موسیقی بلوز یک جازنواز

در A JAZZMAN'S BLUES، بایو (جاشوا بون) بعد از اینکه نواختن ترومپت برادرش باعث می‌شود آن‌ها در یک تست شرکت کنند، در شهر بزرگ شروع به کار می‌کند. اما بایو هنوز عاشق لیان (سولیا فیفر) است که به نامه‌هایش جواب نمی‌دهد. مادر بایو (امیرا ون) فکر می‌کند بایو باید فراموشش کند. اما وقتی لیان ناگهان به شهر برمی‌گردد، آیا آن‌ها دوباره همدیگر را پیدا می‌کنند؟ اگر این اتفاق بیفتد، آیا زمان به آن‌ها اجازه می‌دهد که با هم باشند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش نژادپرستی در درام‌ها صحبت کنند. تکان‌دهنده‌ترین جنبه نژادپرستی که سیاه‌پوستان در «آژمانز بلوز» با آن مواجه شدند، چه بود؟
• چگونه داستان لیان را به تصویر می‌کشید؟ آیا مثبت است، منفی، یا هیچ‌کدام؟ به چه صورت؟
• آیا شما هم مثل بیو تصمیم می‌گرفتید، به‌خصوص در پایان؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا فیلم‌های دیگری از تایلر پری دیده‌اید؟ این فیلم در مقایسه با بقیه چطور است؟

والدین باید بدانند که «آژزمنز بلوز» یک درام نوشته و کارگردانی شده توسط تایلر پری است. این فیلم عمدتا در ایالت جورجیا در دهه ۱۹۴۰ اتفاق می‌افتد و شخصیت‌ها با نژادپرستی، اظهارات نژادپرستانه، آزار و اذیت و جرائم نفرت‌انگیز زیادی مواجه می‌شوند. این فیلم هم یک داستان عاشقانه و هم یک معماست و ۴۰ سال از تاریخ نسلی از طریق نامه‌های برخی از شخصیت‌ها فاش می‌شود. صحنه‌هایی از خشونت جنسی (تجاوز)، خشونت فیزیکی و وحشیگری (یک گروه از سفیدپوستان به دنبال یک مرد سیاه‌پوست می‌گردند، او را کتک می‌زنند، به سمت او شلیک می‌کنند و او را حلق‌آویز می‌کنند)، سوء مصرف مواد مخدر و مردان آزارگر که فریاد می‌زنند وجود دارد. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند. الفاظ رکیک شامل: «س--ت»، «س--ه»، «فاحشه»، «کلمه ن» (نیگ--)، «لعنتی»، «ک--»، «میمون» و «پسر» است. دو بزرگسال در یک ماشین رابطه جنسی دارند (بدون برهنگی). بزرگسالان یکدیگر را می‌بوسند و در مورد رابطه جنسی و روابط عاشقانه صحبت می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

قطعاً فیلمی جدی‌تر، اولین فیلمنامه‌ای که تایلر پری نوشته، در نهایت با نتایجی متضاد به روی پرده می‌رود. در حالی که در A Jazzman's Blues چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها لذت برد، اما فیلم طولانی است، صحنه‌ها کشدار و بسیاری از دیالوگ‌ها و بازیگری‌ها کمی ملودراماتیک است. علاوه بر این، فیلم می‌خواهد هم یک فیلم رمانتیک و هم یک درام جدی باشد، اما ایجاد تعادلی هماهنگ که هر دو این نیازها را برآورده کند، می‌تواند دشوار باشد. در عوض، پری بین ملودرام رمانتیک، درام بسیار جدی و موزیکال جعلی در نوسان است، هر (بسیار خوش‌آمد) عدد گاهی اوقات برای توجیه احتمال خود در اینجا تلاش می‌کند. اما این وقفه‌های موزیکال، و حتی بیشتر به این دلیل که چقدر خوب هستند، به فیلمی اشاره می‌کنند که می‌توانست یک موزیکال تمام‌عیار باشد. چون در حال حاضر، بسیاری از جنبه‌های این فیلم احساس می‌شود که متعلق به دهه ۹۰ است.و با این حال پری داستان خود را به صورت تمیز و ساده ارائه می‌دهد و به بازیگران اجازه می‌دهد تا صحنه‌ها را تا حد امکان به تصویر بکشند. در واقع، گاهی اوقات «نتایج مختلط» به این معنی است که در اینجا چیزهای خوبی هم وجود دارد. برای مثال، پری یک شهر ترسناک و ملموس در ایالت جورجیا در دهه ۱۹۴۰ را به تصویر می‌کشد، شهری که توسط سفیدپوستان نژادپرست اداره، کنترل و تحت سلطه قرار گرفته است. همچنین، این فیلم نژادپرستی ظریف و قدرتمند را نشان می‌دهد، مانند اینکه بتوان هر چیز و هر کسی را به سیاه‌پوستان نسبت داد. این فیلم همچنین به تاریخ و تلاش‌های تاریخی سفیدپوستان در ایالات متحده، به ویژه تلاش‌های مداوم برخی از آنها برای یافتن راه‌هایی برای کنترل، آزار، سرزنش و کشتن سیاه‌پوستان، اشاره می‌کند.