محبت پدری

بیگ ددی درباره سانی کوفاکس (با بازی آدام سندلر) است، مرد جوانی که وقت خود را تلف می‌کند و این موضوع باعث ناراحتی والدین، دوستان و دوست‌دخترش شده است. روزی، پسربچه‌ای ۵ ساله به نام جولیان (با بازی دوقلوهای کول و دیلن اسپروس) به اشتباه در آستانه در خانه او رها می‌شود. کوفاکس به جای فرستادن پسر به پرورشگاه، موافقت می‌کند که چند روز از او مراقبت کند، با این تصور که این کار به او کمک می‌کند تا دوست‌دختر سابقش را به دست آورد. در ابتدا، آن دو با رفتار بی‌مسئولانه‌شان خوش می‌گذرانند، اما به تدریج کوفاکس به پسر علاقه‌مند می‌شود و متوجه می‌شود که می‌خواهد او را نزد خود نگه دارد. او همچنین متوجه می‌شود که اگر بخواهد جولیان را نزد خود نگه دارد، باید مسئولیت‌پذیر شود. او عواقب سبک زندگی تنبلانه‌اش را در تاثیری که بر کودک می‌گذارد و خطری که در از دست دادن او وجود دارد، می‌بیند. کوفاکس در دادگاه با اداره خدمات اجتماعی مبارزه می‌کند، زمانی که آن‌ها برای بازگرداندن پسر می‌آیند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جذابیت کمدی‌های احمقانه‌ای مثل این صحبت کنند. مرز بین خنده‌دار و توهین‌آمیز کجاست؟
• چگونه از قرار دادن محصول در این فیلم استفاده شده است؟ چرا برخی از فیلم‌ها شامل تبلیغات تجاری در داستان خود هستند؟ آیا فکر می‌کنید این یک مشکل است؟ چرا بله یا خیر؟
• آدام سندلر سبکی متمایز و شخصیتی دارد که اغلب فیلم‌هایش را تعریف می‌کند. چه بازیگران دیگری با سبک و شخصیت متمایز خود، هم در کمدی و هم در درام وجود دارند؟

والدین باید بدانند که بیگ ددی فیلمی از آدام سندلر در سال ۱۹۹۹ است که در آن سندلر نقش مردی بی‌مسئولیت و کودک‌صفت را بازی می‌کند که به دروغ سرپرستی پسری جوان را بر عهده می‌گیرد. در این فیلم، الفاظ زشت و ناسزا به وفور استفاده شده است؛ و طنز فیلم از گفتن جملاتی توسط یک کودک ۵ ساله نشأت می‌گیرد، مثل "اون مردیه که تخم‌هاش پیره؟" و "ولی من خودم رو پاک می‌کنم." بزرگسالان هم از کلماتی مثل "s--t"، "d--k"، "hell"، "a--hole" و "damn" استفاده می‌کنند. در کل، طنز فیلم به سبک سندلر، احمقانه و آزاردهنده است، اما شوخی‌هایی هم به هزینه افراد چاق می‌شود، و حتی ایده دو مرد عاشق شدن و ابراز علاقه با غُر زدن و بوسیدن، به عنوان چیزی عجیب و غریب نشان داده می‌شود. در فیلم، تبلیغات زیادی از محصولات مختلف وجود دارد، و شخصیت‌ها مرتباً از مک‌دونالد، هوترز، مزرعه پپرج، پپسی و محصولات مختلف فریتو-لی نام می‌برند. برای ایجاد طنز، یک مرد بی‌خانمان به مصرف قارچ‌های توهم‌زا در دهه ۱۹۷۰ اشاره می‌کند. انتظار نوشیدن الکل و آبجو را داشته باشید. پدری به پسرش یادآوری می‌کند که چطور یک بار کیسه‌ای از ماری‌جوانا در میز او پیدا کرده است. در مجموع، برای کسانی که از فیلم‌های آدام سندلر لذت می‌برند، این فیلم مشابه فرمول موفق او در دهه ۱۹۹۰ است، و در این مرحله، یا آن را دوست دارید یا نه. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

بابای بزرگ همه عناصر اجتناب ناپذیر یک فیلم آدام سندلر را دارد: کمدی اسلپ استیک، جوک های زننده، عملکردهای فراوان بدنی، افتادن های خنده دار و بیش از یک پاشیدن کنایه های جنسی. با این حال، بازگشت به شیرینی و احساسات فیلم خواننده عروسی پس از احمقانه و بی حس کننده فیلم پسر آب آور، خوشامد است و قسمت های بی مزه (درباره ۹۰ درصد فیلم) به صورت گسترده و واضح بازی می شوند به طوری که خطر کمی وجود دارد که نوجوانان این را به عنوان رفتار قابل قبول اشتباه بگیرند.این فیلم عمیق نیست، اما نوجوانان (و کسانی که از طنز نوجوانان لذت می‌برند) از آن لذت خواهند برد. ساندلر به اندازه کافی سبک است که فیلم احساسی نشود یا با افزودن مقداری احساس به شخصیت‌ها، حس طنز خود را از دست ندهد. مثل شخصیتی که بازی می‌کند، ساندلر در حال یادگیری این نکته است که می‌توان هم مسئول بود و هم بامزه.