همیشه

پیت سندیچ (ریچارد دریفوس) و دورین دورستون (هالی هانتر) که هر دو خلبان آتش‌نشان هستند، می‌دانند که عشقشان برای همیشه ماندگار خواهد بود. پس از اینکه پیت به‌صورت قهرمانانه جان بهترین دوستش، ال (جان گودمن) را در میانه یک پرواز نجات می‌دهد، هواپیمایش سقوط می‌کند. درحالی‌که دوریندا و ال تلاش می‌کنند تا زندگی خود را که درگیر غم و اندوه شده دوباره سر و سامان دهند، پیت متوجه می‌شود که به‌عنوان روح راهنمای یک خلبان جوان به دنیای آتش‌نشانی بازخواهد گشت؛ خلبان جوانی که اتفاقاً عاشق دوریندا است. تلاش‌های پیت برای خرابکاری رابطه تد و دوریندا تنها باعث افزایش درد و رنج او می‌شود. آیا او می‌تواند بیاموزد که اجازه دهد دوریندا دوباره عاشق شود؟

• خانواده‌ها می‌توانند درباره این صحبت کنند که فیلم همیشه، زندگی پس از مرگ را چگونه به تصویر می‌کشد. هاپ کیست یا چیست؟ فکر می‌کنید بعد از مرگ چه اتفاقی برای افراد می‌افتد؟
• چه فیلم‌های دیگری از استیون اسپیلبرگ دیده‌اید؟ این فیلم را در مقایسه با آنها چگونه ارزیابی می‌کنید؟ فیلم مورد علاقه شما کدام است؟
• آیا چیزی درباره استفاده از هواپیما برای مبارزه با آتش‌سوزی‌ها یاد گرفتی؟ چطور می‌توانی اطلاعات بیشتری کسب کنی؟

والدین باید بدانند که فیلم همیشه (۱۹۸۹) یک داستان عاشقانه/ماجراجویی به کارگردانی استیون اسپیلبرگ است که گهگاه حاوی الفاظ رکیک است، قوی‌ترین آنها "احمق"، "مسخره بازی در آوردن" و "مزخرف" است. سایر محتواهای آن ملایم هستند، با چند بوسه، صحنه‌های تعلیق و تنش، و اینکه شخصیت اصلی برای بیشتر فیلم یک روح از دنیای پس از مرگ است. خطراتی مانند آتش‌سوزی جنگل، مانورهای خطرناک اطفای حریق و نقص فنی هواپیما و آتش‌سوزی آن وجود دارد. یک هواپیما منفجر می‌شود و خلبان کشته می‌شود، اما خون یا خشونت نشان داده نمی‌شود. ستمگری جنسیتی قدیمی شامل اشاره به دوریندا به عنوان یک دختر، و تلاش پیت برای منع او از دریافت گواهینامه برای پرواز در ماموریت‌های خطرناک‌تر است. با این حال، دوریندا یک الگوی رفتاری عالی برای زنان جوان است، و پیت و سایر شخصیت‌های مکمل نیز الگوهایی رفتاری مثبت هستند. این فیلم نقطه شروعی خوب برای صحبت کردن در مورد اتفاقاتی است که پس از مرگ رخ می‌دهد، روح چیست، و اینکه آیا ارواح گذشته بر ما تاثیر می‌گذارند یا خیر.

رمانس پس از مرگ استیون اسپیلبرگ نسبتا سرگرم‌کننده است و کسانی که از کمی احساس‌گرایی در کنار آن لذت می‌برند، بیشتر آن را دوست خواهند داشت. و دانستن اینکه همیشه بازسازی فیلم اسپنسر تریسی/آیرین دان از سال 1943 است ممکن است به کسانی که در اردوگاه چشم غره رفتن هستند کمک کند تا صحنه‌هایی را که در آن موسیقی شروع به بزرگ شدن می‌کند ببخشند و بیشتر بزرگ شوند. صحنه‌های اکشن کم هستند اما استعداد اسپیلبرگ در ایجاد و حفظ تنش و تعلیق به خوبی به نمایش گذاشته شده است.دريفس و هانتر در لحظات ميان پرده بسيار موثر هستند، زماني كه استعداد ذاتي آنها و بازيگري ظريفشان، شخصيت‌هايي قابل‌لمس و دوست‌داشتنی را خلق مي‌كند. صحنه‌هاي احساسي شديد، كه هر دو بازيگر به خوبي از پس آن برمي‌آيند، متاسفانه بسيار ساختگي و از پيش طراحي‌شده به نظر مي‌رسند، گويي فيلم لحظه‌اي متوقف شده تا آنها لحظه‌اي «شايسته اسكار» خلق كنند. بزرگسالاني كه انتظارات بالايي از گروه بازيگران و عوامل (آخرين فيلم اودري هپبورن!) دارند، ممكن است از اينكه فيلم به همه آن پتانسيل‌ها دست پيدا نكرده، نااميد شوند. اما طرفداران عاشقانه‌هاي نوجوانانه كه بتوانند با موضوع غم، زندگي پس از مرگ و گاهي ناسزاهاي تند كنار بيايند، از اين داستان عشق محكم و استوار لذت خواهند برد.