اینتل

ینتِل (با بازی باربرا استرایسند)، زن جوان یهودی در اروپای شرقی در آستانه قرن بیستم، نقش سنتی زنان در فرهنگ خود را غیرقابل قبول می‌یابد. او به جای زندگی مطیعانه به عنوان یک خانه‌دار، مادر و دست راست شوهر، تشنه دانش، بحث، مطالعه تلمود و زندگی فکری است. وقتی پدرش می‌میرد و او تنها می‌ماند، ینتِل به ماجراجویی شجاعانه اما عجولانه‌ای دست می‌زند. او خود را به عنوان یک مرد جوان جا می‌زند، به تنهایی به شهری دوردست سفر می‌کند و به عنوان دانش‌آموز یشیوا، در میان ربانی‌ها و دیگر مردان جوان یهودی باهوش قرار می‌گیرد. وقتی ینتِل خود را در حال عاشق شدن با آویگدور (مندی پاتینکین)، مرد جوان درخشانی می‌یابد، پیچیدگی‌هایی به وجود می‌آید. و در عین حال، نامزد آویگدور، حداسا (امی ایروینگ در نقش نامزد اسکار)، خود را به ینتِل، "پسر جدید" شهر جذب می‌بیند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موسیقی فیلم صحبت کنند. آیا به درک احساسات ینتِل کمک می‌کند؟
• با اینکه برای ما واضح است که ینتل واقعا پسر نیست، آیا ممکن بود که باور نکردنتان را به تعویق بیندازید و بپذیرید که شخصیت‌های دیگر هرگز او را زیر سوال نبردند؟ چه فیلم‌های دیگری را دوست داشتید که از شما خواسته‌اند باور نکردنتان را به تعویق بیندازید؟
• ابزارهایی که فیلمسازان برای انتقال شما به زمان و مکان داستان از آن‌ها استفاده کرده‌اند، چه بوده‌اند؟ (مثلا لباس‌ها، دکور، نورپردازی و غیره)

والدین باید بدانند که چون داستان اصلی فیلم در مورد دختری نوجوان است که خود را به شکل یک پسر جوان درآورده، صحنه‌های متعددی وجود دارد که ینتِل را در موقعیت‌های خجالت‌آور و ناراحت‌کننده قرار می‌دهد، برخی از این صحنه‌ها با زیرمتن‌های جنسی همراه هستند (مثلاً ینتِل در حضور چند پسر جوان قرار می‌گیرد در حالی که آنها لباس‌هایشان را درمی‌آورند و عریان به داخل یک برکه می‌پرند). اگرچه هیچ فعالیت جنسی واقعی در فیلم وجود ندارد، اما مراسم «ازدواج» بین ینتِل و یک زن جوان دیگر توسط «عروس» جدی گرفته می‌شود و او سعی می‌کند با شوهرش عشق‌بازی کند، بدون اینکه بداند ینتِل، یک دختر است. این صحنه‌ها به آرامی و بدون تأکید بر جنبه‌های جنسی به تصویر کشیده شده‌اند. در برخی مواقع، شخصیت‌ها در موقعیت‌های اجتماعی و یا مراسم مذهبی شراب می‌نوشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

اولین فیلم باربرا استرایسند به عنوان کارگردان، بر اساس داستانی از ایزاک بشویس سینگر، تلاشی جدی و پرشور است. این فیلم لحظات دلنشینی دارد، برخی اجراها در آن برجسته هستند، به زیبایی به جزئیات فرهنگی اروپای شرقی توجه دارد که دهه‌ها بعد توسط هولوکاست نابود شد، و بر آرزوی انسانی همیشه مرتبط برای رسیدن به پتانسیل کامل خود تمرکز می‌کند.با این حال، این فیلم به طور کامل موفق نیست. کیفیت تصویر چندان رضایت بخش نیست. با مدت زمان بیش از دو ساعت، فیلم طولانی تر از آنچه داستان در بر دارد به نظر می رسد. موسیقی، که برای ادای احترام به هسته تلمودی داستان طراحی شده، در کل فیلم یکسان به نظر می رسد. آیا واقعاً ممکن است که تماشاگران زنی ۴۰ ساله را در نقش دختری جوان که خود را به عنوان دانش آموز مرد یشیوا جا می زند بپذیرند؟ با این حال، این تلاش خوبی است: لذت بخش، شاید به همان اندازه که آزمایش الهی ینتِل شجاعانه بود. اگر چیزی نباشد، صدای خانم استرایسند همچنان فوق العاده است.