سبد

این فیلم در یک شهر کوچک نزدیک اسپوکن، واشینگتن، در سال ۱۹۱۸ اتفاق می‌افتد. سربازی از جنگ به خانه بازگشته و بیمار و زخمی است. والدینش نابود هستند و خودشان را سرزنش می‌کنند که اجازه دادند برود. وزیر دو یتیم آلمانی را علی‌رغم اعتراض همسایگانی که آنها را مقصر جنگ می‌دانند، پذیرفته است. کشاورزان منطقه به یک خرمن‌کوب جدید و گران‌قیمت نیاز دارند، اما پول کافی ندارند. یک معلم جدید و کاریزماتیک از بوستون، شاگردانش را مجذوب خود کرده است، او به آنها اپرا گوش می‌دهد و هر روز بخشی از داستان آن را برایشان تعریف می‌کند. او همچنین درباره یک بازی جدید که در بوستون محبوب شده است، صحبت می‌کند که در آن بازیکنان تلاش می‌کنند توپی را داخل سبدی که به تیرک متصل است، بیندازند. همه این داستان‌ها و بیشتر از آنها مانند تم‌های موسیقی در اپرایی که معلم برای دانش‌آموزانش اجرا کرد، با هم ترکیب می‌شوند. این اپرا (که برای این فیلم ساخته شده است) همچنین داستان یک غریبه مرموز است که به یک روستای کوچک کمک می‌کند تا بر چالش‌هایی که ابتدا آنها را تقسیم می‌کند و سپس متحد می‌شوند، غلبه کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نمایش این فیلم از روزهای اولیه بسکتبال صحبت کنند، زمانی که به افرادی که سبد پرتاب می‌کردند "هدف‌انداز" می‌گفتند. چقدر تغییر کرده است؟ فکر می‌کنید بازی‌هایی مثل بسکتبال و بیس‌بال ممکن است در آینده چگونه تغییر کنند؟ درباره فداکاری‌هایی که بریجیتا و مارتین کردند فکر کنید. چه چیزی باعث شد آنها این انتخاب‌ها را انجام دهند؟ آیا آنها چیزی که امیدوار بودند را به دست آوردند؟ چرا برای برخی از افراد جامعه پذیرفتن هلموت و بریجیتا دشوار بود؟ کدام شخصیت‌ها این کار را نکردند و چرا؟ چرا داستان "سبد" شبیه اتفاقاتی بود که در شهر در حال رخ دادن بود؟ چگونه داستان‌ها می‌توانند کمک کنند تا دیدگاه ما نسبت به جهان تغییر کند؟

والدین باید بدانند که این فیلم شامل فلش‌بک‌های کوتاهی از صحنه‌های نبرد جنگ جهانی اول، از جمله مرگ غیرنظامیان است. یکی از شخصیت‌ها پایش قطع شده و دیگری دچار صرع است. مرگ‌های غم‌انگیزی نیز در فیلم وجود دارد. همچنین صحنه‌های شدیدی از تبعیض و بی‌رحمی وجود دارد که ممکن است برای کودکان ناراحت‌کننده باشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این یک داستان جاه‌طلبانه، پیچیده، متفکرانه و پرمعناست که درباره ترس، از دست دادن، عشق، اپرا و بسکتبال است. اصطلاح "فیلم خانوادگی" معمولاً برای همه جز کودکان خردسال، چشم‌غره رفتن و آه کشیدن را تداعی می‌کند و یادآور داستان‌های شیرین درباره کودکان دوست‌داشتنی، حیوانات خانگی بامزه و آهنگ‌های شاد است؛ اما در واقع باید فیلمی مانند این را تداعی کند.این فیلم بودجه کمی دارد، اما شور و شوق و تعهدی که در ساخت آن به کار رفته آشکار است. برخی از قسمت‌های فیلم کلیشه‌ای است—ما می‌دانیم که بچه‌های آلمانی ارزش خود را برای جامعه اثبات خواهند کرد و در بازی بزرگ سورپرایزهایی وجود خواهد داشت—اما جذابیت شخصیت‌ها و یکپارچگی تولید، توجه مخاطب را جلب می‌کند. پیتر کایوت در نقش معلمی که باید با شیاطین گذشته خود مبارزه کند در حالی که سعی دارد به شاگردانش کمک کند، خوب ظاهر می‌شود. کارن آلن بسیار تاثیرگذار است در نقش مادری دلسوز که پسرش را از دست داده و سپس شوهرش را به دلیل انزوا و احساس گناه از دست می‌دهد. بیانات او زمانی که به موسیقی گوش می‌دهد و زمانی که شروع به صحبت درباره خواسته‌هایش می‌کند، بی‌نهایت گویا است.