طلسم

در فیلم جادو، رو-نان (هسوان-ین تسای) پس از شش سال درمان فشرده، با دخترش دودو ملاقات می‌کند. شش سال پیش، او عضو یک کانال ویدیویی به نام «شکارچیان روح» بود که با دوست‌پسرش دام (شون لین) و بستگانش یوان، به یک روستای دورافتاده سفر کردند و در آنجا با رفتن به مکان‌هایی که ورود به آن‌ها ممنوع بود، با دوربین‌هایشان دردسر درست کردند و یک خدای شیطانی را آزاد کردند که باعث اتفاقات بدی شد. رو-نان از این اتفاقات وحشت‌زده و آسیب‌دیده شد و فکر می‌کرد که از خشم آن خدا فرار نکرده است. حالا که با دخترش ملاقات می‌کند، باید راهی برای محافظت از دودو و خودش پیدا کند، حتی اگر این کار به معنای بازگشت به همان روستایی باشد که در آن شرارت را آزاد کرده بود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم‌های ترسناک، مانند آنچه در فیلم جادو دیده می‌شود، صحبت کنند. این خشونت را با خشونت در فیلم‌های دیگر چگونه مقایسه می‌کنید؟ آیا این خشونت برای داستان ضروری بود یا به نظر بیش از حد می‌رسید؟ چرا؟
• فیلم به گونه‌ای ارائه شده که گویی فیلم‌های خانگی شخصیت‌ها است—از دوربین‌های دیجیتال، صفحه‌های کامپیوتر و دوربین‌های تلفن. این موضوع چگونه بر داستان تأثیر می‌گذارد؟ آیا ترس و دلهره را بیشتر می‌کند؟ چرا، یا چرا نه؟
• برخی از کلیشه‌های فیلم‌های ترسناک که متوجه شدید چیست؟ چرا فکر می‌کنید این کلیشه‌ها همچنان در فیلم‌های ترسناک تکرار می‌شوند؟

در این فیلم ترسناک فراطبیعی تایوانی، زنی باید خودش و دخترش را از نفرینی که شش سال پیش رها کرده بود، نجات دهد. انتظار خشونت فیلم‌های ترسناک را داشته باشید، از جمله تصاویر مداوم ترسناک و نمای نزدیک از تصاویر خونین. دو شخصیت در حالی که در تسخیر هستند، سر خود را به دیوار می‌کوبند و می‌میرند. مردی با شلیک به خودش خودکشی می‌کند. تصادف ماشین از زاویه دوربین تلفن همراه فیلمبرداری می‌شود؛ بعد از اینکه ماشین واژگون می‌شود، یکی از سرنشینان در وسط جاده نشان داده می‌شود و بعد توسط یک کامیون زیر گرفته می‌شود. در طول فیلم، صحنه‌های ترسناک و ناگهانی وجود دارد. الفاظ زشت و تند شامل «فاک» و «مادر فاکر» است. نقاشی آلت تناسلی مردانه روی چوبی با نقاشی‌های دیواری تزئین شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک فیلم ترسناک فراطبیعی «فیلم‌یافته» است که از کلیشه‌ها سرریز شده است. افسون یک هسته‌ی اصالت دارد، چرا که شخصیت اصلی رو-نان باید با یک خدای شیطانی که شش سال پیش رها کرده بود، روبرو شود، به‌خصوص حالا که با دخترش که به خاطر بیماری روانی ناشی از آسیب‌هایی که از خدای شیطانی متحمل شده بود، از دست داده بود، دوباره متحد شده است. با این حال، طولی نمی‌کشد که این هسته در دریای تکراری‌های فیلم‌های ترسناک غرق شود: بچه‌های فضول که به جایی می‌روند که نباید؛ بینی‌های خونین؛ کرم‌ها؛ شخصیت‌های مرموز و اسرارآمیز؛ دندان‌های پوسیده؛ ترس‌های ناگهانی؛ موسیقی پس‌زمینه‌ی بیش از حد فیلم‌های ترسناک که جنبه‌ی «فیلم‌یافته» را تضعیف می‌کند؛ و غیره.حتی لحظاتی از مشارکت مخاطب وجود دارد (همراهی و همخوانی که به طور کاملا ناخواسته، یادآور پی وی هرمان است) که کل موضوع را خیلی مبتذل و کلیشه‌ای می‌کند. حتی استفاده از تصاویر ضبط شده توسط دوربین‌های دیجیتال، داش‌کم، دوربین تلفن همراه و غیره در ۲۰ دقیقه اول فیلم، خسته‌کننده، دست و پاگیر و اجباری به نظر می‌رسد. این یک فیلم ترسناک تایوانی است که هیچ چیز جدیدی را ارائه نمی‌دهد که در بسیاری از فیلم‌های ترسناک دیگر دیده نشده باشد.