اگر بسازی، خواهند آمد.

در فیلم «میدان رؤیاها»، ری کینزلا (با بازی کوین کاستنر) در میان اولین محصول ذرت خود در ایالت آیوا می‌ایستد و صدایی می‌شنود که می‌گوید: «اگر آن را بسازی، او خواهد آمد.» او شروع به درک این موضوع می‌کند که این به معنای زیر و رو کردن محصول ذرت و ساختن یک زمین بیسبال است تا شولس جو جکسون، که از سال 1919 از بازی بیسبال منع شده و سال‌هاست مرده است، بتواند در آن بازی کند. ری و همسرش (با بازی ایمی مدیگان) می‌دانند که این کار دیوانگی است، اما آن را انجام می‌دهند. و جکسون با هم‌تیمی‌هایش ظاهر می‌شود. جکسون قهرمان پدر ری بود، یک بازیکن سابق لیگ کوچک، که ری هرگز نتوانسته بود با او ارتباط برقرار کند. صدا دوباره می‌گوید: «درد او را تسکین بده.» ری درمی‌یابد که این به یک نویسنده آوانگارد دهه 1960 به نام ترنس مان (با بازی جیمز ارل جونز) اشاره دارد که اکنون گوشه‌گیر شده است. ری او را پیدا می‌کند، و با هم صدای «به دوردست برو» را می‌شنوند. این موضوع آنها را به عقب برمی‌گرداند تا یک پزشک سالخورده (با بازی برت لنکستر) را پیدا کنند، که دوران کوتاهی در بیسبال داشت اما هرگز فرصت ضربه زدن به توپ را پیدا نکرد، و آنها به دنبال ترنس مان می‌روند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رویاها صحبت کنند. چگونه می‌توان فهمید که چه زمانی باید به دنبال رویایی رفت که دیوانه‌وار یا احمقانه به نظر می‌رسد؟ چه افکاری در ارزیابی خطرات انتخاب‌های خاص دخیل هستند؟ آیا راهی برای دانستن قطعی وجود دارد که آیا ایده‌ای خوب است یا نه؟
• تجربه ری در زمین بیسبال چگونه به او در التیام دردش در ارتباط با رابطه با پدرش کمک کرد؟ برای بهبود زخم‌های خانوادگی چه کاری می‌توانید انجام دهید؟
• چه نوع کلیشه‌هایی در این فیلم مورد بحث قرار گرفته یا به نمایش درآمده است؟

این داستان درباره دنبال کردن رویاها و آشتی دادن روابط می‌تواند برای نوجوانان و بزرگسالان جذاب باشد، به‌خصوص خانواده‌هایی که به بیسبال علاقه دارند. پیام‌های مثبتی در مورد تحمل و اعتقاد به خود در کنار کمی زبان تند (s--t و son of a bitch) وجود دارد. چند اشاره به مصرف مواد مخدر در گذشته و همچنین چند صحنه پرتنش وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

موضوع این فیلم لذت‌بخش و رضایت‌بخش، رویا، خانواده و بیس‌بال است. در سراسر فیلم، طنین صدای پدر ری به گوش می‌رسد. فیلم با توصیف ری از دوران کودکی‌اش آغاز می‌شود، جایی که از بازی کردن بیس‌بال امتناع می‌کند و این کار را به عنوان نوعی نافرمانی نوجوانانه و راهی برای محک زدن عشق پدرش انجام می‌دهد. ری به من می‌گوید که نام پدرش برای یکی از شخصیت‌های کتاب‌های من استفاده شده است. ری زمین بازی را می‌سازد تا جو بی‌کفش را بازگرداند، قهرمان پدرش، قهرمانی که ری او را به فساد متهم می‌کرد، زیرا می‌دانست این کار پدرش را آزار می‌دهد.و البته در پایان، معلوم می‌شود که رویای تمام این مدت، احیای بزرگان بیسبال نبوده، بلکه آشتی با پدرش بوده که قبل از مرگش ممکن نبود. ری می‌گوید: «فقط وقتی او را دیدم که از زندگی خسته شده بود.» درک و بلوغ خودش بود که به او اجازه داد پدرش را آنطور که واقعا بود ببیند، حتی قبل از اینکه در زمین بیسبال ظاهر شود. ری از پدرش می‌پرسد: «بهشت وجود دارد؟» و پدرش جواب می‌دهد: «آره. بهشت جایی است که رویاها به حقیقت می‌پیوندند.»