زیان قابل قبول

در فیلم «یک ضرر قابل قبول»، لیبی لم، مشاور سابق امنیت ملی (با بازی تیکا سامپتر)، اکنون در دانشگاه تدریس می‌کند و در حالی که خاطراتش را می‌نویسد، مرتباً مراقب است. او تلفن یا کامپیوتر ندارد و با دست در دفترچه‌های یادداشت می‌نویسد، در حالی که در پشت انواع قفل‌ها و زنگ‌ها در امان است. در حین نوشتن، بینندگان بیشتر و بیشتر در مورد مشارکت او با معاون رئیس‌جمهور، ریچل برک (با بازی جیمی لی کرتیس) و حمله به سوریه که قرار بود شش رهبر تروریست بین‌المللی را از بین ببرد، می‌آموزند. یک دانشجو به نام مارتین (با بازی بن طاواسولی) به لیبی علاقه‌مند می‌شود و شروع به تعقیب و جاسوسی از او می‌کند. در همین حال، کارفرمایان سابقش او را پیدا می‌کنند و می‌خواهند بدانند وفاداری او به کجاست. اگر لیبی حقیقت را بگوید، ممکن است دردسر بزرگی به وجود بیاید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «یک ضرر قابل قبول» صحبت کنند. چه چیزهایی نشان داده شده و چه چیزهایی نشان داده نشده است؟ این موضوع چگونه بر تأثیر آن بر مخاطب تأثیر می‌گذارد؟
• فیلم رابطه جنسی را چگونه به تصویر می‌کشد؟ چه ارزش‌هایی منتقل می‌کند؟
• چه چیزی یک «زیان قابل قبول» است؟ آیا با این اصطلاح در ارتباط با فیلم موافق یا مخالف هستید؟ به طور کلی؟
• در بخشی از داستان، شخصیت اصلی از دسترس خارج است و بدون تلفن، ایمیل، کامپیوتر و غیره. فکر می‌کنید چه حسی دارد؟

والدین باید بدانند که فیلم «یک تلفات قابل قبول» یک تریلر سیاسی است در مورد پیامدهای یک حمله هوایی بزرگ آمریکا که برای از بین بردن تروریست‌های سطح بالا طراحی شده اما منجر به تلفات غیرنظامی گسترده می‌شود. علاوه بر توصیف این مرگ‌ها، فیلم شامل اسلحه، انفجار مرگبار و شخصیت‌هایی است که هم با اشیاء تیز و هم با ماشین مورد اصابت قرار می‌گیرند. یک زوج در تختخواب رابطه جنسی دارند؛ پشت برهنه زن دیده می‌شود و بعدا لباس زیر نازک می‌پوشد. هم زوج‌های دگرجنس‌گرا و هم زوج‌های همجنس‌گرا یکدیگر را می‌بوسند، و یک شخصیت مرد اصلی به زنان نگاه می‌کند. زبان فیلم قوی است و از کلمات «لعنتی» و «خر» و کلمات دیگر استفاده می‌شود. شخصیت‌ها در شام و مهمانی‌ها مشروب می‌خورند و یک شخصیت فرعی مست فریاد می‌زند. با وجود برخی نیت‌های شریف، فیلم به طرز عجیبی دست و پا چلفتی است و به راحتی به یک فیلم تعقیب و گریز بی‌مغز و تکراری تبدیل می‌شود. تیکا سامپتر و جیمی لی کرتیس در این فیلم بازی می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این تریلر سیاسی جاه‌طلبانه و به‌موقع است، اما در عین حال ناامیدکننده و دست و پا چلفتی است، با اجراهای مصنوعی در نیمه اول و نیمه دومی که به‌تدریج کلیشه‌ای و مضحک می‌شود. این فیلم که توسط جو چاپل نوشته و کارگردانی شده است، با سناریویی جذاب شروع می‌شود. لیبی به‌طور مستقیم در تصمیمی دخیل بود که ۱۵۰۰۰۰ تماشاگر را هدف قرار داد تا شش تروریست مهم را از بین ببرد، و اکنون او باید با پیامدهای آن زندگی کند. فیلم در مواجهه با این وضعیت صادق است، هم در نحوه‌ای که لیبی با سوالات و اتهامات (و گاهی حتی حمایت‌ها) مواجه می‌شود و هم در نحوه‌ای که او به دنیایی از بی‌اعتمادی و سوءظن عقب‌نشینی کرده است.اما به محض شروع فیلم، صحنه‌های ابتدایی به سختی و با بازیگرانی که در سطوح یا فضاهای مختلف به نظر می‌رسند، اجرا می‌شوند. به جز عمق پنهان لیبی، او به طور عجیبی ساکن است و به ندرت حرکت ارگانیک از درون انجام می‌دهد؛ همه چیز بر او تأثیر می‌گذارد. و با وجود هوش و پارانویای او، ناامیدکننده است که چقدر برای مارتین آسان است تا سیستم امنیتی او را نقض کند. از آن به بعد، فیلم به تعقیب و گریزی کاملا احمقانه و بی‌مغز تبدیل می‌شود که هیچ کاری در آن منطقی به نظر نمی‌رسد. «یک ضرر قابل قبول» می‌توانست فیلمی آتشین و خشمگین باشد، به جای اینکه فیلمی بی‌رمق باشد؛ حداقل کرتیس کاملاً به شخصیت قدرتمند سیاسی شرور و تیز خود متعهد است.