اشیاء تیز

کامیل (با بازی ایمی آدامز) در سریال اشیاء تیز چندان مشتاق بازگشت به زادگاهش ویند گیپ در ایالت میزوری نیست. اما وقتی سردبیرش پیشنهاد می‌دهد که برای تحقیق در مورد ناپدید شدن دو دختر نوجوان به آنجا برود، ناخواسته با گذشته‌اش روبرو می‌شود. او رابطه‌ای ناخوشایند با مادرش، آدورا (با بازی پاتریشیا کلارکسون) دارد، دلبستگی پیچیده‌ای به خواهر ناتنی نوجوانش، آما (با بازی الیزا اسکنلن) دارد و خاطرات تلخ و سایه‌روشن‌هایی از گذشته‌اش در ویند گیپ دارد که برایش دردناک است. او همچنین روش‌های پیچیده و عجیبی برای کنار آمدن با مشکلاتش دارد. آیا کامیل می‌تواند با روح‌های گذشته‌اش روبرو شود و در عین حال جنایات وحشتناک حال را درک کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا قتل‌های حل‌نشده، عنصری رایج در درام‌ها هستند. چه چیزی در مورد قتل وجود دارد که برای مخاطب جذاب است؟ چرا ما دوست داریم مرگ شخصیت‌هایی را که به‌عنوان افراد بی‌گناه و جوان به تصویر کشیده می‌شوند، حل کنیم؟ آیا این اشتیاق برای دیدن عدالت است یا چیز دیگری؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد این صحبت کنند که کامیل در سریال اشیاء تیز چگونه شجاعت و پشتکار را با بازگشت به شهر زادگاهش و مواجهه با ارواح گذشته‌اش و تلاش برای کشف اطلاعات در مورد دو قتل به نمایش می‌گذارد. آیا این یک سفر قهرمانی است؟ چرا بله یا خیر؟
• نمایش خودزنی یک شخصیت می‌تواند به عنوان یک میانبر تصویری برای نشان دادن مشکلات احساسی استفاده شود. آیا این موضوع در این درام واقع‌گرایانه است؟ آیا بهره‌کشی محسوب می‌شود؟ آیا سریال «اشیا تیز» مقایسه‌ای بین خودزنی آدورا و کامیل انجام می‌دهد؟ اگر اینطور است، چرا؟ معمولاً گفته می‌شود که نمایش خودزنی «تحریک‌کننده» است. این به چه معناست و آیا این اتهام در اینجا منصفانه است؟

والدین باید بدانند که سریال اشیاء تیز با موضوعات بالغانه و احتمالاً آزاردهنده سروکار دارد: ناپدید شدن و قتل دو دختر نوجوان؛ مرگ ناگهانی دختری جوان و پیامدهای آن؛ شخصیت‌هایی که برای کنار آمدن با مشکلات احساسی خود به نوشیدن الکل روی می‌آورند و به خودآزاری می‌پردازند، مانند کندن مژه‌ها به صورت وسواس‌گونه و بریدن خود با اشیاء تیز عنوان‌شده در نام سریال. خشونت معمولاً همراه با خونریزی نیست، اما ممکن است بسیار ناراحت‌کننده باشد: ما اجساد دختران جوان را می‌بینیم، یکی در کوچه‌ای با خون‌آلودگی و رنگ‌پریدگی غیرطبیعی، و دیگری در تابوتش در مراسم تشییع جنازه در حالی که توسط بستگان داغدار احاطه شده است. همچنین جزئیات قتل دختری نوجوان را می‌شنویم، و پدرش می‌گوید که خوشحال است او مورد تجاوز قرار نگرفته و ترجیح می‌دهد که مرده باشد تا اینکه تجاوز شود. مصرف الکل در سریال رایج است، زیرا شخصیت‌ها با نوشیدن الکل با ناراحتی‌های احساسی خود کنار می‌آیند و اغلب آشفته و لرزان به نظر می‌رسند. ما یکی از شخصیت‌ها را در موقعیت‌های مختلف در حال نوشیدن الکل می‌بینیم، از جمله در یک بار و قبل و بعد از رانندگی - در یک صحنه، او تا حد مستی الکل می‌نوشد و در حالی که قصد داشت به خانه برود، در ماشینش بیهوش می‌شود. این شخصیت و دیگران سیگار می‌کشند. نوجوانان در فروشگاه مشروبات الکلی را دزدی می‌کنند و در بطری‌های نوشابه پنهان می‌کنند تا به صورت پنهانی بنوشند. حرکات موزون دست و ناله‌های شهوانی نشان می‌دهد که زنی در حال خودارضایی است؛ صفحات پاره‌شده و چسبانده‌شده از مجلات پورنوگرافی نشان‌دهنده زوج‌هایی در حال رابطه جنسی هستند. الفاظ زشت و رکیک شامل "f---ing"، "s--t"، "hell"، "damn"، "goddamn" و "a--hole" می‌شود.

تاریک، ترسناک و کابوس‌زا، این تور از طریق رازهای شهر خواب‌آلود اما ترسناک از نگاه دختری آسیب‌دیده از شهر خودش، عمیقاً اما لذت‌بخش، آزاردهنده است. خالق مارتی نوکسون، با کمی شوخی، شارپ آبجکتس را نقطه اوج در سه‌گانه خود در مورد «خودآزاری» می‌نامد، که شامل درام بی‌اشتهایی به نام تو دِ بون و سرکوب تصویر بدنی سورئال به نام دایت‌لند است — و اگر در مورد نوع خودآزاری در مرکز این مجموعه کنجکاو هستید، عنوان مجموعه سرنخی بزرگ و خونین است.ممکن است در ابتدا بیننده‌ها از تمایل اشیاء تیز به درهم‌آمیختن حال و گذشته گیج شوند، با فلش‌بک‌هایی از زندگی آشفته کامیل که اغلب به حال پیچیده او رخنه می‌کنند. اما به این درام کمی زمان و صبر بدهید و به آرامی نشان می‌دهد که در واقع درباره چیست: اینکه چگونه تروماها از گذشته می‌توانند پوشانده شوند، اما هرگز فراموش نمی‌شوند. در حالی که کامیل را در حال دست و پنجه نرم کردن با شیاطینش می‌بینید -- و در حال کندوکاو در یک جفت قتل حل نشده -- این درام در حال جوشیدن برای نوعی از بیننده‌ها که از افشاگری‌هایی که به آرامی و ظرافت داده می‌شوند، ناراحت نمی‌شوند، اثری هیپنوتیزم‌کننده خواهد بود. کسانی که اشیاء تیز را به حرکت آهسته متهم می‌کنند، نکته‌ای دارند، اما مثل بافت اسکار فراوان کامیل، ممکن است به شما بچسبد -- و ثابت شود که نادیده گرفتن آن غیرممکن است.