک به ما نشان می‌دهد، به طوری که کوچک‌ترین و بزرگترین اتفاقات به یک اندازه مهم به نظر می‌رسند. او به اندازه کافی نمی‌داند تا بتواند رفتار معمولی را از عجیب بودن تشخیص دهد، یا به طور کامل درک کند که چرا یک مدل برهنه می‌خواهد یک پسر جوان را به عنوان همراه خود داشته باشد یا چرا یک مرد در حال مرگ اینقدر به کاتالوگ‌های لباس زیر علاقه‌مند است. پذیرش او از همه کسانی که ملاقات می‌کند، بخشی از جذابیت اوست.اینگمار تجربه کافی از دنیا ندارد تا بتواند بفهمند علائم بیماری مادرش به چه معناست، یا اینکه آیا او خواهد مرد. چون کسی به او نگفته بود که مادرش چقدر مریض است، خودش را برای مرگ او سرزنش می‌کند. او فرصت ابراز غم و اندوه خود را ندارد، که به احساس گیجی و سرگردانی‌اش و همذات‌پنداری‌اش با سگی که در یک کپسول فضایی در حال گردش به دور زمین است، اضافه می‌شود. تنها تسلی او (و تماشاگران) این حس است که توانایی او در برقراری ارتباط با افراد جدید در زندگی‌اش، منبع قدرت و خوشحالی او در آینده خواهد بود.