نامرئی

در این فیلم هیجان‌انگیز، نیک (جاستین چتوین)، دانش‌آموز جاه‌طلب دبیرستانی، پس از برخورد با آنی (مارگاریتا لویوا)، همکلاسی بزهکار و اوباش او، به دنیایی ماوراءالطبیعه پرتاب می‌شود. آنی و گروهش که معتقدند نیک آنها را لو داده، به شدت به او حمله می‌کنند و بدن بی‌جان او را داخل چاه فاضلاب در جنگل می‌اندازند. نیک کاملاً نمرده است، اما زنده هم نیست و روح او باید کسی را پیدا کند تا قبل از مرگ، به بدن فیزیکی‌اش کمک کند. نیک مادر کمال‌گرای خود (مارسیا گی هاردن) و بهترین دوستش را آزار می‌دهد، اما بیشتر اوقات اطراف آنی است. آنی عذاب وجدان دارد اما نمی‌خواهد اعتراف کند، حتی اگر پلیس بداند که او در این ماجرا نقش داشته است. نیک متوجه می‌شود که زندگی خانوادگی آنی به هم ریخته است، بنابراین شاید انتخاب‌های بد او، مثل کشتن تصادفی نیک، واقعاً تقصیر خودش نباشد. نیک که هنوز از بدن خود خارج است، سعی می‌کند با آنی ارتباط برقرار کند و متقاعد می‌شود که او تنها امید او برای نجات است.

• درباره‌ی این فیلم می‌توان با خانواده‌ها درباره‌ی توقعات والدین و مسائل جنسیتی صحبت کرد. غیرمعمول است که در یک فیلم هیجانی نوجوان، شخصیت منفی زن، مانند این فیلم باشد -- به جای دختری مغرور و بدجنس در دبیرستان، او خشن، پرخاشگر و به بسیاری از جهات "مردانه" است. آیا والدین انتظارات متفاوتی از پسران و دختران دارند؟ چرا؟ آیا رسانه‌ها در شکل‌گیری این انتظارات نقش دارند؟ اگر چنین است، چگونه؟

والدین باید بدانند که این فیلم هیجانی به شدت برای نوجوانان بازاریابی می‌شود، بنابراین بسیاری از آنها علاقه‌مند به دیدن آن خواهند بود. انتظار می‌رود که مقداری فحاشی و جنسیت ملایم و همچنین خشونت و بزهکاری زیادی بین نوجوانان وجود داشته باشد که بسیاری از آنها توسط دختری با اختلال عملکرد شدید انجام می‌شود که دروغ می‌گوید، تقلب می‌کند، دزدی می‌کند و آدم می‌کشد. شخصیت اصلی رابطه دوری با مادرش دارد که به طور پنهانی به دلیل انتظار برای perfect بودن از او ناراحت است. برای دریافت آخرین اطلاعات در مورد فیلم‌هایی مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت نام کنید.

بیشتر نوجوانان علاقه‌مند جدی به سینما نیستند، اما حتی نوجوانانی که گاهگاهی به سینما می‌روند، تفاوت بین یک فیلم دبیرستانی جذاب و خوش‌ساخت و یک آشفته‌بازار گیج‌کننده مثل فیلم نامرئی را می‌دانند. مسخره‌ترین نکته درباره این فیلم - حتی با استانداردهای درام نوجوان - این است که در نهایت نیک و آنی به هم علاقه‌مند می‌شوند. (به نظر می‌رسد که بودن در نقش یک شبح شما را بخشنده‌تر می‌کند، به‌ویژه اگر قاتل شما زیر کاپشن و کلاه‌خود زیبا باشد.) در یکی از صحنه‌ها، نیک باید میل نامرئی‌اش برای جاسوسی از آنی در حمام را سرکوب کند. و آنی، به دلیلی بی‌معنا، تصمیم می‌گیرد به اتاق نیک برود و در حالی که به آلبوم‌های قدیمی نگاه می‌کند، گونه‌اش را نوازش کند، گویی دوست‌پسرش بوده، نه مردی که او را خونین کرده بود.تا زمانی که صحنه‌ی اوج داستان در بیمارستان اتفاق می‌افتد، سخت است که بفهمیم نیک یا آنی ارواح هستند، نیمه‌هوش دارند یا اینکه مرده یا زنده‌اند. اما تا زمانی که نوجوانان بلیت می‌خرند، استودیوها همین طور این داستان‌های خنده‌دار را تولید می‌کنند.